Run Away From The Crowd (COMPLETED)

27 : HYPNAGOGIC

HYPNAGOGIC - relating to drowsiness

"Happy teacher's day Ma'am Diana!"

I heavenly watched my students holding a cake and a banner printed with our class picture. Today, it is my duty to lecture my students but I was so surprised when they celebrated this special occasion for the teachers.

I enjoyed my occupation as the teacher. I strived so hard for the past few years and now I finally fulfilled my dreams to continue the bachelor of education. Hindi ko na ipinagpatuloy ang political science at sa halip ay nagshift ako ng kurso— sa kursong gusto kong subukan at tuparin. At salamat sa panginoon, unti unti ko ng natutupad ang mga pangarap ko sa buhay.

Nasa london na rin sina daddy at ang bago niyang pamilya ngayon. Balita ko nga, may iniindang sakit ngayon ang ama ko at kasalukuyang nagpapagaling sa malaking hospital sa ibang bansa. 

Pormal siyang nagpaalam sa amin bago siya umalis dito sa pinas at kahit ang sama ng loob ko sa kanya, pormal rin akong nagpaalam sa kaniya at hinayaan silang umalis kasama si Tita Chin at Mira.

Yung tungkol sa pagkakaibigan namin ni Mira, hindi ko na alam. We're not talking to each other anymore. We fell apart after what happened and I can't still accept our history of betrayal. 

But Adrien always supports me though he is in states. Hindi niya pinutol ang koneksyon sa amin ni Mira kahit alam na niya ang katotohanang nangyari sa amin.

Si Ate Trivia naman ay masaya sa kanyang pamilya ngayon. May limang taong gulang na siyang anak na pamangkin ko na ngayon at pinangalanan nilang Sam. I always visited them in weekends or if I earned time. 

Kay mommy rin simula noong natapos ang kanyang termino bilang city mayor ng syudad namin, umalis na siya sa mundo ng politika at sa halip ay nananatili lang siya sa bahay kasama ako.

I've been happy spending my twelve years. I still have the hope that always sets aside with me. I am walking forward everyday even though sometimes there's a hardship that I endure everyday. But the society never holds my back but instead it motivates me to work harder. 

There's still remaining uncertainties and what ifs that always tingles in my mind. There's still agony despite intimacy. Unfortunately, it inspires me to be happy without forcing myself.

Iniwasan ko na rin si kupido sa pagpana ng puso ko. I didn't close my heart and let people enter, but I am more careful in choosing a guy for the sake of love. 

It takes time for me to find tenderness from someone. 

It takes a chance for me to choose someone who will love me the way I feel loved before. 

Because, I still saw myself in the hawl of healing. I already accept that we are not together anymore in the six years before the conflicts happened but those memories that we shared, keep flashing in my vision.

Kumusta na kaya siya ngayon? Masaya na kaya siya? Maganda na ba ang buhay niya ngayon? May girlfriend na ba siya ngayon o kasal na ba siya? Hay! Bakit ko ba iniisip yun? Ako na nga yung nang iwan sa kaniya dati diba? 

I shouldn't have any regrets from the past. Napatunayan na rin naman na korte na wala akong sala sa pagkamatay ng kuya niya at ang hustisya ay nakamit na rin niya.

"Ma'am naman e! Wag mong iyakan ang cake namin na ibinili lang ni Frank sa kanto," panunukso ni Hazel.

"Tsk. My mom baked that cake for our adviser. You should thank me instead than saying misinformations," naiirita na sagot ni Frank.

"Ang sakit mo sa tenga, Frank!" reklamo ng kaklase niya dahil sa pag eenglish nito.

"Baka magkapikonan kayo ha at baka aabangan niyo ang isa't isa sa gate," I chuckled. "But kidding aside, I really appreciated this. I didn't expect that this would have happen. Akala ko sa program lang mamaya ako masosorpresa pero pinagbake niyo pa talaga ako ng cake," naiiyak na tugon ko.