កុមារា27ឆ្នាំ (ចប់)

ភាគ19+20 អូនចង់ញ៉ាំស្ករសំឡី

ប្រាវៗ.....ផាំង....ប្រាវ... សម្លេងបែករបស់របស់រាយប៉ាយពេញឥដ្ឋដោយស្នាដៃឡុងឈីងមិនដឹងថាគេមានកំហឹងមកពីរណានោះទេខ្សែរភ្នែកក្រហមបញ្ជាក់ថាគេមានគំនុំខ្លាំងណាស់។
"ហេតុអ្វីក៏គ្រប់យ៉ាងវាទៅជាបែបនេះ? ខ្ញុំមិនត្រូវការបែបនេះឡើយប្រាវ..."ឡុងឈីង ដោយសារតែគ្រប់ផែនការមិនសមបំណងរបស់គេក៏បោកប្រាស់កែវនឹងវត្ថុអ្វីក៏ដោយឲ្យតែនៅជិតខ្លួនរបស់គេបំផ្លិចបំផ្លាញចោលទាំងអស់។
"ថេយ៉ុងអូនគឺជារបស់បងតែម្នាក់គត់គ្មានអ្នកណាអាចយកអូនចេញពីរបងបានទេ បងស្រលាញ់អូនថេយ៌ បងស្រលាញ់អូន" ឡុងឈីងនិយាយទាំងរវើរវាយតែម្នាក់ឯង ។ នេះហើយបានថាមានគ្រាប់ពេជ្រនៅក្នុងដៃមិនចេះថែរក្សា មួយថ្ងៃៗគឺគិតតែក្បត់ចិត្តថេយ៉ុងមានស្រី4/10នេះហ៌ទំង្វើលដែលស្រលាញ់គេ? វាសាកសមហើយដែលអ្នកបាត់បង់ថេយ៉ុងព្រោះតែមនុស្សដូចជា គីម ថេយ៉ុងគួរតែរកបានបរុសដែលល្អជាងអ្នកឡុងឈីង អ្នកមិនសាកសមនឹងគេឡើយមិនសាកសមសូម្បីតែបន្តិច។
(｡･ភូមិគ្រឹះម៉ាយូគិ･｡)
ក្រលែកមកមើលគូរស្នេហ៍មួយគូរឯណេះវិញកំពុងតែឱបគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ។រាងតូចលេចស្នាមញញឹមស្រទន់កែវភ្នែកបញ្ចេញរស្មីសម្លឹងទៅ វង់ភក្ត្ររបស់ជុងហ្គុក មិនចេះជិនណាយ។
"ពូហា៎...ពូ..សឺតត...ជុប៎ៗ..សឺតត....ពូ...."រាងតូចថើបថ្ពាល់ហើយនេះក៏ជាការដាស់រាងក្រាស់ឲ្យក្រោកឡើង តែមើលទៅជុងហ្គុកដូចជាមិនចង់ក្រោកទេ ថែមទាំងទាញរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងមកក្រសោបជួបនឹងដើមទ្រូងទៀតផង។
"អួយ៎ ពូហាស៎ ថ្ងៃអត់ធ្វើការទេមែនទេ?បានគេងអូនថេយ៌បែបនេះ "ថេយ៌សួរលើកម្រាមតូចៗចុចលើច្រមុះរបស់ជុងហ្គុក
"ហឺម...អត់ទេពូឲ្យអាម៉ែងឆីងវាយកកាងារឲ្យពូធ្វើហើយសឺតត..គេង1ម៉ោងទៀតទៅប្រពន្ធសម្លាញ់"ជុងហ្គុកឆ្មក់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់របស់ថេយ៉ុងហើយក៏គេងបន្តរ (តាំងតែមានវត្តមានរបស់រាងតូចគេមិនដែលទៅក្រៅឡើយលុះត្រាតែការងារចាំបាច់ទើបគេទៅណាមួយអារម្មណ៍របស់គេមិនអាចឃ្លាតឆ្ងាយពីរថេយ៌បានឡើយ )
"ពូជុងហ្គុកចេះខ្ចិលហើយ ពូហាស៎ អូនសុំបឹមៗបានអត់?"ថេយ៉ុងសួរទៅរាងក្រាស់ម៉ក់ៗព្រោះតែចង់បៅដោះជុងហ្គុក ចំណែកឯរាងក្រាស់ក៏មិនបានមាត់ក៏ងក់ក្បាលណាមួយរឿងបែបនេះថេយ៉ុងគឺធ្វើស្ទើរតែរាល់យប់ទៅហើយ។
"ជីប៎...ផ្អែមតាស៎តែអត់ដូចដោះម៉ាក់ៗអូនទេ មានទឹកចេញឲ្យអូនញ៉ាំទៀត"ថេយ៉ុងអឹមបណ្តើរនិយាយបណ្តើរ តែក្មេងម្នាក់នេះមិនដឹងឡើយការធ្វើបែបនេះស្ទើរតែធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះព្យាយាមទប់អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលណាស់។
