The Glimmer of You

Part 17

Venus's POV

andito ako sa kwarto ko trying to remember who is that guy, wala talaga akong maalala fuck this amnesia, paano kung he's someone special? hayssss. 

"don't force it anak, yan ang bilin ni doc wag ipilit" sabi ni mama, siguro napapansin nyang kanina pa ako nag iisip. 

di rin kasi ako makapag antay kasi kausap ni papa si von right now i don't know what are they talking about. pero maya maya rin andito na silang dalawa sa kwarto ko. 

"vee anak, kitang kita mo naman kanina na maski kami ni mama mo nagulat na kilala ka ni von" sabi ni  papa, tumango naman ako. 

"siguro mas maganda kung sya na lang mag paliwanag" sabi ni papa

umupo naman si von sa harap ko at si mama tumabi kay papa. who are you exactly

"venus i know mahirap tong paniwalaan pero sana makinig ka muna sakin" panimula ni von, sa di malamang dahilan kinakabahan ako sa pwede kong malaman, tinanguan ko sya indication na makikinig lang ako sa mga sasabihin nya.

"i don't know you until you were in coma venus, i know it sounds crazy but i met your soul" kumunot naman ang noo ko sa narinig ko at tumingin ako kay papa. he nodded as if he was saying that i should listen to him 

"me and your soul met ilang months na rin siguro yun, you asked me to help you, akala pa nga natin na you were dead and just waiting for the liwanag"

"but we found out na malaki ang chance na comatose ka lang, thats when we have a chance, doon dumating yung nagkakapalagayan na tayo ng loob" 

"we even say i love you to each other.. hanggang sa nakahanap tayo ng paraan para makabalik ka sa katawan mo, and there you are nakabalik ka nga ng ligtas"

"hindi ko naman alam na ikaw pala ang anak ng CEO ng kumpanyang pinapasukan ko, and you were there palagi to wait for me" tuloy tuloy na kwento ni von

"pero what did you do para makabalik ako sa body ko? you said na may nahanap na paraan? ano yung paraan na yun?" tanong ko sa kanya. 

"may nakausap akong medium, and then she just told me ihahatid ka nya, natatakot ka pa nga eh naiwan ako. pero sabi ko naman sayo na magkakaroon ng time na magkikita pa uli tayo, sinabi ko sayo noon na alam kong pagtatagpuin muli tayo ng tadhana" sabi nya at hinawakan nya ang kamay ko. 

it make sense eyon told me that the few weeks before ako makabalik i am starting to move and murmur things, maybe its because im having conversation or having a good time with von, and kung hindi dahil sa kanya di ako makakabalik sa katawan ko. 

"thank you so much von" sabi ko, tumayo ako at yinakap sya. 

tinignan ko naman ang parents ko at kitang kita sa mga mata nila ang saya, sobrang saya ko rin na nakilala ko yung taong tumulong sakin. 

thank you von, sobrang thank you kung hindi dahil sayo, baka kung ano na nangyare sakin. babawe ako sayo, i will give all my time to just be with you para mabawe natin ang lahat.