Bazen çok yorgun hissediyorum. Hiç gücüm kalmamış gibi. Belkide hayat yoruyordur yada yaşamak çok yorucudur. Bazen her şeyi bırakıp gidesim geliyor. Arkama bakmadan. Bazen vazgeçiyorum hayellerimden. Onlara ulaşmak çok zor geliyor. Bir anda öyle bir şey çıkıyorki ortaya kurduğum düzenin planlarımı mahvediyor. İşte o zaman pes etmeyi düşünüyorum. Sonra aklıma ailem, kızım, kardeşlerim, ablamın emaneti Meleğim geliyor. Sonrada ne kadar saçmaladığımı anlıyorum. Pes etdiğim yerden kalkıp devam ediyorum.
Gelen arabadan inen kişilerle sinirlerim tepeme çıkdı.
Bunların burda ne işleri var.
Mardin ahalisi tam takır burda.
Hemen Betüle seslendim.
O gelince Eflini kucağına verip aşağı imdim. Ablam merdivende durmuş sanki ne yapıcağını bilmiyormuş gibi bakıyordu. Yanına gidip koluna dokundum. Irkildi.
"Abla sakin ol"
Bana bakınca
"Hadi aşağı inelim.
Aşağı indiyimizde babamla dedem havga ediyordu.
"Sizin ne işiniz var burda."
"Derya kızımı evlendirmek için geldim." Dede beyin söyledikleriyle sinirden gözüm dündü ablamın ağlamsıda cabası.
"Bana bakı siz kim oluyorsunuz ya"
"Sen karışma büyüklerin işine"
"Lan başlıycam şimdi büyüyündede küçüğündede benim evimde benim ablamı zorla evlendimeyemi çalışıyorsunuz. Sizi şu - eliyle bahçeyi göstererek- bahçeye gömerim. Şimdi geldiyiniz gibi defolun evimden. "
Dede bey bir şey söyliycekken kapı çaldı.
Içeri 30 yaşlarında bir adam girdi.
"Buyurun"
"Eda hanım ben Akif"
"Evet Akif seni dinliyorum"
"Beni masanın üst üyeleri yolladı. Artık sizin emrinizdeyim"
"Tamam şöyle yapalım Merve (yardımcı) sen Akifi benim çalışma odama götür bir şeyler ikram et bende geliyorum. Birde Yamana söyle buraya gelsin."
Merve"tamam efendim."
Yaman içeri girince herkes ona bakdı.
"Yaman dede beyleri otele yerleşdir güvenliyide üst seviyyede tut"
"Be-"
"Sevgili dedeciğim sorunlarımızı halletdiğimiz için siz gidin otelde dinlenin. Sonrada evli evine köylü köyüne. Hadi Yaman"
Onlar çıkınca ablamın yanına koltuğa oturdum.
"Ben evlenmiğcem"
"Abla zaten evlenmiyorsun. Sende istediğim tek şey evden yalnız çıkmaman. Evden yalnız çıkmama konusu herkes için geçerli. Şimdi abi sen ablamı odasına çıkar. Abla sende hamile olduğunu unutma"
Merdivenler çıkıp çalışma odama girdim.
"Evet Akif önce bana sana inanmam için kanıt göstermen gerek"
Kolundakı dövemeyi gösterdi.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Bu dövmmenin onlara özel bu sadede masa üyelerinde ve yardımcılarında olur. Yardımcıları Büyük lider seçer. Ama bu yardımcılar kimin emrindeyse ona sadık olurlar olmak zorundalar eğer ihanet ederlerse ailesiyle birlikde infazı verilir.
"Emrinizdeyim efendim"
"O zaman yarın bu saatde şirketde ol."
Başını sallayıp çıkdı. Her şey o kadar hızlı irelliyor ki yetişemiyorum. Odadan çıkıp salona indim. Her kes salonda oturmuşdu ablam da oturmuş Acarla oynuyordu. Acar beni görünce hemen yanıma koşdu.
"Hala"
Onu kucağıma aldım.
"Halacım ne yapdın bakalım bu gün"
"Bir sürü resim çizdim babamda çook beğendi"
"E hadi banada göster"
"Tamam"
Kucağımdan inip odasına koşdu.
Ablamın yanına oturdum.
"Pars doktorunla konuşdum neden biraz çabalmak yerine tedaviyi bırakdın"
"Hiç bir işe yaramıyor baksana daha adım bile atamadım"
"Pars tedaviye başlayalı iki hafta bile olmadı"
"Anlamıyorun"
"Senin boş konuşmanı anlmak istemiyorum zaten. Kaç kişi yürümek isteyip yürüyemiyor biliyormusun sen. Maddi sıkıntılar yüzünden. Tedvi olmak isteyip olamıyor. Bak insanlar yüzde bir ihtimal için ölüm riski olan ameliyyat giriyorlar. Ama senin yapman gereken tek şey birazcık çabalamak yarın doktor gelicek bende yanınızda olucam."
"Am-"
"Aması falan yok. Ben şimdi Acarın yanına gidiyorum."
