20 Mayıs 2015/ Salı ''Sanem Öz'ün güncesinden''
Okula gidebilecek durumda değilim, çok kötü hissediyorum. Başım dönüyor, midem bulanıyor. Vücudumda kasılmalar başladı. İlk defa böyle oluyorum. Çok şiddetli ağrılarım var. Telefona yöneldim ve hemen Bartu'yu aradım.
20 Mayıs 2015/ Salı günü yaşananlar***
Bartu gelen arama üzerine irkilerek uyandı. Ekranda yazan ''Balım'' yazısını görünce güzel bir günaydın dileği için Sanem'den arama geldiğini düşündü. Neşeli ve uykulu, biraz kısık ve yorgun bir ses tonuyla konuşmaya başladı.
-Günaydınnn Balıımmm.
Sanem'in sesi zor çıkıyordu:
-Bartu, ben çok kötüyüm.
-Ne? Ne oldu? Güzelim cevap ver!
-Konuşabilecek gibi değilim nefes alamıyorum.
-Sakin ol bebeğim hemen geliyorum.
***
Bartu, acele ve endişe ile Sanem'in evine geldi. Zile bastı ancak kapıyı açan yoktu. Daha da endişeleniyordu. Komşulardan bir kaçının ziline basıp açmalarını bekledi. Apartmandan içeri girebildi ancak Sanem'in kapısının önüne geldiğinde, ısrarla zile basmasına rağmen Sanem kapıyı açmadı. Filmlerde izlediği gibi kapıyı kırmaya çalışsa belki de başarırdı, sonuçta bu kasları da boşuna yapmamıştı. Yine de kapıyı kartla açma fikri daha uygun gibiydi sanki. Bir kaç uğraş sonrasında kapıyı açabildi. Alelacele içeriye daldı. Odaları ararken Sanem'i yerde baygın gördüğünde dünyası başına yıkılmıştı.
-Sanem'im, güzelim sabret, bak ben geldim aç gözlerini, sevgilim.
Gözlerinden boncuk boncuk yaşlar dökülüyordu, hemen ambulansı aradı.
Ona bir şey olursa Bartu da yaşayamazdı.
