"အ့ "
"ဘာျဖစ္တာလဲ အန္တီလြန္း ။ဓားခိုင္းမိတာလား ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ လုံးလုံးပဲခ်က္ပ့မယ္ေျပာတာကို အန္တီလြန္းကနားမေထာင္ဘူး "
လြန္းအား တပ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာလာတဲ့ လုံးလုံးေၾကာင့္သေဘာတက်ၿပဳံးမိသည္ ။ၾကက္သြန္လွီးရင္း အေတြးမ်ားၿပီးခိုက္မိတာပါ ။
"နည္းနည္းေလးပါ လုံးလုံးရဲ႕ "
"နည္းနည္းလည္း မမေလးသာရွိရင္ လုံးလုံးကိုအဆူခံရအုံးမယ္ ။ဖယ္ပါေနာ္ လုံးလုံးဘာသာခ်က္လိုက္ေတာ့မယ္ "
"အင္းအင္း "
လုံးလုံးအေျပာေၾကာင့္ လြန္းမ်က္ရည္ပါေဝ့လာၿပီထိုထမင္းခ်က္ခန္းထဲကထြက္လာလိုက္သည္ ။သူအနားမွာမရွိတာ ၅ရက္ ။ေက်ာင္းကလည္းပိတ္ထား ၊လြန္းအနားမွာသူကလည္းမရွိေတာ့ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ဒီ၅ရက္မွာဟိုဟာစပ္စပ္ ဒီဟာစပ္စပ္လုပ္ေနမိတာပါ ။
လက္ညိုးက ေသြးစကိုျမင္ေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့၅ရက္က ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကိုငုံ႕ၾကည့္မိသည္ ။နည္းနည္းေလးေတာင္ အမာ႐ြတ္ထင္မေနေတာ့ ။ပါးေပၚက်လာတဲ့မ်က္ရည္စကိုသုတ္ပစ္ရင္း ထပ္ထပ္ငိုေနမိသည္ ။
၅ရက္လုံးလြန္း သူ႕အရိပ္အားမေတြ႕ရတာ ။ႏွစ္ဖက္မိဘေတြအားလည္းသြားၿပီးေတာ့ အပူမေပးခ်င္ ။
႐ုံးမွာပဲေနသည္ဟု စံစံဆီကသိရေတာ့ လြန္းမွာသက္ျပင္းခ်မိသည္ကအခါခါ ။႐ုံးမွာစားတာေသာက္တာက အဆင္မွေျပပ့မလား ။လြန္းကေတာ့ အိမ္တင္ေနတာေတာင္ အဆင္မေျပဘူး ။အိမ္ေထာင္သက္၂ႏွစ္အတြင္း ဒီတစ္ခါျပႆနာကအႀကီးဆုံးပင္ ။
လြန္းကမာနခံေန၍ ျပန္လည္းမေခၚမိ ။ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့လြန္းနားျပန္လာသင့္သည္မလား ။ခ်စ္ပါတယ္ဆို ။
"ဟုတ္ကဲ့ ဒီပေရာဂ်က္က နိူင္ငံျခားသားေတြနဲ႕ျပဳလုပ္သြားမွာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္လေနရင္အေကာင္အထည္ေဖာ္နိူင္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မႀကိဳးစားေနပါတယ္ "
TVအားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာ သူ႕၏အင္တာဗ်ဴးလာေနသည္ ။ေခ်ာင္က်သြားသည့္မ်က္ႏွာေလးက မိတ္ကပ္ဘယ္ေလာက္ဖုံးဖုံးလြန္းအတြက္ေတာ့ သိသာေနသည္ ။ညာဘက္လက္က ပတ္တီးျဖဴျဖဴေၾကာင့္ ရင္ထဲေအာင့္ခနဲ႕ ။
