Ep10
នៅក្នុងផ្សារទំនើបមួយក្នុងទីក្រុងសេអ៊ូលយើងឃើញថាមានមនុស្សម្នាជាច្រើនដើរខ្វែងខ្វាត់គ្នាអ្នកខ្លះក៏ចូលហាងទិញសម្លៀកបំពាក់ឯអ្នកខ្លះទៀតក៏ចូលហាងផ្សេងៗគ្នា(មិនដឹងហាងអីខ្លះក៏ដាក់ចឹងទៅ:) )ហើយក្នុងចំណោមនោះយើងក៏ឃើញកម្លោះសង្ហារទាំងបីដែរកំពុងអូសគ្នាទៅវិញទៅមកម្នាក់ចង់ទៅនេះឯម្នាក់ទៀតចង់ទៅនោះអ្នកនៅកណ្ដាលចង់ខ្យល់ចាប់....
"ទៅមើលសម្លៀកបំពាក់ទៅណាៗៗៗបងហ៊ុន"
"អត់ទេទៅញាំុអីវិញណ៎៎ហ៊ុនណ៎៎"
ជុងវ៉ុនទាញដៃសុងហ៊ុនម្ខាងឯម្ខាងទៀតក៏ត្រូវជេគចាប់ទាញនេះគេចង់ឡប់ខួរហើយមិនដឹងជាទៅណាអោយប្រាកដហើយម្នាក់ធ្វើមុខដូចកូនក្មេងសុំម៉ែទិញរបស់លេងចឹង...
"អ៎៎ូ!!!ជេយ៍!!!!នៅខាងនេះ!!!"សុងហ៊ុនងាកចុះងៀកឡើងក៏ឃើញជេយ៍កំពុងអាចុះឡើងដូចកំពុងរកខ្លួនដូចគ្នាព្រោះពេលចេញមកគេបានខលហៅជេយ៍មកដូចគ្នាមុនដំបូងថាមិនមកទេគ្រាន់តែលឺថាជុងវ៉ុនមកដែរគេក៏អូខេភ្លាមឯពីអ្នកនោះវិញលឺហើយក៏ងាករកម្ចាស់ឈ្មោះតាមសុងហ៊ុនហៅក៏ឃើញម្ចាស់ឈ្មោះគេដើរមកជេគមិនសូវជាប៉ុន្មានទេតែជុងវ៉ុនឃើញហើយអស់អារម្មណ៍លែងចង់ដើរលេងទៀតហើយពេលនេះមានអារម្មណ៍តែម្យ៉ាងគត់គឺចង់ទៅផ្ទះវិញ.....
"ចាំយូរដែរទេអាហ៊ុន...អា៎៎!!សួស្ដីជេគ..."ជេយ៍ក៏រាក់ទាក់អ្នកទាំងពីរតាមធម្មតាគេធ្វើដូចជុងវ៉ុនគ្មានរូបរាងនៅទីនេះចឹងឯជេគក៏ញញឹមរាក់ទាក់គេវិញតាមចរិករបស់គេ...
"ចង់ទៅណាឡូវ???"សុងហ៊ុនក៏ងាកទៅសួរអ្នកទាំងពីរដែរស្ងាត់មិនមាត់អីបន្តិចមិញនេះក៏ស្រែកទាទៅនេះទៅនោះឡើងផ្អើលគេផ្អើលឯងឥឡូវក៏ស្ងាត់មាត់ឈឹង..
"ទៅញាំុអីទៅណា...ហើយជុងវ៉ុនឯងចង់ទៅទិញអីមែនទេចឹងក៏ទៅជាមួយជេយ៍ទៅណា!បាយ បាយ"ជេគនិយាយជាមួយហ៊ុនហើយក៏ងាកទៅនិយាយជាមួយជុងវ៉ុនដែរកំពុងឈរមុខស្អុយនិងទាញថ្ពាល់គេបន្តិចរួចក៏ដើរទៅបាត់ពីរអ្នកសុងហ៊ុន..
"បងជេគ...បងជេគខ្ញុំទៅដែរ...អ្ហឹក"ជុងវ៉ុនចង់រត់ទៅតាមជេគទាំងចង់យំបន្តិចអីបន្តិចតែជេយ៍ចាប់ដៃគេជាប់នេះអោយគេនៅជាមួយអាអ៊ុំរោគចិត្តនិងទៀតហើយហេស??
"យ៉ាងមិចអូនស្រីខ្លាចបងដល់ថ្នាក់ចង់យំផងហេស??ចុះលើកមុនអីក៏ខ្លាំងម្លេះ??"ជេយ៍និយាយឌឺដងដាក់ជុងវ៉ុនហើយចាប់ដៃគេជាប់មិនប្រលែងសោះឯជុងវ៉ុនវិញងាកមកសម្លក់គេចង់ជ្រុះគ្រាប់ភ្នែកហើយប្រុសស្អីឆ្កួតបែបនេះ...
"លែងខ្ញុំទៅអាអ៊ុំរោគចិត្ត!!!"ជុងវ៉ុនប្រលេះដៃខ្លួនចេញពីគេហើយក៏ដើរចេញទៅទាំងមុខស្អុយ.
______________
ងាកមកមើលជេគហ៊ុនឯណេះវិញកំពុងតែដើររករបស់ញាំុនេះដើរចង់មួយម៉ោងហើតជេគរកអីញាំុមិនទាន់ឃើញទៀតអ្នកដើរតាមវិញឡើងវិលមុខហើយ...
"ជេគរកឃើញកន្លែងញាំុរឺនៅខ្ញុំហត់ខ្លាំងណាស់"សុងហ៊ុនឈប់បន្តិចហើយក៏ហៅជេគសួរជេគលឺហើយក៏ងាកក្រោយមើលអ្នកដែរកំពុងឈរច្រត់ជង្គុងទាំងបែកញើសគខូស....
"ហឹម.....ចឹងចូលហាងនេះហ្មងទៅ"ជេគមើលចុះឡើងក៏ឃើញហាងមួយនៅក្បែរនេះហើយក៏ទាញសុងហ៊ុនចូលតែម្ដង...
"សូមស្វាគមន៍នេះមកប៉ុន្មានអ្នកដែរច៎៎ាស?"បុគ្គលិកនៅក្នុងហាងក៏ញញឹមទទួលរាក់ទាក់អ្នកទាំងពីរដូចផ្ញៀវទូទៅ...
"មកពីរអ្នកបាទ"
"អញ្ជើញមកខាងនេះ"និយាយរួចពួកគេក៏ដើរចូលទៅតុអង្គុយ...
"កម្មង់អ្វីខ្លះដែរ?"
"គឺយក&¥&€¥¥&&¥&&ប៉ុណ្ណឹង"ជេគកម្មង់ម្ហូបហើយក៏មើលសុងហ៊ុនដែរកំពុងតែសម្លឹងមកខ្លួន...
"កម្មង់ច្រើនយ៉ាងនេះញាំុអស់ដែរហ៎៎??"សុងហ៊ុនក៏លើកចញ្ចើមសួរទៅកាន់ជេគនេះគេកម្មង់ឡើងចង់10មុខហើយញាំុអស់ដែរហេសតែពីរអ្នកនិង...
"ញាំុមិនអស់ក៏ខ្ចប់ទៅផ្ទះទៅ"ជេគនិយាយហីៗទៅវិញធ្វើអោយសុងហ៊ុនក្រវីក្បាលហួសចិត្តនិងគេ...ពួកគេអង្គុយនិយាយគ្នាពីនេះពីនោះរហូតដល់ម្ហូបមកដល់ក៏នាំគ្នាញាំុ...
______________
"ន៎៎ែឯងចង់ទិញអោយអស់ពីហាងគេមែនទេហាស!!??"ជេយ៍ស្រែកទៅជុងវ៉ុនគេដើររើសយកៗមិនមើលអីបន្តិចសោះជេយ៍កាន់ឡើងចង់វៀចខ្លួនហើយ!!
"ក្រែងលោកចង់ដើរតាមខ្ញុំខ្លួនឯងតើមិនចឹង?"ជុងវ៉ុននិយាយទៅកាន់គេវិញហើយក៏បន្តដើររើសយកៗទៀតជេយ៍បានត្រឹមតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត(ទ្រាំកូនទ្រាំប្រពន្ធយើងៗអ្នករើស)
ពួកគេដើរទិញឥវ៉ាន់ហើយក៏មករកជេគវិញតែក៏ឃើញក្នុងហាងមានមនុស្សជុំៗមិនដឹងគេធ្វើស្អីពួកគេក៏ដើរចូលទៅមើលហើយក៏ឃើញ......
To be continued...
