Broken Chains (Montemayor 2nd Generation |)

Chapter 25

Read At Your Own Risk. (R18+)

Halos mayukot ko na ang kanyang damit lalo na ng maramdaman ko ang lambot ng kama.

I thought I was far from touching a Raphael Mondragon. And yes, in my secret dream I have a crush on him. Well, who doesn't?

Almost all the rich in the industry know of his reputation throughout the country. Oh, I'm wrong! Not only here in the country but also internationally.

Pininid niya ang aking kamay sa tuktok ng aking ulo ,using his one hand. Halos mamanhid ang aking labi sa aming halikan hanggang sa bumaba ang kanyang halik sa aking leeg.

I know for myself that what I want now is not just the call of the body's needs. But, because of the gust of my emotions.

Umalpas ang isang halinghing sa akin ng dilaan niya ang aking leeg pababa sa aking dibdib. Parang gusto ko nalang na maalis ang sagabal na saplot sa aking katawan upang dumantay ang mainit niyang labi sa aking balat.

At kahit na nalulunod sa kanyang mga halik at haplos ay ramdam ko parin ang kalabog ng aking dibdib. Hindi simpleng kalabog kundi dahil tila alam mismo ng puso ko ang aking nararamdaman para sa taong ito.

Ang bawat eksena ay tila mabilis at hindi ko masundan lahat na nangyari. Halos masaktan ko siya sa  pagsabunot ko sa kanyang buhok habang kanya akong hinahalikan at nilalantakan sa aking pagkababae.

I cried in pleasure so much that I reached my peak multiple times! Just like that! Because of his skillful tongue!

My dress was hopeless dahil hindi ko na mailarawan iyon. Ang importante sa akin ay ang aking nararamdaman.

Namamalisbis ang bawat pawis sa aming katawan ng matapos siya doon at napakagat labi ako. I saw how my legs shook kaya pinagtabi ko iyon. He saw it. Nasa paanan ko siya nakaluhod upang hubarin ang natatanging saplot sa katawan niya.

Ako naman sa kabilang banda ay halos pagod na nakahiga sa kama, kalat-kalat ang buhok at malamlam na nakatitig sa kanya.

He groaned, nakita niya kung paano ko pinagtabi ang aking hita at ng maibaba ng tuluyan ang pantalon niya...

"Let me see that little treasure, baby.. Come on...spread that for me." Napapikit ako ng mariin ng marinig ang boses niyang may halong pagsusumamo ngunit mapaglaro.

His room was dark. Hindi ko alam kung paano niya ako na bitbit papunta dito o kung paano nagsimula.

Unti unti kong binuka muli ang aking hita at kahit sa gitna ng dilim ay tanaw ko ang kanyang pag-ngisi. I wanted to curse but I do not care if I look like a slave for him!

Dinaganan niya ako at nakita ko ang mga tattoo niya sa braso papuntang leeg. Nang lumapat ang aming balat ay hindi ko na maiwasan na mapaungol.

"You are mine.." he whispered to me.
An old line. Nakakasawang marinig ngunit kapag siya ang magsabi 'nun sakin ay may kung ano bagay ang humaplos sa puso ko.

I felt no regret giving my first to this man. Kung hindi man kami sa huli, wala akong pagsisisihan. Kung baga, kung sa libro ay nasa umpisa palang kami. Hindi ko pa alam kung ano pa ang mga pagsubok na darating, mga tao na darating at ang magiging wakas.

But one thing is for sure... This man taught my heart how to love...silently.

Na kahit hindi ko man aminin ay alam ko sa sarili ko na mahal ko siya.

Halos hindi ako makahinga ng maipasok niya ang kanya sa akin. I saw how his body moved above me. I saw his muscles move ruthlessly.

"Ah-Ahhh! R-Raph!" I was holding my breath and tried to pushed him but...he caught my hands and pinned them again.

Ang kanyang ungol ay sumasabay sa aking pag-iyak. I want him, alright?!

Tinignan ko uli ang ibabang bahagi ng aming katawan at napasinghap.

