De Twaalf Valken (Deel I van de Magnakronieken)

Hoofdstuk 23 - Ashe vs. Sacraal

­Nadat Sacraal het nieuws kwam melden bij academiehoofd Aria Alsem en zijn assistente Ingrid Inuka, vertoefde Sacraal zich terug in haar suite. Zoals bijna elke avond dat ze verbleef in de academie, liet ze een bad vullen met heet water en veel zeep.

 Intussen liet ze zich neerploffen op haar groot bed en verwende ze zichzelf. Echter kon ze zich niet concentreren op de daad, aangezien het voorval in verband met de breuk in de telepathische verbinding die ze had met de andere vijf pilaren veel onrust opwekte.

Zouden ze zijn..., ging er door haar hoofd en ze maakte de gedachte niet eens af. Toch kon ze het niet uitsluiten, dat de Tempeliersorde wellicht kwam aankloppen bij het magische concilie voor één van de zeven sleutels. Enkele minuten later besloot ze om in bad te gaan. 

Het water was heel warm, maar daar genoot Sacraal van. De pijn die haar benen mochten ervaren dankzij de hitte gaven haar een onbeschrijfelijk genot. Ze begon als het ware te grinniken, terwijl ze steeds het beeld van haar grootste aartsvijand voorstelde: Nox Kagetsu, één van de Caelestis Seis Internationaal, de man die haar alles heeft ontnomen, volgens haar weliswaar... 

Eens ze bijna volledig in bed lag, kon ze eindelijk tot rust komen. Maar dan voelde Sacraal eensklaps iets verdachts aan: een stijging in magische kracht dat zich in de nabije buurt vormde.

'Is daar iemand?!' riep ze, terwijl het schuim haar middel en boezem bedekte.

'Toevallig wel, ja,' werd er geantwoord. Sacraal hoorde de jongensstem en haar kaken kleurden rood. Ze verzamelde al het schuim bij elkaar en probeerde heel haar lichaam ermee te bedekken in bad. Daarna hoorden ze voetstappen de badkamer naderen.

'Hoe durf je hier binnen te glippen!' riep Sacraal kordaat, terwijl ze oog in oog stond met een jonge kerel. Het was vast en zeker een leerling.

'Beschouw het als een interventie,' zei de jongen met witte haren en kneep vervolgens zijn vuist dicht. In één seconde bevroor het water waarin Sacraal lag. Ze kwam zo goed als vast te zitten. Geschrokken keek ze de jongen recht in de ogen aan.

'Deze kracht, jij...,' mompelde ze.

'Inderdaad,' zei de jongen, 'ik beheers de tijd van alles.'

'Wie ben jij?'

'Ik ben Ashe Achronas, zoon van de laatste Tempelier, Mercenaria!'

'Jij!' schreeuwde Sacraal en ze wilde haar arm omhoog tillen, maar dat lukte niet. Het ijs hield haar tegen. 'Je komt hier niet mee weg!'

'O, ja?' luidde Ashe en hij kwam tegen de rand van het bad staan. 'Luister, ik heb mogen vernemen dat wij de vierde sleutel hebben bemachtigd. De sleutel van het concilie. Mijn mama heeft jouw vriendjes goed aangepakt.'

'Wat?!' kwam er uit Sacraals mond. Haar ogen gingen wijd open en haar hele gezicht trok weg. 'Zijn ze... Dood?'

'Wie weet daar het antwoord op...,' zei Ashe op een sarcastische toon. 'Hoe dan ook, ik ben hier om jou uit de weg te ruimen.'

'Nee!' riep Sacraal, 'doe met mijn lichaam wat je wil, maar spaar mijn leven!' De veertienjarige keek de vrouw op leeftijd bedenkelijk aan.

'Ik ga je niet doden,' zei hij vervolgens, 'ik zorg ervoor gewoon dat je een tijdje niet kan ingrijpen...'

'Wacht...,' mompelde Sacraal plots. 'Ik kan je helpen.'

'Hm?' klonk Ashe.

'Ik kan je informatie geven over de resterende sleutels.'

'O, ja?'

'Ontdooi het water eerst.'

'Waarom zou ik dat doen?'' vroeg de jongen. 'Ik weet dat jij allerlei trucjes achter je houdt...'