- 6 - [ Z ]

2.4K 138 5
                                    


အရီးရင္စိန္နဲ႕ယဥ္ျမတို႔ႏွစ္ေယာက္ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေနတာကို စိုင္းဉာဏ္ေစ်းထဲဝင္လာကတည္းကသိေနတာျဖစ္သည္။ဘာျဖစ္တာလဲသိခ်င္စိတ္ျဖင့္အရီးကိုေခၚလိုက္ေတာ့ လွမ္းျမင္လိုက္ရတာကေရာင္ဝါ ။ကုန္စိမ္းျခင္းေတြေဘးနဲ႕လဲက်ေနတဲ့ေရာင္ဝါ့ပုံစံက ေခြေခြေလးပင္။ဘာေၾကာင့္အခုလိုျဖစ္ရသလဲ။

ရင္ထဲမွာေရာင္ဝါ့အားစိုးရိမ္စိတ္ေတြမ်ားလာကာ ကုန္စိမ္းျခင္းေဘးနားကခႏၶာကိုယ္ေလးကိုအသာေပြ႕၍သူ႕ရင္ဘက္သို႔အပ္လိုက္သည္။အသက္ရႉသံသဲ့သဲ့ၾကားေနရေသာ္ျငားေရာင္ဝါကခဏတာမူးေမ့ေနတဲ့ပုံ။ေစ်းသြားေစ်းလာေတြၾကည့္ေနလား မၾကည့္ေနလားမသိေတာ့။ေရာင္ဝါ့ ႏွာေခါင္းနားကိုသံပုရာသီးတစ္လုံးယူကာရႉခိုင္းေစလိုက္ၿပီးေနာက္ ယပ္ေတာင္ကိုလဲအခပ္မျပတ္။

အရီးရင္စိန္ႏွင့္ယဥ္ျမတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာမူ စိုင္းဉာဏ္ရဲ႕အခုလိုပုံစံကိုမျမင္ဖူးတာမို႔ ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကတာပင္။ဘယ္တုန္းကမ်ား လူဂြစာစိုင္းဉာဏ္ကအခုလိုသူမ်ားကိုစိတ္ပူဖူးလို႔လဲ။

"ဟင္း..."

"ဟဲ့ စိုင္းဉာဏ္ေကာင္ေလးသတိရလာၿပီလားမသိဘူး"

"ေရာင္ဝါ ေရာင္ဝါ သတိရၿပီလား"

ေနာက္က်ိမူးေနာက္ေနတဲ့ေခါင္းကိုအသာဖိကာမ်က္လုံးကိုအားတင္းၿပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတာကစိုင္းဉာဏ္ရဲ႕ညိုညက္ညက္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ။ဒါအျပင္ေရာက္ေနသည့္ေနရာက ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ခြင္တစ္ေနရာမွန္းသူသိပါ၏။

"သား ေရာင္ဝါ!"

"အန္တီယဥ္"

"သားရယ္ ဘာျဖစ္တာလဲကြယ္"

"ေရာင္ဝါက မူးလဲတာအန္တီ "

စိုင္းဉာဏ္ဝင္ေျဖေလာက္ေတာ့ ထိုအန္တီကရင္ဖက္ကိုဖိကာစိုးရိမ္သည့္ပုံစံ။

"အိမ္ျပန္ရေအာင္သား ျဖည္းျဖည္းထေနာ္"

စိုင္းဉာက္တစ္ေယာက္ေရာင္ဝါ့ ကိုယ္လုံးေလးကိုအသာထူေပးကာ ရရဲ႕လားဟုလည္းပါးစပ္ကေမးေနတာတစ္ဖြဖြ။

"က်ဳပ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ"

"ေနပါေစစိုင္းဉာဏ္ ရတယ္"

နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .Where stories live. Discover now