CHAPTER 12

8 0 0
                                    

Kyla's PoV

Patakbo akong pumasok kwarto ko. Sa kasamaang palad, nalimutan kong i-lock ang pinto. Lalapitan ko na sana ito upang i-lock biglang tumigil ang mundo ko nang pumasok si Aaron na may pag-aalala sa mata.


I couldn't think straight. Basta na lang akong tumakbo papasok sa cr at ini-lock iyon. I sat on the floor and rested my back at the door. My tears started to fall as I remember what they talked about earlier.


"Hey.. are you okay?" I heard him speak. "Matthew said... that you're feeling constipated." I wiped my tears at sasagot na sana.


"Y-ye---"


"I know that you're not." Napatigil ako dahil doon. "You heard my conversation with Kenneth, didn't you?" With that, I cried my heart out.


"And so w-what if I did?" Nauutal na sambit ko. "Sige na. Iwan mo sa kama ko ang divorce papers. I'll sign it, and we'll leave this house as soon as we can." May mga malalakas na hikbi ang lumabas mula sa bibig ko.


"H-hey.. don't cry. It pains me." 


He's just pretending, Kyla! Don't let him fool you.


"Stop acting like it does. B-bakit ang sakit? B-bakit..? Pareho lang naman tayo ng dahilan ah? Pareho lang naman tayo ng dahilan kung bakit kailangan nating magpakasal sa isa't-isa. Pero bakit ang sakit? Bakit ang sakit-sakit na marinig ko pa sa iba? Bakit ang sakit na marinig kong titigil ka na?  B-bakit ang sakit malaman na hanggang dito na lang pala?" Sunod-sunod na tanong ko sa kaniya. "K-kung alam ko lang sana... hindi na sana ako nakinig sa usapan niyo... hindi na sana ako nakinig para hindi ako nasasaktan ng ganito."


He stayed silent. Hindi ko akalain na sa ganitong paraan kami aamin sa isa't-isa kung para saan ang kasal na ginawa namin.


"I... I don't want you to leave me. I... I don't want to leave you. Hindi lang dahil kailangan kong makuha ang iniwan ng magulang ko... kung hindi dahil.." I took a deep breath before continuing. "Kung hindi dahil mahal kita. Mahal kita, Aaron. A-ako ba? Mahal mo rin ba ako?" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil parang tumigil ang mundo ko sa tinugon niya.


"I do. I do love you, too, Kyla. I fucking do. I love you more than anything in this world. I hate to say this, I hate to joke around now... pero makikichismis ka na nga lang... kulang pa. Let me guess, baby..."


I stayed silent. Trying to understand what he's trying to say.


"Ang narinig mo lang... hanggang sa sinabi kong 'I should end my relationship with her.' Tama ba ako, mahal ko?" Patuloy sa pagtulo ang mga luha ko pero parang unti-unting nawawala ang sakit na nararamdaman ng puso ko.


"O-oh.." Tanging lumabas sa bibig ko. 


"But I am already in love with her. I don't see any valid reason to end my relationship with her. We already talked about this. We'll take our relationship seriously. We will spend our future years together." There was this nostalgic feeling that I am feeling while listening to him. "Iyon ang kumpletong sinabi ko kay Kenneth. Sinasaktan mo sarili mo, mahal ko.. Umalis ka kaagad.. you left without letting me finish my speech. I'm not saying that it's your fault... It's my fault, too. I didn't express myself to you early. So, please.. come out, my love. We'll talk... Let me make it up to you." 

Things I've Never Done [On-Going]Where stories live. Discover now