Raphael's low growls and moans attract my ears much! Ewan ko kung bakit ang guwapo ng dating ng boses niya!

"R-Raph... don't thrust deeper. I can't-" naiiyak kong turan. Like before , hindi ko kaya ang kanya. Kung may nangyayari man sa amin noon ay hindi rin iyon naipapasok ng tuluyan.

Damn girl. Mahahati ako kapag nagkataon! I mean, hindi ako santo noon pero siya na ang may pinakamalaki sa tingin ko.

"Shhh... I know baby. Does it still hurt?" pang aalo niya sakin at tumango ako agad. "Damn. Huwag lang tayo magkatampuhan para hindi ko isagad lahat." at gumalaw siya uli at wala akong nagawa kundi ang ipaubaya sa kanya ang aking katawan.

Matagal pa ang sagutan ko kay Raphael para lang makauwi. Ayokong bigyan ng sakit sa ulo si lola Magda. At baka rin malaman pa nila mommy at daddy.

Kahit na natapos na kami ay pakiramdam ko hindi mawawala ang mga haplos at halik niya sa katawan ko.

Hinatid niya ako pauwi na iba na ang suot ko na damit. I know he's rich alright, pero hindi ko inaasahan na magpapabili siya sa kanyang tauhan para mabilhan ako ng oversized na dress pero Chanel ang tatak. Hindi ko pa nga nagagamit ang bag na binili niya sakin noong kailan na mamahalin rin.

Mas lalong malamig na ang simoy ng hangin ng lumabas ako ng kanyang sasakyan. Agad siyang nasa tabi ko.

"Uh, I'll go inside now." pagpaalam ko. Umiwas ako sa kanya at hindi makatingin ng maayos.

"Hm.." Inamoy niya ang aking buhok kaya napapikit ako. "Just tell me what you want anytime. I am always here, you can lean your legs on my shoulder. Anytime."

Inirapan ko siya at hindi ako natawa sa sinabi niya.

"You did not pulled out." Huminga ako ng malalim ng maalala iyon. Nakita ko lang siyang ngumisi.

Hinawakan niya ang aking baba para halikan. Umurong ang aking katawan sa sasakyan ng halikan ko siya pabalik.

"Damn...Sana hindi nalang kita inuwi." anas niya at hinalikan ako sa leeg.

"Raph...enough." I pushed him at agad siyang tumigil. Nakatingala na ako ngayon na nakatitig sa gulo gulo niyang buhok.

I tried to reach for it at sinundan ng kanyang mata iyon.

"I'll be gone for three days." he said. I stopped touching his hair at napatingin sa kanya. "Important mission but I have someone to watch you from a far." he gasped.

"O-Okay. I actually don't need a bodyguard anymore."

Naging seryoso siya at umiwas. "I can not risk your safety. You have no say on this."

Wala akong nagawa at hayaan siya. Total, gusto rin naman nila mommy na ganito.

Papasok na ako sa mansyon at nakita si Amy doon nanunuod ng tv sa sala. Hindi na ako nagulat dahil gising siya.

Nilingon niya ako at agad na pinatay ang tv. But I saw it. Laman na ng balita ang pagkawala ni Margo. Nakita ko rin ang pag interview kay lola Sonya ngunit pinatay iyon agad ni Amy.

"Ang pangit ng palabas." aniya at tumayo. Ngumisi siya ng makitang  iba na ang suot ko.

Humalukipkip siya at may ngising mapaglaro.

"Hm...Let me guess-"

"Shut up Amy." Gusto ko nang umalis ngunit may sinabi pa siya.

"Most of Mafia are dangerous Sapphire. Raphael is not an exemption."

Tinikom ko ang bibig. Hindi ko alam kung ano ngayon ang iniisip niya.

"I know that and it's not easy."

She nodded. "True but Saph, hindi mo ba naisip na bakit biglaan pumayag sila mama mo na si Raphael ang magbantay sayo? You know..They do not want you to get involve of that mafia thing."

Umiwas ako at huminga ng malalim. "Dont worry Amy. Mukha lang na nanahimik ako pero one day..I'll have all the answers."

Humalakhak siya. "You are creepy."