MÛTENA

7. BÖLÜM - GELİNCİK

Gözlerimi araladığımda Sümbül'ün yatağında yatıyorum yanıma da Efe kıvrılıvermiş hala da uyuyor gibi gözüküyor. Dün gece ki Alparslan ağabey ile konuşmalarımız zihnime döküldü, onun saçlarımı okşayışı ya da onun yanında aldığım rahat uyku. Ne zaman aklıma Alparslan düşse sanki ciğerlerim yanıyordu, Bilal aklıma düşüyor ve beni apansız bir pişmanlığa sürüklüyordu. Hafifçe kapım açıldı ve içeriye yavaşça Sümbül girdi, uyanmış olduğumu hala görmediği için sessizce kapıyı kapattı.

Gözlerini bana çevirdiğinde önce yerinde sıçradı sonra da gülümsedi, "Uyanmışsın bakıyorum." diyor, gülümsüyorum. Efe'yi uyandırmadan kalkıyorum, dağılmış saçlarımı toplayıp ensemde küçük topuz yapıyorum.

"Dün gece ne oldu?" diye soruyor bana Sümbül, kaşlarımı çatıyorum. "Dün gece ne olmuş ki?" diye soruyorum.

"Ağabeyimle anlaşamazsın nasıl oldu da sabah onun dizinin dibinde buldum seni, inanamadım. Efe sabah uyandı, biraz huysuzlaştı. O huysuzlaşınca seni aramaya koyuldum bir baktım ağabeyimin yanındasın, sabah sabah azarladı beni sonra da seni Efe'nin yanına taşıdı. Şimdi sen bana anlat, nasıl ağabeyimle o kadar yakınlaşabildin?"diye soruyor Sümbül bana, boynumu kalıyorum hafifçe.

"Muhabbet ederken dalmışım, yanına kıvrılmışım."diyorum, inanmazca gözlerini büyütüyor. Sümbül bir şey diyeceği sıra hafifçe kapı çalınıyor, Sümbül ayağa kalkıp kimin geldiğine bakmak için kapıyı açıyor, Alpaslan kapının aralığından bana bakıyor. İlk olarak üstümü süzüyor, üstüme baktığımda atletimle karşında durduğumu görüyorum, utansam da kendimi toparlamıyorum, çıplak değilim ya sadece atletimle duruyorum.

"Sümbül, izin ver de Açelya giyindim onunla daha adliyeye uğrayacağız."diyor başımı sallıyorum.

"Hadi çık Sümbül, üstümü değiştiriyim."diyorum başını sallıyor Sümbül. Alpaslan ile gözlerimiz birbirine değmiyor, sanki ayıp bir şey yapmışız gibi ya da saklandığımız bir durumda yakalanmışız gibi, oysaki yoktu.

Alparslan, Sümbül'ü odadan çıkarıyor ardında kendisi çıkıyor, hızla yataktan kalkıp sırt çantamdan siyah pantolonumu ve üstüne beyaz t-shirt giyiyorum, üstüne krem trençkotumu giyersem hazırım. Aynanın önüne geçiyorum, pembe dudak balmım ile önce dudaklarımı renklendiriyorum sonra da yanaklarıma hafifçe yayıyorum, hazırdım.

Sümbül'ün odasından sessizce çıkıp mutfağa doğru hızlı adımlarla yürüdüm, Sümbül beni görünce baştan aşağı süzdü, "Yanaklarına renk gelmiş uzun süre sonra çok güzel gördüm seni."diyor imayla. Bu imzasını görmezden gelip, "Efe uyanırsa ilgilenirsin onunla olur mu, şimdi sabah göremedi beni telaşlanmasın."diyorum, başını sallıyor. 

Arkamdan gelen adım sesleri ile arkamı dönüyorum, bana doğru yaklaşan Alparslan ile gülümsüyorum hafifçe, "Hazırım ben."diyorum, mutfak masasını gösteriyor. 

"Kahvaltı etmeden nereye gidiyoruz tam olarak?"diyor, kahvaltı masasına bakıyorum, hafif midem bulanıyor, Sümbül çok güzel şeyler hazırlamış ama bu mide bulantısıyla mideme hiçbir şey giremez gibi.

"Midem bulanıyor hafif, kahvaltı etmezsem olmaz mı?"diyorum, başını olumsuzca sallıyor.

"Lütfen, midem bulanıyor diyorum. Hem neden senden izin alıyorum ki girmiyor işte mideme."diyorum öfkeyle. 

"Seni düşünen de kabahat."diyor öfkeyle.

"Düşünme, düşün mü diyorum sana ben."diyorum.

"Gerizekalısın sen."diyor arkasını dönerken, şaşkınlıkla kaşlarım havalanıyor, gözlerim büyüyor.

"Bana ne dedi duydun mu sen bana hakaret edemezsin, inanamıyorum nasıl dersin?"diyorum öfkeyle arkasından yürürken. 

"Hadi hızlı ol, gidiyoruz."diyor söylediklerimi görmezden gelirken.

"Sen hayatındaki her kötü şeyi hak ediyorsun, sana iyi davranan da kabahat."arkasından peşi sıra yürürken bir anda durup arkasını dönünce burnu burnuma çarptı. Gözleri gözlerime öfkeyle bakarken gözlerimi dudaklarına indirdim, "İyi davran diyen mi oldu?"diyor sakince, aramıza mesafe koyuyorum. Gözlerim gözlerine çıkıyor, dilsiz uşaktaki trençkotumu giyiyorum.

"Seninle konuşmuyorum artık, gerizekalıyım ya ben."diyorum, boylarını giyerken.

"Çok güzel olur."diyor, kapıdan çıkıyor ardından da ben çıkıyorum.