İkinci kez hastane odasında ölümle karşı karşıyaydı Sanem.
-Balım lütfen dön aramıza, n'olur... Sana bir şey olursa ne yaparım ben. İkinci kez ölümüne sebep oldum senin. Kendimden nefret ediyorum. Önce kalbini ihanetimle paramparça ettim, şimdi ise kalbine denk gelen bir kurşuna sebep oldum. Yaşama şansın yok denecek kadar azmış ama sen beni bırakıp gitmezsin değil mi Sanem'im?
***
Ameliyathaneden çıkan doktorun yanına koştu Bartu.
-İyi olacak mı, lütfen güzel bir haber verin, yalvarırım.
-Bunu söylemek çok acı ama maalesef, hastamızı kaybettik.
Bartu dizlerinin üzerine çöktü. Önünden bir sedyeyle geçen Sanem'in cansız bedenini öylece izledi.
-Hayır, ölmedi o, ölemez, kapamayın üzerini. Karanlıktan korkar o, götürmeyin onu.
...
2 Haziran 2018/ Cumartesi ''Bartu Öz'ün güncesinden''
Her şey benim yüzümden. Yaşadığın tüm kötü şeylerin suçlusu benim. Bu geri dönmeni sağlamaz ama özür dilerim Sanem'im. Sen şuan yanımdasın biliyorum, seni Ay'a bakarak bekleyeceğim. Mezar toprağına en güzel çiçeklerden diktim. Mavi renk güller aldım, maviyi seversin sen. Mavi bir kaç papatya da var aralarında. Senin kadar güzel olamasalar da beğenirsin umarım. Seni seviyorum sevgilim...
***
''Ne mutlu Bartu'ya, ne de güzel sevilmiş...Ne yazık Sanem'e, sevdiği adamın mutluluğu için kendisinden vazgeçmiş.''
