Chapter 11

2.2K 50 1
                                    

"love..." He said while giving a light squeez to my waist.

Tuluyan nang tumulo ang aking mga luha at di kalaauna'y nauwi na ito sa aking paghikbi.

I was relief to hear his voice next to my ears. I feel safe just by having him beside me.

"Hey, what's the matter?" He said while turning me around to face him.

Noong nakaharap na ako sa kanya ay kitang-kita ko kung pano napalitan  nang ngiti ang kanyang pag-aalala.

Kinuha niya ang baso mula sa aking bibig habang pinipigilang tumawa.

"Kala k-ko magnanakaw ka! I was so afraid."

"Sinasarado ko lang yung bag mo." He said while wiping my tears.

Bag? Baka naiwanan kong bukas kanina when I placed my phone.

"Dapat tinawag mo ko!"

Kaloka naman kasi, biglang may hahawak sayo out of nowhere or maybe I was just paranoid because of the kidnappings that are on the news.

"I did, but you're too focused with your food."

Iniabot ko sa kanya yung cup ng dynamite at sinubuan siya ng fish ball.

"I haven't eaten lunch kasi, super gutom lang." I said habang sinusuno yung kwek-kwek.

"And why? Dapat di ka nagpapalipas ng gutom."

"May error kasi sa sched namin. Ang hassle tuloy."

Tinignan ko ang kanyang mukha habang umiinom siya ng gulaman. Is it possible to be this handsome? Uwian na pero yung itsura niya mukhang papasok pa lang.

One thing that I liked about him is he is so neat at palagi pang mabango!

Samantalang ako, first day palang pero yung mukha ko para katatapos lang ng finals!

"So how's first day?" He asked.

Bumuntong-hininga nalang ako and I unconsciously pouted before starting  the story.

"Prove him wrong then. I know that you can do it." He said while giving me a smile. A genuine one.

Ewan ko kung anong meron sa ngiti niya pero in an instant, my tiredness began to fade.

"I will!"

***

It's already quarter to six nang maihatid niya ako sa bahay. We were supposed to eat out pero sabi ko next time nalang because I am still overwhelmed with our first day.

I went straight to my room to take a shower and rest.

Kasabay nang paglabas ko sa banyo ay ang pagkatok sa pinto ng aking kwarto.

"Yes, Manang?" Sabi ko habang pinupunasan ang aking buhok.

"Nandyan si Loize sa baba."

"Huh?" Ngumiti lang si Manang at bumaba na ng hagdan.

Kaya nga kami di kumain sa labas because I wanted him to take a rest.

He looked so tired kanina. Why did he come?

Agad akong bumaba sa sala while combing my hair habang dala-dala ang aking laptop because I was really planning to study downstairs earlier.

I saw him sitting on the sofa wearing a shirt, shorts and slippers.

"Love!" I saw his eyes sparkled habang papalapit ako sa kanya.

"Bakit ka bumalik? Do you need something?" I said after giving him a hug.

Back In His Arms Where stories live. Discover now