Nine

698 22 16
                                    

Sultana


Napabuntong-hininga na lang ako na siyang ikinatawa naman ng boss ko.

Today is Friday. Supposedly, I should be delighted all day, knowing that tomorrow will be my time with Harley. However, with a boss like him, nag-iinit lang ang ulo ko.

Kaya malas talaga ako ngayong araw. Paano ba naman kasi, ngayong araw nakatalaga ang pagbisita niya sa Little Champ Orphanage, at siyempre no choice ako kung hindi sumama. Okay naman ang bumisita roon, kaso makasira lang talaga ng mood itong kasama ko.

"Miss Aragon, magmumukha naman akong driver mo niyan. Dito ka sa harap," he insisted since sa likod pumuwesto.

Nakabusangot naman akong sumunod sa kaniya. After all, he is my boss. Actually wala na sa work etiquette ang pagsusungit ko sa kaniya but the blame is not mine. Kung hindi lang niya kasi ako kinukulit, baka bumait pa ako.

Although I must also admit that sometimes I find myself smiling whenever he tries to pull a trick on me.

He's so persistent!

Kaya minsan, isinasawalang bahala ko nalang. Nasanay nadin ako kahit papaano.

My mood was lifted when a familiar song was played inside the car. Listening to jazz music calms me. I don't know but I find this genre relaxing and sexy at the same time. The Girl from Ipanema is indeed the music of my soul.

Pero saglit lamang pala ang kapayapaan kong nilalasap.

"Oh, but he watches her so sadly. How can he tell her he loves her? Yes, he would give his heart gladly. But each day, when she walks to the sea. She looks straight ahead, not at he."

Of all the lines he would sing out loud, why that particular line? I could even see him in my peripheral view he was looking and grinning at me.

"Sir, look straight ahead. Ayaw ko pang mamatay," I said flatly.

He chuckled, and damn! Why does he sound so sexy? I shrugged the thought out of my mind. I think gutom lang ito. After all, hindi ako masyadong nakakain ng marami dahil nagmamadali akong naggayak kanina.

"Silly, hindi kita ipapahamak Tana." He replied.

"It's Miss Aragon, Sir Sage," I corrected him.

"Okay, I'm sorry. Soon you'll be Mrs. Kingsley," he said with a serious tone.

Napairap naman ako. "So you are suggesting for me to marry your brother then?" Biro ko na agad ko din namang pinagsisihan.

"What the fuck, Sage!" Singhal ko sa kaniya.

Buti nalang nakaseatbelt ako. Kung hindi basag sana ang bungo ko. Paano ba naman kasi bigla niyang iginilid ang sasakyan at nagpreno ng pagkanda-lakas lakas.

Tumingin ako ng masama sa kaniya. But his cold glare at me is more intimidating. Napalunok ako sa kaba. Shit! Did I just cussed at my boss?

"I'm sorry Sir. I just had experience a vehicular accident before. Natakot lang ako," agad kong paliwanag.

Agad rin namang nanlambot ang tingin niya sa akin. "Sorry, I just got surprised with what you said," he said apologetically.

"Ahm, are you okay? Are you hurt or something?" He asked in a worried tone.

Bigla rin naman akong nakonsensya. Paano ba naman kasi siya na nga lang ang boss ko na minura ko, siya pa ang humihingi ng tawad.

"No, I'm okay." Tugon ko. "You could continue driving," I added.

Blood and Honor (Voiceless Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon