26 Bölüm

766 39 0
                                    

Şu anda kızımla birlikde eve gidiyorduk. Arabayıda Yasir kullanıyordu. Kızımda kucağımda uslu uslu duruyor.

05**: Kucağına yakışdı. Ona çok iyi bakıcağına eminim.

Bu adamın her haltı bilmesi sinirimi bozuyor. Ama bana söyledikleride hoşuma gidiyor. Sanki cesret veriyor.

15 dakikalık yolculuğun ardından şimdi evdeyiz. Salonda kucağımda kızımla oturmuşduk. Ve kızımı aile üyelerine tanıtıyordum.

"Kızım Eflin Asena Yıldırım."

Bu ismileri bir haftadır düşünüyorum. Eflin cennete açılan kapı demek Asena'sa dişi kurt demek.
"Kızım istersen benim odamda kalsın"

"Gerek yok"

Annem"Kızım sen hem iş hem okul şimdi birde çocuk bunların hepsiyle nasıl baş ediceksin zaten kardeşlerinde var Acarda peşinden ayrılmıyor."

"Merak etme anne çocuklar için yarın bakıcılar gelicek."

Rüzgar"Madem çocuğu bakıcıarara bakdırıcakdıdın neden evlat edindin "

Bende diyorum ne eksik.

"Bak sevgili abicim benim işlerime karışmaya bir son ver artık. Bu arada yarın mimarlar gelicek çocukların odalarını benim katıma taşıyacaklar. Ben yorgunum biraz dinlenicem."

Odaya gelince kızımı yatağa bîrakıp bende yanına uzandım. Diğer tarafînada yastık koydum. Gözlerimi kapayıp kendimi uykuya bırakdım.

Eflinin ağlama sesiyle yerimden sıçradım. Hemen kucağım aldım. Aldım almasînada ben bu bebeyi nasıl susturucam. En iyisi Niloşu çağırmak. Telefonu alıp Niloşu aradım.

"Efendim kızım"

"Niloşum koş Eflin ağlıyor bende nasıl susturucağımı bilmiyorum."

"Acıkmışdır kızım ben hemen mamasını hazırlayıp geliyorum"

"Tamam acele et"

Telefonu kapatıp komedinin üzerine koydum.

"Şşş güzel kızım ağlamam bak birazdan mama gelicek hadi güzel bebeyim."

Daha şidetli ağlıyordu.

"Hadi ama güzel kızım. Annesinin meleyi"

Kucağımda sallamaya başlayınca ağlaması durdu. Daha önce Kiraz ve Berke bakdım ama ben zaten eve geldiyimde onlar 2 yaşındalardı. Telefonum çalmaya başlayınca açıp kulağıma götürdüm.

"Efendim Yasir"

"Eda hemen evden çıkın eve bomba yerleşdirmişler"

"Eminmisin"

"Eminim acele edin ev 10 dakika içinde patlıycak."

" Hass*****"

Teelfonu kapatdım. Kapı çalınca hemen açdım. Eflini ona verip konuşdum

"Niloş Eflini al dışarı koş hemen"

"Noluyor kızım"

"Hadi Niloş. Evdeki herkesi dışarı çįkmalarını evde bomba olduğunu söyle."

"Peki sen"

"Bende gelicem hadi"

Niloş gidince Umutu aradım

"Umut evdeki herkesi dışarı çıkar evde bomba var"

Deyip telefonu kapatdım odamdakı kasaya gidip önemli dosyaları alıp evden çıkdım. Nerdeyse herkes dışardaydı.

"Umut herkes burdamı"

"Acar hariç herkes burda onu bulamadık "

"Ne demek bulamdık"

"Her yeri aradık yok"

"Toprak abi sen herkesi burdan uzaklaşdır sana atacağım konuma götür Yasirde orda olucak ben Acara alıp gelicem"

"Hayır ben bakarım seni tehlikeye atamam"

"Abi korumalara güvenmiyorum içlerinde hain var lütfen son 5 dakikam var sen ailemizi burdan uzaklaşdır bende oğlumu alıp geliyorum"

"Yalnız gidemezsin"

"Boran gelir benimle. Hadi abi"

Boranla birlikde eve girdik

Boran" Ya orda deyilse"

"Başka şansımız yok sen istemiyorsan gelme ama ben oğlumu burda bırakmam"

"O çocuk benim yeğenim"

"Hadi çok konuşuyorsun"

Oyun odasına girdik

"Acar oğlum nerdesin" ses gelmedi Niloşun söylediyine göre bana küsmüş.

"Bebeyim seni üzdüyümü ve ihmal etdiyimi biliyorum çok üzür dilerim seni çok seviyorum sen beni sevmiyormusun"

Kaydırağın altındakı gizli bölmeden çıkdį.

"Bende seni seviyorum anne"

Boran hızlıca gidip onu kucağına aldı. Hemen merdivenlerden koşarak inip evden çîkıp arabaya bindik. Boran gaza basdı. Ben arkada Acarda benim kucağîmdaydı.

Biraz uzaklaşdıkdan sonra büyük bir patlama sesi geldi.

_Bölüm sonu_

Hafta içi hergün yeni bölüm paylaşıcam. Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.

 Kraliçenin Kalbi: Aile BağlarıWhere stories live. Discover now