"អឹស..ថេយ៉ុងបងទើបតែនឹកឃើញថា មានការងារធ្វើ
តោះបងនាំអូនទៅងូតទឹក"ជុងហ្គុកដោយមិនអាចទ្រាំនឹងតណ្ហាកម្តៅក្នុងខ្លួនបានគេក៏ធ្វើជា រលេសទាំងដែលការពារគេត្រូវការថេយ៉ុងដល់កម្រិតណា ណាមួយគេក៏អាចធ្វើតាមអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបានឡើយ
"ពូអូនទាន់បានអឹមពូឆ្អែតផង"ថេយ៉ុងពេបមាត់ដាក់រាងក្រាស់
"ចាំយប់ពូឲ្យថេយ៉ុងអឹបទៀតណា អររ៎ត្រូវក៏ថេយ៌ចង់ថ្ងូរពេលព្រឹកបន្ថែមទៀត បើអូនចង់ថ្ងូរក៏បានធ្វើនៅបន្ទប់ទឹកល្អទេហុឹក ប្រពន្ធសម្លាញ់"ជុងហ្គុក ខ្ចិលកាច់កុងជាមួយក្មេងទើបនិយាយត្រង់ៗធ្វើ ឲ្យរាងតូចយំទាំងព្រឹកតែម្តងហើយ។
"ហុឹក...ហុឹក...ពូ....ហ៌ថេយ៌អត់ចង់ទេ...ហុឹក ..អូនឈឺណាស់ពូមើលទៅឡើងហើមហើយហុឹកៗ.."ថេយ៉ុងក៏ស្រាតខោឲ្យជុងហ្គុកឃើញមានណាគឺហើមពិតមែន
"នេះអូនឈឺទេ?បងសូមទោសណា ថេយ៌យប់មិញបងញៀននឹងរាងកាយអូនពេកទើបធ្វើឲ្យបង អត់ចាប់អារម្មណ៍ " ជុងហ្គុកក៏និយាយទាំងដឹងកំហុស
"ហុឹក..នាំតែពូដឹងខុសណាអូនស្រែកឡើងបែកក(បែកបំពងក)"ថេយ៉ុង សម្លក់រាងក្រាស់
"អួយ៎..ថេយ៌ឥឡូវចេះណា ចាំបងធ្វើការងារហើយ យប់នេះបងនាំអូនទៅដើរលេងល្អទេ ក្មេងកំហូច" គ្រាន់តែឮរាងក្រាស់និយាយបែបនេះភ្លាមថេយ៉ុងញញឹមក្បួចតែម្តងហើយ
"Okay ពូ"ថេយ៉ុង ក្រោយនិយាយគ្នាត្រូវហើយពូនឹងក្មួយក៏ងូតទឹកជាមួយគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ នាំតែងូតទឹកគឺយូរគួរសមដែល ជុងហ្គុកក៏បានបីររាងតូចឲ្យអង្គុយលើភ្លៅរបស់ខ្លួនបន្ទាប់មកក៏ពាក់ខោអាវនឹងសិតសក់ផ្លុំសក់លាបឡេរការពារកម្តៅថ្ងៃចុងក្រោយក៏មិនភ្លេចលាបថ្នាំបំបាត់ភាពឈឺចាប់ផងដែល។
"ពូ...ឈឺៗ..ថ្នមៗមើលពូអូនឈឺណា"ថេយ៉ុងស្រែកដាក់ជុងហ្គុកព្រោះតែគេទើបធ្វើឱ្យក្មេងម្នាក់នេះឈឺ រាងក្រាស់រាងខ្លាចថេយ៌តិចៗដែល គេកាន់តែមានអារម្មណ៍ថាក្មេងម្នាក់នេះគឺកាចទៅៗហើយ (ហេហេ ស្លូតបានតែដំបូងទេ លោកបងអើយ ការពិតអូនថេយ៌ជាខ្លាលាក់មុខណាពូម៉ាហ្វៀ)
"អូររ៎ ឲ្យពូសូមទោសណា Babe រួចហើយ តែអូនកុំក្រោកណាគេងបែបនេះសិនទៅ ប្រយ័ត្នប្រឡាក់ថ្នាំណា" ជុងហ្គុក
"បាទពូ.....និយាយច្រើនមែន" ថេយ៉ុង
"នេះអូន ថាឲ្យប្តីខ្លួនឯង និយាយច្រើនផងហែស៎កូនខ្លា"ជុងហ្គុកសួរទៅកាន់រាងតូចមើលទៅសម្តីនិយាយមកគឺគ្មានជំពាក់អ្នកណាមួយរៀនទេ
"Yeah!អូនថាឲ្យពូនឹងហើយពូមុខទន្សាយ ឆឺស.!"ថេយ៉ុង
"ហ៌មើលទៅ ប្រពន្ធមានកម្លាំងណាស់ឥឡូវ?"
"ហិហិហិ...ពូហ៌អូនថេយ៌មើលមុខពូហើយដឹងដល់គ្រឿងក្នុងពូហ៌ពូជឿអត់?"
"អត់ជឿ!"
"ន័យរបស់ពូគឺចង់ឲ្យអូនថេយ៌ស្រែក នឹងយំដូចយប់មិញពេលពូវៃអូនត្រូវអត់? ពូឯងចាំណា តាអូនជួប Daddy Mommy អូន អូនប្រាប់រឿងដែលពូវៃអូនយប់មិញនឹងម្សិលមិញ ប្រាប់ Daddy Mommy អូនឆឺស..."