Her şey Ezgi'nin içini dökmek için rastgele bir numara sallayıp askeri hatta yazmasıyla başlamıştı.
O gün askeri hatta nöbetçi olan Alaz ise bu mesajlara şaşkınlıkla karşılık vermişti.
Ezgi: O kadar yalnızım ki yazacak kimsem bile yok
Ezgi: Umarım b...
Şu an instagramımda gezindiğini bilmek bile kalp atışlarımı hızlandırmıştı. Bu kız bana ne yapıyordu böyle?
Fotoğraflarımı beğendiğini gösteren bildirim gelince gülümsemiştim. Ben de onun hesabına ellerim titreyerek girdim.
Bu heyecan neydi böyle, hiçbir fikrim yoktu. Beşiktaş'ın şampiyonluk maçında bile bu kadar heyecanlanmamıştım.
İnstagram hesabına girmemle kalp atışlarım mümkünmüş gibi daha da hızlandı.
Ne oluyordu bana amına koyayım.. İlk kez başıma böyle bir şey geliyordu. Ve bunun hoşuma gitmesi hiç normal gibi gelmiyordu bana.
Acaba normal miydi?
Attığı ilk fotoğrafı görmemle nutkum tutuldu. Çünkü Ezgi çok güzeldi. Kelimelerle anlatamayacağım kadar güzeldi. Onu bir vitrine koyup akşama kadar izlesem yine de sıkılmazdım. Aklımı başımdan alan bir güzelligi vardı. Aklımı alan tek şey güzelliği değildi ki.
Ezgi baştan sona aklımı alıyordu. Karakteri, gülüşü, saflığı, espirileri her şeyiyle mükemmeldi.
Ve ben bu mükemmelliği kaybetmek istemiyordum. Hep hayatımda, her anımda olsun istiyordum.
Ezgi'nin fotoğrafından zor da olsa gözlerimi ayırıp yorumlara baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
