Μαθήματα Θερισμού

Σέργιος

υμνώ το φως για να εξορκίσω το σκοτάδι 

γιατί πίσω απ' το κόκκινο κ το βαθύ γαλάζιο 

κυλάει ένα ποτάμι θλίψης 

 υμνώ το φως 

σαν χάδι στο παιδί 

που ακόμα ελπίζει μέσα μου 

σαν κάποια λύτρωση απ' τα πολλά μου τραύματα 

υμνώ το φως

γιατί το φως πηγάζει μέσα μου

Έκλεισε το βιβλίο και το έβαλε προσεκτικά πίσω στο συρτάρι. Εσβησε το κερί και την λάμπα και ήπιε μια τελευταια γουλιά από το ποτό του. Άκουσε βήματα. "Το περίμενα πως θα ξυπνήσεις", μουρμούρησε.

"Ρωτάς αν μπόρεσα να κοιμηθώ;" Αναστέναξε κοιτάζοντας το άδειο ποτήρι. "Γιατί βρε μπαμπά; Εσύ έχεις περισσότερη αγωνία και από μένα." Δεν τον είδε, όμως ένιωσε τον πατέρα του να χαμογελάει.

"Αν ήξερες τι πας να κάνεις, και εσύ θα είχες αγωνία", είπε και σέρβιρε στον εαυτό του ένα ποτό. Τον κοίταξε μην πιστεύοντας στα μάτια του.

"Τι κάνεις;" ρώτησε απότομα. "Θα πιεις;" ο πατέρας του γέλασε και αυτή τη φορά είδε τον τρόπο που το πρόσωπο του φωτίστηκε και τα μάγουλα του συσπάστηκαν λίγο παραπάνω συγκρατημένα. "Μην ανησυχείς έχω κλείσει τα δεκαοχτώ", αποκρίθηκε ο Νικηφόρος κατεβάζοντας μια γουλιά.

Του είχε μεταδώσει το γέλιο του. "Απλά...Δεν σε έχω δει ποτέ να πίνεις." παρατήρησε.

"Είναι μια κακιά συνήθεια που δεν μου αρέσει καθόλου, η αλήθεια είναι αυτή".

"Και φροντίζεις συνέχεια να μου το θυμίζεις", αντιγύρισε ο Σέργιος αρπάζοντας το μπουκάλι από τα χέρια του με αυτοπεποίθηση.

"Όχι κύριε, δεν πρόκειται να πιεις άλλο", τον μάλωσε. "Αύριο είναι μεγάλη μέρα και δεν θα σε έχω να σέρνεσαι".

"Μια χαρά θα είμαι μπαμπά", αποκρίθηκε εκείνος ήρεμα, "Κοίτα εσύ να μη σέρνεσαι."

Ο πατέρας του έμεινε να τον κοιτάζει συννεφιασμένος, το πρότερο χαμόγελο είχε σβηστεί από τα χείλη του. "Δεν πιστεύω να το έχεις κάνει συνήθειο και γι΄ αυτό να αντέχεις το ποτό; Ε; Έτσι είναι πίνεις συχνά;" του είπε αρπάζοντας τώρα πίσω το μπουκάλι. Η ανάσα του είχε κολλήσει στον λαιμό του.

"Ηρέμησε βρε μπαμπά, όχι δεν πίνω συχνά ένα ποτηρ-" εκείνος δεν τον άκουγε. Άδειαζε το μπουκάλι στον νεροχύτη και άρχισε νευριασμένος να ψάχνει τα υπόλοιπα συρτάρια. "Πού το βρήκες αυτό το μπουκάλι;" ρώτησε αργότερα, "Ποιος το αγόρασε εγώ δεν θυμάμαι να αγοράζω ουίσκι".

"Μπαμπά τι έπαθες; Τρελάθηκες;"

"Ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι δεν θέλω να μπαίνει αλκοόλ σε αυτό το σπίτι", άρχισε το κήρυγμα, "Ξέρεις τι συνέβη στον θείο σου..."

"Μπαμπά!" φώναξε, "Ηρέμησε! Έβαλα ένα ποτό να πέσω να κοιμηθώ γιατί αύριο είναι μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωής μου! Ούτε αλκοολικός είμαι ούτε κρύβω μπουκάλια... στο φούρνο! Μπαμπα, σύνελθε!" αποκρίθηκε με τη φωνή του να σπάει ασυναίσθητα ένα γέλιο, η καρδιά του όμως χτυπούσε γρήγορα στο στήθος του. Το μισούσε να τον βλέπει έτσι ταραγμένο. Κυρίως εξαιτίας του. Με ανακούφιση άκουσε τον πατέρα του να γελάει και εκείνος. Βγάζοντας το κεφάλι του από τον φούρνο χτύπησε και αυτό τους έκανε να ξεχυθούν σε ένα κύμα γέλιου που αποφόρτισε την ένταση της στιγμής.

"Συγνώμη αγόρι μου, συγνώμη. Είναι που, πώς το είπες; Εγώ έχω περισσότερη αγωνία από σένα για αύριο."

Τον έσφιξε σε μια αγκαλιά σαν αυτές που του έκανε πάντα, από όταν ήταν μικρός και τον έστελναν σε ένα μέρος απόλυτης ηρεμίας που μόνο στην αγκαλιά των γονιών του μπορούσε να βρει.

"Όλα θα πάνε καλά", είπε νιώθοντας ανήσυχος και ο ίδιος. "Σωστά;"

"Όλα θα πάνε καλά", αποκρίθηκε ο πατέρας του κοιτώντας τον στα μάτια. "Είμαι πολύ περήφανος για σένα, Σέργιε. Και αύριο", συνέχισε βγάζοντας το βιβλίο από το συρτάρι, "Θα μάθουν όλοι τον λόγο. Έναν, πολύ μικρούλι λόγο, συγκριτικά με όλους τους λόγους που είμαι περήφανος που είμαι πατέρας σου."

Ο Σέργιος κοίταξε για λίγο το βιβλίο στο ημίφως και ένιωσε το στήθος του να φουσκώνει από χαρά. "Δεν το πιστεύω πως τα κατάφερα", ψέλλισε κοιτάζοντας τα γράμματα που συλλάβιζαν το όνομα του να τρεμοπαίζουν.

"Έλα όμως που το πιστεύω εγώ. Πάντα το πίστευα." αποκρίθηκε ο Νικηφόρος αφήνοντας του ένα φιλί στο μέτωπο. "Φτάνουν οι κουβέντες όμως τώρα, πήγαινε για ύπνο γιατί το πρωι θα σερνόμαστε και οι δυο μας." Ο Σέργιος δεν δίστασε να τον κλείσει σε άλλη μια αγκαλιά, από αυτές που ποτέ πραγματικά δεν μεγαλώνεις αρκετά και έπεσε για ύπνο με την καρδιά και το μυαλό του πιο ανάλαφρα.