A Royal Disaster in Brooklyn

Chapter 04

CHAPTER FOUR | THE ROYAL STALKER

Summer

“THE PARADE traveled on with the sun in my eyes. You were gone, but I knew, even then, in a crowd of thousands, I'd find you again. Your highness....”

Hinila ko ang manggas ng suot na long sleeves ng kapatid ko upang kuhain ang kanyang atensyon. But he only jerked my hand away. Brooklyn is currently busy watching the Broadway performance of his colleagues and I accompanied him here. Sabi ni Mommy, para daw malibang ako kahit kaya ko naman aliwin ang sarili ko. Daddy agreed too because he doesn't want my face to be on the tabloid again.

In short, ginawa nilang babysitter ang kapatid ko para wala akong isyu na masangkutan.

Ang galing talaga!

Sinubukan ko na lang intindihin ang aking pinapanood kahit nakaka-antok para sa akin ang mga ganitong palabas. Saka hindi naman kapatid ko ang nakanta kaya mas lalo akong inaantok. Kung si Brooklyn ang nasa harap, baka full support pa ako kaso iba iyong performer kaya pipikit-pikit akong nakinig pa rin.

Hindi ito pwede. Umangat ako at luminga-linga sa aming paligid matapos palisin sandali ang antok. Agad ko sinukbit ang aking bag at akmang tatayo ngunit hindi nagawa dahil napigilan ako ni Brooklyn.

“I'm going to the comfort room, Brook!” I hissed lowly.

“Don't go anywhere without me, Summie...” Paalala niya na tinanguan ko naman. Masyadong overprotective naman nito. “I'll find you.”

“Oo na!” hiyaw ko.

Natuptop ko ang aking bibig nang matinginan sa amin ang lahat. I hand sign peace to calm everyone. Napahiya tuloy ako dahil sa kapatid ko. Halos gumapang na ako palabas ng auditorium para lang hindi makasagabal sa iba. At nang nasa labas na ako, mabilis ako tumayo saka sinuot ang aking sapatos.

“Nakaka-antok talaga sa loob.”

Humikab ako matapos sabihin iyon saka humanap ako ng banyo. Nang makakita, halos takbuhin ko na ang daan papasok doon. Humarap ako sa malaking salamin saka sinampal-sampal ang aking magkabilang pisngi. Wala akong maayos na tulog nang nagdaang gabi at medyo namamaga pa ang aking mga mata. Magdamag kasi akong nag-iiyak kasama ni Lauren sa aking kwarto dahil lang sa lalaking nanghusga sa akin.

Sandali akong pumikit at iwinaksi iyon sa aking isipan. Hindi ko siya dapat isipin pa. Hindi niya deserved ang isipin ng isipin! Muli ko sinampal-sampal ang aking pisngi para magising na ako. Nang namumula na iyon ay tumigil ako pero inaantok pa rin ako.

“Kumain na lang kaya ako?” Ngumiti ako at iyon nga ang ginawa paglabas ko ng banyo. Dire-diretso akong pumasok sa isang restaurant na eat-all-you-can. I paid for two since I will ask my brother to come here when he call me. Sabi niya hahanapin niya ako pero tatawag iyon para alamin kung nasaan talaga ako. “Ang daming masarap dito. Tawagan ko laya si Lauren? Kaso baka busy siya kay Ritter.”

“Who are you talking to?” Maang akong napatingin sa aking gilid. Halos umawang ang labi ko nang masino ang biglang nagsalita.

Inirapan ko siya at lumipat ako kung nasaan ang roasted chicken para iyon ang unang tikman. Naantala lang ng maramdaman ko na nagba-vibrate ang aking cellphone. Nilipat ko sa kabilang kamay ang platong hawak saka sinagot ang tawag ni Brooklyn.

“Where are you?” tanong niya agad sa akin mula sa kabilang linya.

“Restaurant across the auditorium's entrance. Hurry because I think I might be in trouble again,”

“What? What did you do again?”

“Wala pa ako ginagawa pero nilalapitan ako ng gulo,”

“Wait for me there.” Huminga ako ng malalim pagkarinig ng sinabi ni Brooklyn saka binalik sa bulsa aking cellphone pagkatapos ng tawag.