မနက္ခင္းစာသင္ခ်ိန္ၿပီးလွ်င္တစ္ေန႔လုံးက
နားေနရသည္။ညေနပိုင္းမွ စာသင္ခ်ိန္ျပန္စ
သည္။ စေနတနဂၤေႏြပဲ ေန႔လည္ပိုင္းခ်ိန္႐ွိတာ
ျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ျဖစ္တာေၾကာင့္
မနက္ပိုင္းခ်ိန္အၿပီး စာပဲထိုင္ၾကည့္ေနရသည္။
အေဆာင္႐ွိသူမ်ားက အျပင္သြားသူကသြားၾကသည္။အိပ္ေနတဲ့သူႏွင့္စာၾကည့္ေနတဲ့သူသာ အေဆာင္ထဲ႐ွိေနၾကသည္။က်န္တဲ့သူမ်ားကခင္ခင္မင္မင္စေနာက္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကသီးသန္႔ေနသည္။သူတို႔ႏွင့္ေရာေရာေႏွာေႏွာဝင္မေျပာမိပါ။ကိုယ္တိုင္ကေအးေအးေဆးေဆးေနတက္တာေၾကာင့္လည္း
ျဖစ္သည္။
Chemistry Formula ေတြထိုင္ၾကည့္ရင္း
အိပ္ငိုက္ခ်င္သလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ျခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ရန္ထြက္လာခဲ့သည္။မိုးတြင္းဘက္ကူးသည့္ကာလမလို႔ မိုးအနည္းငယ္ကအုံ႔ဆိုင္းေနသည္။ ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးတိုက္လွ်က္႐ွိကာအနည္းငယ္ေနလို႔ေကာင္းေနသည္။
ျခံျပင္ဘက္သစ္ပင္ေအာက္႐ွိ လူသုံးေယာက္ထိုင္ ခုံတန္းေပၚတြင္တစ္ဦးတည္းေနရာယူထိုင္လိုက္ကာ ကားလမ္းေပၚ႐ွိ ယာဥ္ႀကီး ၊ယာဥ္ငယ္တို႔ကိုေငးကာ အိပ္ခ်င္စိတ္ကိုေျဖေဖ်ာက္ရသည္။အေဆာင္က ရန္ကုန္ျပည္ကားလမ္းေဘးကပ္ရပ္တြင္႐ွိသည္။အျပင္ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ အေဆာင္
ဘက္ျခမ္းတြင္ အသုတ္ဆိုင္ မုန္႔ဆိုင္တို႔႐ွိသည္။စေရာက္ခါစျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုဆိုင္ကိုေလ့လာကာေနာက္ေန႔သြားစားရန္စိတ္ကူးလိုက္သည္။
“ဟဲ့ ဘာေတြေငးေဆြးေနတာလဲ”
အေနာက္ဘက္က လွန္႔သည့္အသံေၾကာင့္
လူပါလန္႔ကာ ခႏၶာကိုယ္ပါ တုန္သြားရသည္။
ဒီလိုလုပ္တာဆိုလွ်င္ေတာ့ တျခားသူမ႐ွိေပ
အၿမဲတမ္းစေနၾကျဖစ္တဲ့
“မိုးႀကီး နင္ကလည္းဟာအလန္႔တၾကားလုပ္
ျပန္ပီ ျဖည္းျဖည္းေခၚေတာ့ နင့္ကိုဘယ္သူလုပ္မွာမလို႔လဲ”
“ဟယ္ နင္ကလည္းအသည္းငယ္လိုက္တာ
ေယာက်ၤားႀကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့”
လန္႔ေအာင္လုပ္ တာကသူကို ဒီကအလုပ္ခံရတဲ့သူကျပန္ပီးေျပာေနေသးသည္။မိုးႀကီးဆိုသည္မွာဒီကေလသံမမာလိုက္နဲ႔ မာလိုက္တာနဲ႔သူကစြာမယ္ဆိုတာႀကီးပင္။
