Bağrıma Gömülü Benlik *yeni

*12

şey diyormuşum bölüm şarkısı Sordum Sarı Çiçeğe

dipnot: tamam komik değil biliyorum(: 

   Nezarethane kapısının önünde az önce onu öldürmek ister gibi bakan, geçen geldiğimizde de aşırı uyuz olduğum ve adının Akif olduğunu hatırladığım, polis memurunun getirdiği sandalyenin üzerinde rahatça oturan Alparslan'a bakmamaya çalıştım. Parmaklıkların arasından ona bakmak sıkıntılıydı. Arkadaşlar adamın suratının, güzelim bedenini parçalara ayırıyordu bu soğuk demirler. Net, hiçbir şeyin engel olmadığı şekilde görmek istiyordum onu aslında ama şu an böyle davranmam en iyisiydi. Dostlarım ben torpile karşıydım. Geçen geldiğimizde neredeyse bizi bakışlarıyla pataklayan amir gitmiş, Alparslan'ı görür görmez yerine kanatlanıp uçmak isteyen bir melek gelmişti.

   Alparslan değil nezarethane kapısından içeri girmemi istemek, bileklerime kelepçe geçirilmesine izin vermemişti. Arkadaşlar savcı sevgili yapın kendinize. O kafanızı çarparak gireceğiniz polis arabalarına suçlu gibi atılmanıza bile gerek kalmıyor, zira sinirle olayları tekrardan yaşayarak Alparslan'a anlatmamı saymazsak arabada mutlu şarkılar dinleyerek emniyete gelmiştim. Torpil sevmiyorum, torpil kabul etmiyorum diye malum yerlerimi yırtmasaydım eğer şu an sırtım buz gibi soğuk duvarlara değiyor olmazdı. Pişman olmadım dersem yalan olurdu. Akif ağzının içinde bir şeyler mırıldanıp Tiktok videosu izlemeye başladığında Alparslan ona ters ters bakmaya başlamıştı. 

   Kolundaki saati kontrol ettiğinde kaşları usulca havalandı. "Mesai saatinde olduğunu unutuyorsun galiba." dediğinde Akif'in bakışları hızla Alparslan'ı buldu. Eğer Akif Alparslan'a cırlarsa aha şuradan atlardım üzerine, bari haklı yere ceza yerdim. Devlet memuruna zarardan kaç yıl yatardım ki? Gerçi bu ülkede suçluları içeri atabilmek için yırtınan Alparslan bile bazen ümitsizliğe düşer, dünyada adaletin olmadığını söylerdi. Üstelik onun kalbi adalet için çarpardı. "Beni tekrardan şikayet edebilirsiniz, sizin elinizi kolunuzu tutan yok savcım." diyen Akif ile iğrenir gibi ona bakma isteğimi durduramadım. O sırada Alparslan'ın önünde oturarak sabitlediği kapıdan içeri biraz kısa, hafif göbekli, saçları kıvırcık bir polis memuru girdi. "Seninki geliyormuş komiserim." diyerek bağırarak içeri girdiği sırada Akif'in sabır dilenir gibi nefes alışları dikkatimden kaçmadı.

   İçeri giren çocuk hızla Alparslan'ı fark etmiş, laubali halinden kopup önünde durmuştu. "İyi akşamlar savcım." diyen adamla Alparslan minik bir tebessümüyle konuştu. "İyi akşamlar Mirza." dediğinde adının Mirza olduğunu öğrendiğim çocuk Akif'e bakıp güldü. Dalga geçer gibiydi. "Ah savcım size teşekkürlerimi iletmek istiyordum, nasip bugüneymiş." dediğinde çenemi tutamayarak konuştum. "Niye ki?" diye sorduğum sırada Mirza saygılı bir tavırla konuştu. "Yenge vallahi komiserim Akif'in düşük çenesinden." dediğinde Akif'in öksürerek konuşmasıyla ona döndük. "Ben bunun hesabını sormaz mıyım sana? Bir buçuk ay sonra görüşürüz Mirza." dediğinde Mirza hızla Alparslan'a dönerek konuştu. "Şahitsiniz değil mi savcım? Devlet memuruna tehdit ve hakaretten dava açabilirim değil mi?" diye sorular soran adamı susturan Alparslan değil, çenesini tutamayan ben olmuştum. "Savcılığa sun, zaten onlar mahkemeye başvurur." dediğimde şaşkın gözlerini Alparslan'dan bana çevirdi. 

   "Ay ben hukukçu olduğunuzu duymamıştım yenge, özür dilerim. Yoksa en önce size sorardım." dediği sırada Akif öksürerek onu yanına çağırdı. Az önce tehdit etmedi mi çocuğu bu? "Sus, ceza alıp benim halime düşmek istemiyorsan çeneni kapa." dediği Mirza boğazını temizleyerek üstünü başını düzeltti. Bunlar bu kadar çok mu korkuyordu Alparslan'dan? Mirza'yı elimle yanıma çağırırken hemen demirliklerin ardındaki boşluğu doldurup konuştu. "Ne lazım sana yenge?" dediği sırada Alparslan benim onu bu saçmalığa sokuşumdan olsa gerek bıkkın görünüyordu. "Alparslan'a teşekkür edeceğin konuyu detaylı anlat." dediğimde hızla başladı anlatmaya. Mirza anlatırken Alparslan onu öldürmek ister gibiydi lakin çalan telefonuyla dışarı çıkması gerekti. Kapıdan çıkmadan önce bana dönüp bakması hoşuma da gitmişti.