Yetişkin içerik. Şiddet ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içerir.
Alt yapısı kaçırılan bebek , gerçek ailem kurgusu olsa da işleyiş bakımından birden fazla konu içermektedir.
Ben Roza, attığım her adımda Alin Roza Alkın diye bilinen, iki...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM ADI: ''BENZERLİK''
Tatlı bir uykunun kollarındaydım. Gözlerimi açmaya bile üşenerek , uykuyla uyanıklığın o tatlı çekişmesini , üzerimdeki yorganımı kafama kadar tamamen çekerek taçlandırdım. Uyku benim için her şeyden daha önemli ve güzeldi. Tamam, bunu pek fazla belli etmezdim ama uykusuzluk beni bambaşka birisine çevirirdi.
Tekrar uykuya dalmamın üzerinden ne kadar süre geçti bilemesem de, tahminen baş ucuma oturmuş , saçlarımı uyanmamdan korkarak okşayan bir elin varlığını hissettiğimde hızla uyanarak gözlerimi açtım.
Her zaman tetikte uyumak zorundaydım. Bu kendimi bildim bileli hep böyleydi. Eğer annenizin ,babanızın ya da size güvende hissettirecek herhangi birinin kanatları altında değilseniz ve özellikle benim gibi altından bir kafese hapisseniz yem olmaya oldukça müsaitsinizdir.
Yine de bu gece aldığım uykunun tadı diğer gecelere oranla sanki daha bir farklıydı. Bu gece algılarımı tamamen kapatmıştım. Hiç uyumadığım kadar derin uyumuştum. Saçımda korkakça gezinen eller olmasaydı en az iki saat daha uyurdum.
Gözlerimi açtığımda yattığım yataktan hızla doğruldum. Saçlarımdaki ellerin sahibi benim ani hareketimle çekildiğinde tepkimden korkarak ayağa kalktı. Ellerimle gözlerimi ovuşturdum. Ne zaman , kim tarafından örüldüğünü bile bilmediğim saçlarımı geriye attım. Bilincim uykudan yavaş yavaş sıyrıldığında gözlerim biraz önce saçlarımı okşayan Adnan Bey , ayakta eliyle ağzını kapatmış Yıldız Hanım ile kesişti.
Bir dakika ne?!
Gözlerim bulunduğum odayı hızla tavaf ettiğinde kendi odamda olmadığımı zaten çoktan anlamıştım. Demirhanların evinde olduğumu da Adnan Beyleri baş ucumda gördüğümde doğal olarak anlamıştım.
İyi de, asıl soru ben buraya nasıl geldim?
Anılar gözümün önünden akıntı misali hızla geçmeye başladı. Büyük ihtimalle gece Karan ile uçurumun kenarındayken arabasında uyuya kalmıştım. Oda beni uyandırmak yerine evlerine getirmişti.
İyi , en azından uçurumdan aşağıya falan atmamış.Ben o dengesiz heriften her şeyi beklerdim.
Adnan Bey, eşini kolunun altına almış , ikisinin de yüzünde huzurlu bir gülümseme ev sahibiydi. Benim burada olmamın onları ne denli mutlu ettiğini gözlerinden geçen parıldamalardan anlıyordum.
Keşke benim içinde aynı şeyler geçerli olsaydı.
''Günaydın kızım,'' diyen Yıldız Hanıma gülümsemeye çalıştım. ''Günaydın.'' diye mırıldandım. Her sabah boğazım kuru uyanırdım. Bu yüzden sesim biraz çatallı çıktı.
Bu kez Adnan Bey baş ucumda duran su bardağını bana uzattı. ''Bana benzemişsin. Bende her sabah bir bardak su içmeden kendime gelemem. Al bakalım.''
