Μαθήματα Θερισμού

Επίλογος

"Λοιπόν. Ποιος θέλει να πει τι θέλει να μας πει ο συγγραφέας σε αυτό το σημείο του διηγήματος;" 

Τρία χέρια σηκώθηκαν στον αέρα. 

"Ότι όλα τα εγκλήματα τιμωρούνται".

"Ότι υπάρχει κάρμα εκεί που δεν υπάρχουν νόμοι" 

"Να μην εμπιστεύεσαι τις γυναίκες". 

"Ότι όλοι αξίζουν την συγχώρεση. Και ο μόνος τρόπος να έρθει η κάθαρση είναι μέσα από αυτήν. Ο συγγραφέας πίστευε στην αγάπη. Αυτή η ιστορία δεν μιλάει ούτε για δικαιοσύνη ούτε για μοίρα. Ναι μιλάει για έγκλημα, όμως το μήνυμα της ιστορίας είναι η αγάπη." 

Η τάξη βυθίστηκε στη σιωπή. "Πολύ καλά, Έλενα. Δεν μπορούμε να αποκόψουμε ένα σημείο της ιστορίας νοηματικά, ο συγγραφέας μπορεί να δίνει στενόχωρο επίλογο στο διήγημα του όμως το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο", αποκρίθηκε ο καθηγητής. "Σημειώστε από την σελίδα 50 έως το τέλος είναι σος για το διαγώνισμα. Το κουδούνι χτύπησε. Τα παιδιά βγήκαν τρέχοντας από την τάξη, άλλοι έμειναν λίγο ακόμα μαζεύοντας τα πράγματα τους και άλλοι έψαχναν τις τσέπες τους για το κινητό τους. Η Έλενα δεν κουνήθηκε από την θέση της μέχρι που ο καθηγητής την εντόπισε και της έκανε νόημα να τον πλησιάσει. "Όλα καλά, Έλενα;" ρώτησε, "Δεν πιστεύω να ανησυχείς για το τεστ του τετραμήνου;" Το κορίτσι έγνεψε. "Όχι, όχι. Απλώς, να είχα μια απορία. Σχετικά με το διήγημα που αναλύσαμε σήμερα." Ο καθηγητής προσπάθησε να κρύψει την ικανοποίηση που ένιωθε όταν οι μαθητές του ενδιαφερόταν πράγματι για το μάθημα που δίδασκε. Οι περισσότεροι χαρακτήριζαν τη Λογοτεχνία άχρηστη και παρωχημένη και είχαν ξεχάσει πως μυρίζει ένα βιβλίο, αν έμαθαν ποτέ τους. "Πες μου". Η Έλενα γρατζούνισε νευρικά το βιβλίο στα χέρια της. "Ο μικρός μου αδερφός λέει πως είναι αληθινό πρόσωπο. Η Ελένη." Ο καθηγητής χαμογέλασε. "Είναι μια πιθανότητα. Σίγουρα ο συγγραφέας είχε κάποια μούσα όταν έγραφε την ιστορία." Η Έλενα ξεροκατάπιε ανικανοποίητη από την απάντηση. "Τι ξέρουμε όμως για την ζωή του; Ποια ήταν η μούσα του;" Είδε το βλέμμα του καθηγητή της να πέφτει πάνω στο βιβλίο και ήξερε πως θα της καταθέσει τις πληροφορίες στο εσωτερικό του βιβλίου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. "Ο Νικηφόρος Σεβαστός έγραψε πάνω από 50 διηγήματα και περίπου 10 μυθιστορήματα στη ζωή του. Λέγεται πως τα περισσότερα από αυτά ήταν αυτοβιογραφικά καθώς ο ίδιος είχε δηλώσει πως η μούσα του, ήταν η σύζυγος του, η Ασημίνα. Όταν όμως ο γιος του έγινε γνωστός συγγραφέας και ποιητής, και σε πολλά επίπεδα ξεπέρασε και τον ίδιο, ο Νικηφόρος σταμάτησε να εκδίδει. Τα τελευταία του διηγήματα, μαζί με αυτό που μελετάμε τώρα, εκδόθηκαν μετά τον θάνατο του και έτσι δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για την προέλευση τους." Η Έλενα χαμογέλασε άχνα και προχώρησε προς την πόρτα ξέροντας πως η πρόβλεψη της για τις γνώσεις του καθηγητή της επαληθεύθηκαν. "Έλενα, μισό λεπτό", είπε και το κορίτσι σταμάτησε απότομα. Είδε τον καθηγητή της να ψάχνει τα συρτάρια του μέχρι που το φως του φωτίστηκε. "Σου προτείνω να το διαβάσεις αν δεν το έχεις ήδη", είπε και της έδωσε ένα βιβλίο. Η Έλενα άφησε τα μάτια της να αποτυπώσουν τον τίτλο ανατρέχοντας νοητά στη εκτενέστατη βιβλιοθήκη της. "Το Μαγεμένο Νησί", είπε. "Όχι, δεν το έχω διαβάσει." Ο καθηγητής της κούνησε το κεφάλι του με ενθουσιασμό. "Να το κάνεις. Και ίσως βρεις περισσότερες απαντήσεις σχετικά με την ζωή του συγγραφέα από μένα. Και την μούσα σου, την Ελένη Σταμίρη", πρόσθεσε με ένα αχνό χαμόγελο. Η Έλενα το έβαλε στην τσάντα της και ξεροκατάπιε και πάλι. "Δεν έχει καμία σημασία", είπε προσπαθώντας να κρύψει το κοκκίνισμα στα μάγουλα της, "άλλωστε πέρασε και ένας αιώνας από τότε".