Si Solamente

I. Anne

TAONG KASALUKUYAN
Intramuros Manila
Ang Petsa, ika-10 ng Hunyo Taong 2017

ANNE'S POV

"Colegio San Juan De Letran, Here I come!!" with tandem pa ng raise my both arms. Kulang na lang halikan ko tong kalsada ng Letran pagtungtong ng mga paa ko dito. "This is really it is!"

Hi Im Annatalia Arellano Villaruel, the jolliest girl you've ever seen. Hindi jollibee ahh. Sabi nila minsan lang daw mabuhay ang isang tao. Wala nga makapag patunay if totoo yung reincarnation. Yun bang mabubuhay ka ulit pagtapos mathugs. Madeads.

Bakit?
Ikaw tanunging kita..

Mamatay ka ngayon bukas ba pag gising mo buhay ka ulit? Sure ka sa heaven ang bagsak mo? Not sure di ba? Gusto mo itry? Ako hindi ko na kailangang subukan.

Enjoy your life to the fullest! Pahalagahan mo yang buhay mo ngayon and yang bad memories? Erase! Erase! Erase! Always happy and positive lang dapat. Badvibes, block na yan! Because I go for happiness! Go go go fight lang sa buhay! Ganyan ka positive si Anne none other than, me myself and I! ANNATALIA!

"Hoi Anne!" tapik sakin ng everest highest unstoppable unbreakable best of best of best of best bff kong si Clarice. "dun na ko sa building ko.. Wag kang maliligaw ah." bilin niya.

"grabe ka naman bessy, Maligaw agad? First day? Ako? Si Annatalia Villaruel? Mula sa hanay ng pamilya ng mga katipunero?" Harap ko sa kanya ng naka-pamewang, suot ko iyong damit kong KKK ang logo sa harap. "Huh! Never noh!"

Oh yes! Oh Yes! Mula ang pamilya ko sa lahi ng mga katipunero and Im proud to say that. Isa rin ito sa mga dahilan kung kaya't may malaking space dito sa puso ko ang Letran.

Its like.. it keeps calling me that, I belong here and here and there and here.. Tignan mong ang Letran ang naiwan rito sa Intramuros compare sa mga kasabayan nitong old universities. ANG LETRAN ANG TUNAY NA IMAHEN NG HINDI MAGIGIBA AT DI PAGIGIBA!

"oh sya. Pag maligaw ka tawagan mo nlng ako." tugon ni Clarice at alis. "sige dito na building ko." Paalam niya't wave ng goodbye saken.

"bayyyiiieee!" kaway ko naman sa kanya.

Eversince the world begun, nagdeclare na ang ilan ng 2012 end of the world here lies my bff still, walang katiwatiwala sakin. May pagka dora d explorer atah ako kaya never akong maliligaw dito sa Letran.

NEVER EVER!
Lalo na sa first day ko dito..

TALAGANG NEVER EVER EVER!
EVER!

.
.
.
.
.
.

NARRATOR:

TATLONGPUNG MINUTO. Makalipas ang tatlongpung minuto na pagiikot sa Letran. Itong si Anne, naligaw. Si Anne ay kasalukuyang freshman sa pamantasan na pinasukan niya. Kasama ang noo'y freshmen rin na kaibigan niyang si Clarice. Sa kasamaang palad, iyong building nila magkahiwalay. Magkaiba kasi iyong kinuha nilang kurso.

Kinuha ni Anne ang kursong BS Political Science, habang si Clarice naman ay Business Economics. Mula sapul sa pagkabata ay magkasama na sila. Halos sanggang-dikit ang dalawa. Marami silang bagay na nakaplanong makakamit ng magkasama. At isa na nga doon ang makapasok sa Letran.

"Excuse me po. Pwede po magtanong? Saan po itong TBA building?" Tanong niya sa mga ilang estudyanteng nagdaraan. "nawawala kasi itong TBA building kanina pa ko naghahanap." Hirit niya ngunit wala ni isa sa mga nagdaraan ang sumagot sa kanya.

"Miss? Freshy?" tanong ng isang babae na lumapit sa kanya. "ano yang damit mo? Okey? Okey? Okey?" Natatawang tanong nito puna sa suot na dami ni Anne.

Medyo nagtaas kilay rito ni Anne. Ang suot niya sa damit ay simbolo na bahagi ng kasaysayan. 'KKK' or mas kilala sa Kataastaasan, Kagalanggalangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan. Sa mas pinaikling tawag ay 'Katipunan'.