"ဖယ္ လႊတ္တို႔ကို! "
ေလွကားမွအေပၚတက္ဖို႔ျပင္ေနသည့္ အန္တီ့အား သူ႕လက္တို႔ကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ ခပ္စပ္စပ္ျပန္ေဆာင့္႐ုန္းကာ အေပၚတက္သြားသည္ ။သူ႕ေနာက္မွအမွီလိုက္ရေတာ့ပါၿပီ ။
အိမ္ေဖာ္မေလး လုံးလုံးက သူ႕တို႔ႏွစ္ေယာက္အား ေလွကားနားမွရပ္၍သာေၾကာင္ၾကည့္ေနရစ္သည္ ။
အခန္းထဲဝင္ၿပီး တံခါးအားျပန္ပိတ္ဖို႔လုပ္ေနသည့္ အန္တီ့ေၾကာင့္သူ႕အျမန္သြားကာ တံခါးအားလက္ျဖင့္တားရေတာ့သည္ ။
"မင္း ဝင္မလာနဲ႕သြား "
အားအကုန္သုံးကာ တံခါးပိတ္ဖို႔ျပင္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕ရဲ႕အားကိုေတာ့မယွဥ္သာ ။အခန္းတံခါးအား ေလာ့ခ်လိဳက္ၿပီး ေနာက္ေက်ာျပင္ခပ္သြဲ႕သြဲ႕ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ပစ္၍ ပခုံးတန္းေလးေပၚသို႔ေမးတင္ေတာ့ ႐ုန္းသည္ ။
"လႊတ္ မဖက္နဲ႕ "
"သူ႕ ရွင္းျပမယ္ အန္တီ ။သူ႕ေျပာတာကို အရင္နားေထာင္ေပးပါအုံး "
အၿငိမ္မေန အားလည္းမမွ်ပါဘဲႏွင့္ သူ႕လက္ထဲက႐ုန္းခ်င္ေနသည့္ အန္တီ့အား လက္ေတြကိုပါခ်ဳပ္၍ေရာဖက္ထားလိုက္သည္ ။ဒါေတာင္ ကိုယ္ကိုဘယ္ညာလွည့္႐ုန္း၍ သူ႕အတင္းခ်ဳပ္ထားရတာ ။
"မသိဘူး! ။ဘာမွလည္း ရွင္းျပတာကိုမၾကားခ်င္ဘူး ။မင္းကို လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ "
"ခဏ အန္တီ ။ခဏ သူ႕ေျပာတာကို အား...
ထိန္းထားတဲ့လက္ေတြကို ကုန္းကိုက္သည္ေၾကာင့္ သူ႕နာလြန္း၍ လက္ကအားေတြကေျပေလ်ာ့သြားရသည္ ။ညာဘက္လက္ေခ်ာင္းျဖဴသြယ္သြယ္မွာ သြားရာေတြႏွင့္ အားပါခ်က္ကေသြးပါစို႔သြားသည္ ။သူ႕လက္က ေသြးစတို႔ကိုၾကည့္ရင္း အန္တီမ်က္ႏွာလြဲသြားသည္ ။
အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အန္တီ့အား သူ႕ေနာက္တစ္ဖန္ထပ္၍ ခါးေတြကိုဖက္ထားကာ ခ်ဳပ္ရျပန္သည္ ။ျပႆနာက အခုမရွင္းလွ်င္ပိုပို၍သာ ဆိုးမည္ ။အန္တီ သူ႕အားအၾကာႀကီးစိတ္ေကာက္၍ မေခၚမေျပာျဖစ္ေနမည့္ရက္ေတြကို မၾကာခ်င္ပါ ။
"တို႔ကို လႊတ္လို႔ဆို! "
"အန္တီ သူ႕ကိုၾကည့္ ။သူ႕ကိုၾကည့္ "
