SANEM ÖZ'ÜN ŞİİR DEFTERİNDEN
YEŞERTİ
Kalbinin solukluğu dışarıdan belli oluyordu bir kelebeğin.
Sonbahardı mevsimlerden.
Bir çocuğun elinden düşürdüğü sahte çiçekler dışında,
Tek bir çiçek yoktu etrafında.
Yeşilin tek bir tonu bile bulunamıyordu çevresinde.
Ancak solmuş bir kalbe ve mevsimlerden yalnızca sonbahara da sahip olsa,
İnanıyordu hislerine, hayalindeki çiçeği bulabileceğine.
Her gün farklı bir ayazdan kaçtı, direndi, bulmayı umduğu çiçek için.
Ve evet işte bir gün, sonunda buldu onu.
O solmuş ölü ruhu yeniden canlanmıştı sanki.
Yıpranmış, yaralı kanatları iyileşiyor gibiydi.
Kalp acısı dinmişti, rengarenk bir çiçeğe ulaşmıştı.
Gördüğü en etkileyici çiçekti bu.
Sararmış ot yığınları arasında, bulabildiği tek yeşertiydi.
Kelebek ölüm eşiğine geldi, yaşam gücünü çiçeği verdi.
Kelebek çiçeğin, çiçek ise kelebeğindi: Onlar birbirleri içindi.
Çiçek bir gün solsa bile, kelebek kalbini ona verecek, onunla birlikte ölecekti.
Bu kalbi çiçek yeşertmişti, bu kalp artık çiçeğindi.
YİNE GECE VE UMUT YOK
Gece, güneşe özeniyor,
Hava hafif sarardı.
Gönüldeki boşlukta,
Yine bir umut karardı.
