Yetişkin içerik. Şiddet ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içerir.
Alt yapısı kaçırılan bebek , gerçek ailem kurgusu olsa da işleyiş bakımından birden fazla konu içermektedir.
Ben Roza, attığım her adımda Alin Roza Alkın diye bilinen, iki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ADI ''UĞUR'UN KIZI , ALKIN KIZI''
Kan.
İnsanda ve gelişmiş yapılı hayvanlarda, atardamarların ve toplardamarların içinde dolaşarak gözelerde özümleme, yadımlama işlevlerini sağlayan, plazma ve yuvarlardan oluşmuş, kırmızı renkli, yaşamsal sıvı.
Tanımı buydu.
Kan kelimesinin belki bunun gibi bir sürü tanımı da vardı. Kelimeler , cümleler değişebilirdi. Ama insanın gözünü kapattığı anda 'Kan' deyince aklına gelen görüntü değişmezdi. O koku değişmezdi mesela. Yada oluk akan akan o sıvı. Olay dışında. Yani kimine göre sadece bir sıvıyken , kimine göre sadece damarlarda dolanan o sıvıyı temsil etmezdi.
Acıydı kimine göre. Kaybetmekti. Eksik kalmaktı. Bunun gibi binlercesi işte.
Bana göre neydi peki?
Bu saydıklarımdan hangisiydi?
Hiçbiri , belki hepsi.
Bana göre daha 8-9 yaşlarındayken , kokusuna bile tahammül edemediğim bir şeydi. Korkmazdım. Ufacık bir kana ağlamazdım. Ama sevmezdim de. Zaten bir vampir değilseniz kanı , karnınızı doyurmak için kullanmayacaksanız neden sevesiniz ki?
Kanı sevmemem, kokusundan haz etmemem on üç yaşıma kadar sürdü. O yaşıma kadar çokta kan görmemişim zaten. Bunu büyüyünce , Uğur'un kızı , Alkın kızı olduğumda daha iyi anladım.
Yani Uğur'un beni evlat edindiği yaşımda anladım. O kadar çok kanla tanışmak için çok küçük değil miydim peki daha?
Bence küçüktüm. Daha ortaokuldaydım. Ya ben okula gitmek dışında ilk kez yurdun dışına çıkıyordum. İlk kez farklı bir yer görüyordum. İlk kez ailem olduğunu , beni seveceklerini düşünüyordum. Sonunda bende okuldaki çocuklar gibi ailemi anlatabilecek , babamla oyunlar oynayabilecek , annemle beraber kek yapacaktım.
Annen mi , baban mı sorusunda kararsız kalacaktım. Çünkü ikisini de çok sevecektim. Gerçi bunlar Alin'in hayalleriydi. Alin severdi kendi yaşadığı hayal dünyasında olmayı. Hayatsa Alin neyi hayal ettiyse tam tersini verirdi.
Neden hayallerim , heveslerim hep kursağımda kalıyordu, bilmiyorum. Neden izin vermiyorlardı biraz yüzüm gülsün. Hemen yıkılmasın hayallerim. Bende biraz sevileyim. Nedendi bilmiyorum. Artık sorgulamıyorum bile.
Ben daha o yaşımda ne gibi bir günah işlemiş olabilirdim ki?
Eskiden annesinin sevmediğini , el neden sevsin derdim. Öyle teselli ederdim kendimi , şimdi onu da diyemiyorum çünkü hiçbir şey bildiğim gibi değilmiş. O zaman siz söyleyin neden?
