Μαθήματα Θερισμού

Ελπίδα

Όταν κάθισαν όλοι στο τραπέζι το κλίμα ήταν γιορτινό. Ο Σέργιος ένιωθε όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω του, όμως για πρώτη φορά, αντί να αισθάνεται άβολα και ανιαρά, ένιωθε την θαλπωρή και την αγάπη της οικογένειας του.

 "Πόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε έτσι όλοι μαζί;" είπε σηκώνοντας το ποτήρι του ψηλά. Ένιωσε τον πατέρα του να στριφογυρίζει πλάι του στη καρέκλα.

 "Σέργιε μη χαλάς την διάθεση σε παρακαλώ..." 

 "Δεν το λέω για να χαλάσω τη διάθεση κανενός, μπαμπά. Λέω απλώς πως μου έλειψαν όλοι". Ο Σέργιος γέμισε το ποτήρι του με κρασί. Το ήπιε και αυτό μονορούφι. Η Ελπίδα του έριξε μια αγκωνιά και σήκωσε ψηλά το δικό της ποτήρι.

 "Θέλω να κάνω μια πρόποση", είπε. "Και μια ανακοίνωση", συνέχισε κοιτάζοντας τους γονείς της. Όλοι σιώπησαν και η Ελπίδα σηκώθηκε όρθια. "Θέλω να ευχηθώ στον ξάδερφο μου τον Σέργιο να είναι για πάντα ευτυχισμένος και να μας ταξιδεύει με τις όμορφες ιστορίες του. Όπως έκανε πάντα ο θείος Νικηφόρος. Θείε, λυπάμαι που στο λέω αλλά έχεις σοβαρό ανταγωνισμό." Όλοι γέλασαν. 

"Δεν θα μπορούσες να μου κανείς μεγαλύτερο κοπλιμέντο", πρόσθεσε ο Νικηφόρος υψώνοντας το ποτήρι του. Ο Σέργιος παρατήρησε τον τροπο που η Ελπίδα κόμπιασε καθώς στερέωνε μια τούφα πίσω από τα αυτιά της.

 "Τι ανακοινώσει έχεις να κάνεις;" της είπε δίνοντας της το απαραίτητο κουράγιο που αισθάνθηκε πως χρειαζόταν. 

"Η σημερινή μέρα είναι δική σου", ξεκίνησε να λέει εκείνη, "Γι' αυτό δεν θέλω να τους απασχολήσω όλους με τα δικά μου αλλά", ο Σέργιος πρόσεξε πως κόμπιασε πάλι και σηκώθηκε πλάι της υψώνοντας το ποτήρι του.

 "Η σημερινή μέρα είναι για όλους μας. Το βιβλίο μου ήταν μόνο η αφορμή που μας ένιωσε μετά  από καιρό. Και εγώ θέλω να πιω σε αυτό. Και σε οποία νέα έχει να μας πει η Ελπίδα. Άντε, Ελπίδα!" 

Το κορίτσι κάρφωσε τα μάτια της στον πατέρα της και στην μητέρα της. Τα χέρια τους ήταν μπλεγμένα πάνω στο τραπέζι με έναν χαλαρό τροπο και αυτό της έδωσε κουράγιο. "Όπως είπα, η σημερινή μέρα ανήκει στον Σέργιο μας αλλά να...ήθελα να πω σε όλους πως σήμερα ανακοινώθηκαν οι μεταθέσεις!"

 Ο Σέργιος είδε τον θείο του να τινάζεται όρθιος αλλά η θεία Ελένη έμεινε ήρεμη και χάιδευε απαλά το χέρι του. Μεμιάς κατάλαβε πως ήξερε.

 "Βγήκε η μετάθεση σου;" αποκρίθηκε ο Λάμπρος. Το βλέμμα του έπεσε στην Λενιώ. "Για πού;" ψέλλισε. Ο Σέργιος διέκρινε μυριάδες συναισθήματα στο πρόσωπο του. Περηφάνια, αγωνία, άγχος, συγκίνηση.