De Twaalf Valken (Deel I van de Magnakronieken)

Hoofdstuk 22 - Twee nieuwe valken

Na een zware lesdag, keerden de valken terug naar de ontspanningsruimtes, waar Ewan de anderen nog beter leerde kennen.

'Interessant,' zei hij die het meisje Nia eens grondig inspecteerde. 'Dus jij bent haar zusje?'

'Ook mijn beste vriendin,' zei Raechelle knipogend en ze sloeg haar arm rond de hals van Nia, die dat blijkbaar niet zo prettig vond. Daarna kwam ze heel dicht met haar neus tegen het hoofd van Ewan staan. 'Dus jij bent het echte werk?!'

'Raechelle!' zei Nia en verhief haar stem, terwijl ze met haar ellenboog aan haar boezemvriendin een stoot uitdeelde.

'Wat?' vroeg Raechelle, 'de jongen is toch heus op de hoogte van zijn kopie die we beschouwden als een klasgenoot.'

'Ja,' antwoordde Nia, 'maar het kan gevoelig liggen. Hij is nog maar een paar dagen wakker.'

'Maak je niet druk om mij,' zei Ewan serieus en hij keek de twee recht in de ogen aan. 'Ook al heb ik achttien jaar gemist van mijn leven, wil ik wel alles leren over de andere Ewan en de wereld waar ik in terecht ben gekomen.' Raechelle en Nia keken elkaar blij aan, terwijl de voetstappen van een ander meisje leken te naderen.

'Ewan,' mompelde ze en de jongen draaide zich om. Het bleek om Heavenleigh te gaan. 'Hoe voel je je?'

'Prima,' antwoordde hij en het meisje grijnsde vriendelijk.

'Wil je anders dat ik je een rondleiding geef van het domein?'

'Dat klinkt goed,' zei Ewan affirmatief. De twee kinderen liepen naar de deur en Raechelle en Nia bleven alleen achter.

'Nieuw koppeltje in de maak?' vroeg Raechelle spottend.

'Rae!' luidde Nia.

'Ik maakte maar een grapje,' vervolgde het bruinharige meisje.

Op het buitenterrein was Lou aan het sparren met mentor Samuel. Beide weermagiërs toverden allerlei weerelementen in de oefenstrijd die tegen elkaar botsten.

'Proef de furie van mijn sneeuwdraak!' riep Lou enthousiast en uit zijn hand ontstond een straal gemaakt van ijzige schubben die omringd werd door sneeuwvlokken. Het werd recht op Samuel afgevuurd.

'Je toversnelheid kan nog verbeterd worden,' zei Samuel, die de aanval lang op voorhand had voorspeld. Hij bewoog zijn hand opzij en de sneeuwdraak knalde plots op een getoverd ijsschild. Terwijl de mentor het schild tenietdeed, raakte een enorme regendruppel zijn rug.

'Hé?!' luidde hij en strompelde over zijn eigen voeten. Lou keek hem uitdagend aan.

'Mijn sneeuwdraak diende enkel als een afleidingsmanoeuvre, en je liep er recht in,' beweerde Lou. Samuel voelde aan zijn rug, die helemaal nat was en zijn gewaad was volledig doorweekt.

'Genoeg geoefend vandaag,' besloot Samuel en hij beëindigde het oefenduel. Zonder dat hij het liet merken of er iets over zei, was hij verrast dat die jongen twee verschillende elementen op hetzelfde moment kon gebruiken in de vorm van spreuken.

'Daar ben je,' weerklonk er door de bomen. Rey kwam tevoorschijn en knikte naar zijn mentor. 'Lou, ik zocht naar je.'

'Wat is er?' vroeg Lou verbaasd.

'Ik moet je iets vertellen,' gaf Rey toe.

'Ik je eigenlijk ook,' bedacht Lou zich net.

'Ik laat jullie,' zei Samuel en hij verliet de tweelingbroers. 'Ik moet toch nog iets afhandelen...' De twee jongens vroegen zich eerst af wat dat precies inhield, maar dan keken ze naar elkaar.

'Ik moet iets bekennen...,' zei Rey aarzelend.

'Ik eigenlijk ook,' zei Lou en hij durfde zijn broer een poos niet meer aan te kijken.