@soul_alexandra'nın Şarkı Defteri (Askıda)

god has depression

Evet, o kadar yakardım ama beni yanıtlayan bir yankı yok.
Evet, toprak altıyla tanıştım ama beni karşılayan biri yok.
Bütün insanlık umutsuzluk ve kaos içinde ama onlara güvence veren biri yok
Derken, ipliğin ucunda parmaklarımız birbirine değdi, elveda.

Söylemek ve düşünmek istediklerimi suyla yuttum.
Bütün anılarımı parça parça unuttum.
Hayatım boyunca çöp fırlatılmış sırtımı dikleştiriyorum.

Tanrı çok kişi tarafından yüzüstü bırakıldı ve artık denemek istemiyor.
Göğüs kafesimde atmaya atmaya çürümüş kalbimi bile almaya gelmeyecek.
Keşke ben de onun gibi boş vermem gereken dünyayı ayaklarım altına alabilsem.

İnsanların inancını yitirmesinden korkan ürkek Karma
Bana işkence edenleri yükseklere çıkarıyor,
Bana da susup oturmam için bir koruma kalkanı veriyor.

Bozamayacağım bir yemin ettim, hayır, ben kirlenmemeliyim.
İnsanların gizli koruyucu meleği olmaya devam etmeliyim
Ama eninde sonunda bana saplanıp kan akıtacak hastalıklı düşüncelerim.

Gerçek olmasa bile, onun ölmeden önce bana söyledikleri:
"Ne ekersen onu biçersin, kötü emellerin gelir bulur seni."
Hayatım boyunca hep bunu kendime söyleyerek devam ettim ama
Öfkem lav gibi dökülerek zihnimde boşluklar açıyor son zamanlarda.

Seni yalnızca birazcık küçük düşürsem hemen geri dönmez, değil mi?
Canını yalnızca birazcık yaksam hemen bana geri dönmez, değil mi?
Ne de olsa senin bana yıllar boyunca çektirdiklerin bundan çok daha fazlasıydı!

Onunla konuşmam üstümde hâkimiyet kurmasına yetmez, değil mi?
Ona dokunmam beni ele geçirmesine yetmez, değil mi?
Bunu affedip aşmak için verdiğim tavizler kalbimi delip beni içine çekti.

"Barış ve huzur zalimlerin elinde birer silahtır.
Hiçbir şeyi değiştirmez, yalnızca yatıştırır."
Bunu birisi bana demişti ama adını unuttum.

Bunca zamandır yalanlarla doldurulduğuma ve
İntikam uğruna acı çekmeyi kabullendiğime inanamıyorum.
"Sana adaletli elimi uzatacağım." Ama sen o elini hiç benim için uzatmadın.

Şeytani arzum aklımın duvarlarından sekip vücudumda inliyor.
"Ne ekersen onu biçersin. Ne ekersen onu biçersin." diye fısıldadım.
Hayatım boyunca bunu takip ederek yürüdüm ve artık kayıbım.
Lütfen, bir şeyler yapabiliyorsan ben kendimi kaybetmeden beni bu yoldan alıkoy.

Bu bana kendimi kaybettirse bile, bu beni asla olmayacağım birine çevirse bile
Birlikte ağlamak için hâlâ zamanımız var, bencil Karma beni bulmadan önce.
Bu beni bambaşka biri yapsa bile, bundan geri dönüş olmasa bile
Hak ettikleri cezayı almayan insanların bize verdikleri anılarla eziyet edelim kendimize.

Sen beni yaraladın, sen beni parçaladın, sen beni ağlattın.
Ben seni küçük düşürdüm, ben seni üzdüm, ben seni öldürdüm.

Şu ana kadar bana öğrettiğinden bir kez bile olsun asla şaşmadım.
"Ne ekersen onu biçersin. Ne ekersen onu biçersin." diye fısıldadım.
Yaralanmış zihnim acıyı kesmek için hafızamda yanık delikleri açıyor.
O hepsini bilinçaltıma gömmeden önce ben seni gömmeliyim.

Asla unutmayacağım.
Asla unutmayacağım.

Seni yalnızca birazcık küçük düşürsem hemen geri dönmez, değil mi?
Canını yalnızca birazcık yaksam hemen bana geri dönmez, değil mi?
Ne de olsa senin bana yıllar boyunca çektirdiklerin bundan çok daha fazlasıydı!

Onunla konuşmam üstümde hâkimiyet kurmasına yetmez, değil mi?
Ona dokunmam beni ele geçirmesine yetmez, değil mi?
Hayır, sana yaptıklarımın bedelini ödemeyeceğim.
Ben alacaklı olarak alacağımı aldım, ortada borç kalmadı.
Ektiğimi biçmeyeceğim çünkü benim tohumlarım kısır.
Hiç Tanrı'ya yakarma çünkü Tanrı iddia etmiş olsa da bizzat aksini,
Burada tek etik ve doğru olan şey benim yaptıklarımdır.