Chapter 19 - Escape

3.9K 153 45
                                    

"What?!" I heard it right, didn't I?


I was so shocked, and many questions are starting to fill my mind.


"B-bakit? I mean why would y-you do that Miss? Do y-you-" utal na tanong ko ngunit naputol iyon nang magsalita siya.


My mind was in chaos and the butterflies on my stomach were going insane! This is literally too much to the point that I don't know how to react. Should I be joyful, shocked, or kiligin first?! Damn!


"Shut up. I don't know why I did it too. Charity, maybe?" she smirked at the last words she said.


Bumagsak ang balikat ko. I must be sad and hurt but damn I can't feel any of that!


"Mukha ba kong nangangailangan miss?"


"No, I just love expending my money knowing that I will make someone happy," she said plainly and wiped her mouth with a cloth.


Napakurap kurap ako at pakiramdam ko ay nag-iinit ang magkabilang pisngi ko. Sinong tinutukoy niyang someone? ako ba? Bakit? At anong happy? ano siya toothpaste?


"M-maam-"


"No more question. Eat."


"But-"


"Shut it, kid."


Tumahimik nga ako pero hindi matanggal ang ngiti sa labi ko dahil sa biglaang pag-amin nito. Mas lalo kong na enjoy ang pagkaing binili niya para sakin. Sa kabila ng ngiti sa aking labi ay siyang namang pag-apaw ng mga katanungan sa aking isipan. Pilit kong iwinawaksi ang lahat ng iyon dahil gusto ko munang damhin ang kilig sa mga oras na ito.


Marahan akong nakagat sa plastic spoon tsaka bumaling kay Maam dahil nararamdaman kong kanina pa ito nakatitg sakin nang lingonin ko siya ay seryoso ang mukha nito habang pinapanuod ako.


"Gusto mo po?" I asked gently but she just lightly shook her head.


"Given that our ages are close, kindly not to call me "po." she stated blankly.


"Ang bastos naman po ata pakinggan?" ngumuso ako. Totoo naman tsaka professor ko siya. Ano nalang iisipin ng ibang taong makakarinig sakin?


"It doesn't matter to me as long as you continue to address me as Miss." she shrugged like it's not a big deal.


I unconsciously nodded my head. Maybe if it's just the two of us ill cut the po and if we're surrounded by other people I'll add po. Okay, that's it.


I took a deep breath and continue eating the banana pudding that my food fairy gave to me which is Miss Ramirez. Kusa na namang kumurba ang labi ko dahil sa hindi mapigilang ngiti.

Our Impending SunsetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon