Chasing My Wife | Unicoco Fan Fiction

~•Chapter 77•~

Coleen's POV :

Nandito ako ngayon sa labas kasi kailangan ko munang bumili ng pagkain just in case na umalis ako sa hotel.

Pero paglabas ko ay biglang may humila sakin.

"Coleen!" Napagtanto ko na si Josh ang nasa harap ko.

"Akala mo ba matatakasan mo ako?!" Sabi nya at sobra na talaga akong natatakot, "Josh, just let me go! Hindi pa ba sapat ang pagkamatay ng anak ko?!!" Sabi ko and he just smile at me.

"Coleen, kasalanan yun ni Ken! Si Ken ang pumatay sa anak natin!" Sabi nya and I know na nababaliw na nga sya.

"Josh, tama na! I'm so sick of being with you!!" Sabi ko and slap him, pero bigla syang nagalit at hinawakan ang mga braso ko ng mahigpit.

"Alam mo bang pinatay ko na si Ken? So babalik ka sakin ngayon o ikaw isusunod ko?!" Sabi nya and I realize na hindi na dapat ako matakot kasi nasa harap ko na ang papatay sakin.

"Sige." I said and I can see that he was surprised about it.

"Huh?"

"Kill me.. Diba dyan ka naman magaling? Patayin mo na lang ako tutal sinira mo na lahat ng meron ako, eh ano pa ba ang babalikan ko?" Sabi ko and he immediately shook his head and embrace me, "I'm sorry, I didn't mean to say those things to you." Sabi nya and I am really sick of this.

I try to push him pero ang lakas nya, mahigpit ang pagkakayakap nya sakin and I suddenly realize na mahina pa ako since na hindi ako naka-fully recover sa miscarriage ko.

"Josh, please let me go." I said and he suddenly drag me into his car at wala na nga akong nagawa.

Sumakay ako ng sasakyan and I felt like ang sakit ng pagkakahawak nya sa mga braso ko.

"Uuwi na tayo sa ayaw at sa gusto mo. Pero pag-uwi natin, we'll make a happy family again." Sabi nya at ngumiti sa harap ko.

"Yung masayang pamilya na gusto mo, ay hindi ko kayang ibigay sayo." Sabi ko in a cold voice and a cold expression.

"Wala akong pakialam kung masaya ka o hindi, what matters is nandito ka sa tabi ko. Coleen, this time ako na ang magdedesisyon ng lahat ng bagay." He said at natawa ako sa sinabi nya, I look at him and say "Kung aabot tayo doon."

"Huh?"

Bigla ko syang tinulak at hinila ang ulo ng driver, I can feel na parang wala sa balanse ang pagmamaneho ng sasakyan and I think it's a good opportunity para makatakas kay Josh.

Pero patuloy ako na hinila ni Josh, kaya nakuha ko ang ballpen na nasa bulsa ko at nasaksak ang balikat nya.

Wala na akong pakialam, ayoko ng magdusa kasama sya kaya ako na lang ang gagawa ng paraan para makatakas sa imperyo na buhay na meron ako kasama si Josh.

Rinig ko ang pagsigaw nya dahil sa sakit pero nung tumingin ako sa daan, I saw na mabubunggo namin ang isang truck, kaya binitawan ko ang ulo ng driver.

Bigla na lang nya niliko ang sasakyan at ramdam ko ang pagkakauntog ng ulo ko.

Third person's POV :

After 2 minutes, binuksan ni Coleen ang mga mata nya at unti-unting lumabas ng sasakyan, she saw na dumudugo ang ulo ng driver habang konting dugo naman sa ulo ni Josh.

Kinapa ni Coleen ang ulo nya at nakita nya sa mga daliri nya na may dugo din ito, she realize na dumudugo din pala ang ulo nya.

Naglakad si Coleen kahit nahihilo pa ang ulo nya, and she didn't realize na naiwan pala nya ang cellphone sa tabi ni Josh.

Patuloy syang naglakad and keep touching her head, patuloy pa rin sya nakakita ng dugo dito.

Nung makalayo na sya ay bigla syang nabunggo ng isa pang sasakyan.

Her eyes was still open but her vision is already blurry, parang may tao sa harap nya and she wanted to see who is this person.

Pero nung naglinaw ang vision nya ng konti ay na-realize nya na si Gabb ang nasa harap nya, she smile widely and say, "Gabb?" She uttered in a weak voice at hindi na napigilan ang mga mata nya na sumirado.

Bumaba ang mga taong nakabunggo sa kanya at mukhang nag-aalala ng sobra.

"Berto, buhatin mo sya at isakay sa sasakyan. Kailangan natin syang madala sa ospital!!" Sabi ng isang babae at agad naman itong ginawa ng driver.

Blood flow out of her head at tiningnan ng driver kung may pulso pa sya.

Nung ma-realize na meron pa ay agad nyang binuhat si Coleen at sinakay sa sasakyan.

Makalipas ang ilang minuto ay binuksan ni Josh ang mga mata nya and saw that Coleen is not in the car.

Naramdaman nya ang sakit ng ulo nya pero nakita nya ang cellphone ni Coleen kaya kinuha nya ito at biglang tumawag si Ken.

Josh answer it and say, "Hello?" Sabi nya sa boses na parang nahihirapan dahil sa sakit ng sugat nya.

"Josh? Ikaw ba to?" Tanong ni Ken and Josh get out of the car, "Oo, ako to." Sabi nya and sigh deeply.

Nakita ni Josh na masama ang tama ng sasakyan nya at ng driver nya pero hindi nya ito pinansin.

"Anong ginawa mo kay Coleen?!"

"Hindi ko alam, wala nga sya dito eh. At isa pa, nabunggo sasakyan namin. Paggising ko ay wala na sya." Sabi ni Josh at mukhang hindi nya alam ang mga pinagsasasabi nya.

"Josh? Nasaan si Coleen?!!"

Tumingin si Josh kahit saan at bigla syang nagising sa katotohanan.

"Nasan si Coleen?" Tanong nya sa sarili nya.

"Anong ginawa mo?!!"

"Ken, nawawala si Coleen!!" Sabi ni Josh at mukhang hindi alam ang gagawin.

"Coleen! Coleen?! Magpakita ka?!!" Sigaw ni Josh kahit saan at gulat na gulat naman si Ken sa mga narinig nya.

"Coleen?! Na saan ka?!!" Rinig ni Ken na patuloy na sigaw ni Josh sa tawag.

Binaba nya ang tawag nung ma-realize nya na nawala ni Josh si Coleen, and realizing that makes him so angry na natapon nya ang cellphone nya dahil sa sobrang galit.

Pero bigla rin syang umiyak at hindi matanggap ang nangyari.

---

Chapter 77