De Twaalf Valken (Deel I van de Magnakronieken)

Hoofdstuk 15 - Tussen de bomen

'Een waardig meesterwerk,' zei professor Sinistra die het vak magieleer gaf. Ze stond samen met een andere, merkwaardige professor in de hangaar van de academie. Het witte doek was nog maar net gevallen en ze had zicht op één van de meest revolutionaire uitvindingen.

'Bedankt,' zei de andere professor. Hij heette Darius Weiss en naast het lesgeven werkte hij ook als een mecanicien. Zijn laatste uitvinding overtrof echter al zijn vorigen.

'Hoe ga je het noemen?' vroeg Maribelle Sinistra.

'Ik noem het de vliegboot,' antwoordde Darius Weiss, 'het kan zowel in de lucht vliegen als op het water varen, zolang de bestuurder, ik en niemand anders, het steeds blijft aansturen met magische kracht.'

'Ongelofelijk,' zei Maribelle en ze was onder de indruk. De vliegboot was heel groot en palmde bijna heel de hangaar in.

'Zeg dat wel, dertig jaar heeft het mij gekost en eindelijk heb ik het kunnen voltooien. Wel moet ik nog enkele testritten uitvoeren, maar dat is voor later,' zei Darius en de tweede helft van zijn zin mompelde hij.

'Dat we de lucht zullen kunnen bereizen,' zei Maribelle dromerig, 'zal onze samenleving voorgoed veranderen. Magna zal Pagonia een streepje voor hebben.' Samen bleven de twee even in stilte staren naar het vooruitstrevende watervliegtuig.

'Dit is niet alles wat mij is gelukt,' zei Darius trots. Hij wilde haar nog iets laten zien en daarvoor moesten ze zich verplaatsen naar de kassen op het domein waarin hij soms zijn lessen plantkunde en alchemie in gaf. Toen de twee professors daar arriveerden, leken ze echter voor een verrassing komen te staan.

'O, nee,' fluisterde Darius Weiss. Een luide kreet volgde.

'Welke les hebben we straks?' vroeg Lou aan zijn broer.

'Plantkunde in de kassen,' antwoordde Rey. Ze zaten samen met Ewan en Falco rond een tafel in de grote eetzaal. Al lang hadden ze hun eten op, maar het duurde nog een half uur voordat de middagpauze ten einde kwam. Iedereen verveelde zich, maar Ewan kwam met een voorstel af.

'Wat als we nu al naar de kassen gaan?' stelde hij voor.

'Dan zijn we veel te vroeg,' zei Rey.

'Maar dan kunnen we wel lachen met hoe verstrooid professor Weiss soms is. Hij zal ons vast willen vertellen hoe hij in zijn jonge jaren iets spectaculairs heeft gedaan,' ging Ewan verder.

'Je hebt een punt,' antwoordde Rey en hij leek overtuigd te worden.

'Laten we ernaartoe gaan!' riep Lou enthousiast en ook Falco knikte. De vier jongens ruimden hun restjes op en verlieten de eetzaal op een snel tempo. Zonder haar opgemerkt te hebben, liepen ze Heavenleigh voorbij.

'Waar denken jullie naartoe te gaan?!' vroeg ze roepend. Helemaal in de war, zette zich neer aan de tafel en begon ze te eten. Niet veel later kwam Noah erbij zitten en leunde hij zijn hoofd tegen zijn hand.

'Goede middag, Heavenleigh,' zei hij.

'Hey,' zei ze.

'Goed geslapen vorige nacht?'

'Natuurlijk,' antwoordde ze. Zijn ogen bleven haar aanstaren en dat bracht haar alsmaar meer in de war. Stiekem wilde ze haar vier klasgenoten achterna lopen, omdat ze zo nieuwsgierig was wat ze nu van plan waren. Ze moest kiezen tussen het avontuur of de mooie ogen van Noah. 'Jij goed geslapen?'

'Ik heb over jou gedroomd,' zei hij en vertelde over zijn droom.

De vier jonge valken waren op hun bestemming gearriveerd, maar kwamen tot een vreselijke ontdekking eens ze de kassen binnenstormden.