ბავშვები ჰოსოკს ელოდებოდნენ,
რომელიც აფთიაქში წავიდა.ყველანი მშვიდად იჯდნენ მისაღებში და ერთმანეთს უსიტყვოდ უყურებნდენ,
რა დროსაც მაღლიდან უეცარი მტვრევის ხმა მოესმათ.y/n მაშინვე ზემოთ ავარდა,ბიჭებიც მას მიჰყვნენ,მაგრამ გოგონამ არ იცოდა რომელი ოთახიდან გამოდიოდა ხმა,ამიტომ ჯერ მირას ოთახში შეიხედა.როდესაც დარწმუნდა,რომ მირას მშვიდად ეძინა,ჯიმინის ოთახის კარისკენ გაიქცა,შეაღო და დაინახა ჩაკეცილი ჯიმინი,რომელსაც შემთხვევით წყლის ჭიქა გაეტეხა.
- მე...გამიტყდა..მაპატიე..ცუდი ვარ? - ლუღლუღით ამბობოს ჯიმინი და ტირის.
- არა პატარავ,დაწყნარდი,
მოვასუფთავებთ.მაგის გამო არ იტირო.შენ სულაც არ ხარ ცუდი,შენ ძალიან კარგი ბიჭი ხარ. - y/n ცდილობდა დაემშვიდებინა ჩაკეცილი ჯიმინი და თავზე ხელს უსვამდა.
ქვემოთ სართულიდან კარის გაღების ხმა ისმის,რიგორც ჩანს ჰისოკი დაბრუნდა.
- ჰოსოკ,ზემოთ ვართ. - გადასძახა ნამჯუნმა და ბიჭიც მათკენ გაიქცა.
- სწრაფად.გთხოვ ვარდისფერი წამალი მომეცი. - აჩქარებს y/n,
რომელიც დამაძინებელს გულისხმობს,მაგრამ არ უნდა ჯიმინმა გაიგოს ამის შესახებ.
- აიღე.. - ნერვიულად აწვდის ჰოსოკი ორ მოვარდისფრო ტაბლეტს,
რომლის მიღების შემდეგაც ჯიმინს ნელ-ნელა თვალები ეხუჭება.
- მგონი დაეძინა. - ჩუმად აცხადებს
y/n,ნამჯუნი კი ჩაკეცილ ბიჭს საწოლში აბრუნებს.
- კიდევ რამდენ ხანს გაგრძელდება ასე? - კითხულობს y/n,როდესაც ჯიმინის ოთახის კარს კეტავენ,მძინარე ბიჭს ლოგინში ტოვებენ და გარეთ გამოდიან.
- ოთხი დღე. - ჩურჩულებს თეჰიონი და ჩუმად ოხრავს.
- ახლა საჭიროა მითხრათ ასეთ სიტუაციაში როგორია ის,ვარიანტებს
ჩამოგითვლით და მითხარით.
- კარგი.
- პირველი:უმნიშვნელო რაღაცეებზე გაღიაზიანება,უმიზეზოდ ჩხუბი,
ყვირილი.
YOU ARE READING
ნაძვების ხეივანი/Spruce alley
Randomჯიმინს მეგობარი გოგონაც კი არ ჰყავს,არათუ შეყვარებული,რაც მისი ყოფილის დამსახურებაა. y/n-ს კი შეყვარებულის დრო საერთოდ არ აქვს,ხოლო დაქალის გამოცდილებიდან გამომდინარე არც სურვილი. როდესაც ერთმანეთს ნაძვებით სავსე მყუდრო ხეივანში ხვდებიან მეგობრობას...
