ညနေခင်းလေးနာရီအချိန်ဖြစ်တာမို့ နေအလင်းရောင်မှာသဲ့သဲ့သာကျရောက်နေပြီး တိမ်တွေကလဲဟိုတစ်ရွေ့ဒီတစ်ရွေ့။
ဒယ်ဒီအပြင်သွားတုန်းရောင်ဝါတစ်ယောက်ခြံထဲကခုံပေါ်မှာထိုင်ကာစိတ်ကူးထဲကပုံလေးတွေကို လက်တမ်းရေးဆွဲဖို့ပြင်လိုက်သည်။လမင်းကလဲသူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လျှောက်သွားသည်မို့ အိမ်မှာနားအေးပါးအေးရှိလှသည်။ဦးဘုန်းရောင်ဝါရှိရင် ဒီလိုမျိုးပန်းချီဆွဲရမည်မထင်။အဲ့ဒီအစား သူ့ရဲ့ပန်းချီကားတွေဆွဲဖြဲခံရမလား၊မီးရှို့ခံရမလားတစ်ခုခုဘဲ။
"ကလင် ကလင်"
ခြံတံခါးကဘဲလ်တီးသံကြားတာမို့ အမြန်ပင်တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ တွေ့လိုက်ရတာကမနေ့ကကောင်လေး။
ညိုမြမြအသားအရည်နှင့်အတူမျက်ခုံးကထူထူ ကွမ်းစားထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်နှုတ်ခမ်းသားတွေနီရဲနေပေမယ့် ထိုကောင်လေးမှာကြည့်လို့ကောင်းသည်။ ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ပေါ်မှာ စက်စီတွေပေနေတဲ့အပြင်
လက်ထဲမှာလဲ ပေါက်တူးတစ်ချောင်းနဲ့။
"ဟင်.. မင်း"
"ကျုပ်ခြံရှင်းဖို့လာခဲ့တာ ကိုဇော်ကြီးလွှတ်လိုက်လို့"
"ဟုတ်သား ဒယ်ဒီမနက်ကပြောတယ် လာလေ"
အိမ်ထဲကိုဝင်ဝင်ချင်း စိုင်းဉာဏ်ခြံကြီးကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။လူချမ်းသာတွေနေတဲ့အိမ်က သူငှားနေတဲ့အိမ်ထက် ၁၀ ဆလောက်ကျယ်သကိုး။
"ဒီပန်းအိုးတွေကိုအစီအရီထားပြီး သစ်ရွက်ခြောက်တွေနဲ့ ရှုပ်နေတဲ့ဟာတွေရှင်းလိုက်နော် ပြီးတော့မြက်ပင်တွေရောဘဲရှည်နေပြီမို့လို့"
"ကျုပ်သိပြီ"
"ဒါဆို ငါဟိုနားမှာပန်းချီဆွဲနေမယ်သိလား"
"အင်း"
ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်သွားတဲ့သူကိုကြည့်ကာ စိုင်းဉာဏ်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ထိုလူကသူ့ကိုပြုံးပြသွားသည်မလား။ကွင်းထိုးဖိနပ်အဖြူရောင်လေးကိုစီးထားကာ Tshirtမိုးပြာရောင်နဲ့ဘောင်းဘီကလဲဒူးဖုံးလောက်လေးဘဲဝတ်ထားတာကြောင့် ထိုလူ့ပုံစံက ကလေးလေးလို။
YOU ARE READING
နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .
浪漫[Own Creation] Slow romance /BL A love story between two boys.
