Yeni Bir Başlangıç-Diabolik Lovers

Tükenmişlik

 Her şeyden önce bu yeni bir bölüm değil, zaten çok sıklıkla yazamıyorum ve takip edenin de olduğunu sanmıyorum ama hislerimi dökecek bir yere ihtiyacım var. Son aylarda cehennem gazabındaymışım gibi geçti, sanki akılalmaz bir günah işlemişim de yüzyıllardır onu çekiyormuşum gibi. Detaylarını açıklamak zor ve gereksiz. Kendi öz annem sayıklayarak intihar etmemi söyledi, bunun sebebi de sevgilimin oluşu. Bu noktada hepiniz yaşımı merak edeceksinizdir, yaşım 19 hatta 1.5 aya 20 oluyorum. Bugünde üniversitelerin yeniden online döneme geçildiğinin duyurusu geldi. Evde geçirmem gereken onca zaman. Üniversitenin ilk yılında da hibrit eğitim uygulanıyordu ve o dönemde okula gitmeyi bırakıp depresyona girmiştim. Bu kitabı da o dönemde yazmıştım. Şimdi devam etmenin tam sırası gibi :") 

 Sevgilim var, ilk başlarda onu gerçekten seviyordum ve birlikte geçirdiğimiz vakitten keyif alıyordum. Ama zamanla onunla zaman geçirmekten keyif almamaya başladım. Sürekli onun mutluluğu söz konusu, beni sevdiğini açıklarken bile kendisine ne kadar iyi geldiğimden bahsediyor. Bana inanılmaz bir şekilde bencilce geliyor. Normal mi bu? Artık mutlu değilim, tamamen tükenmiş hissediyorum. Sevmediğim ortamlarda olmak istemiyorum, sevmediğim insanlarla vakit geçirmek istemiyorum. Ama o benden ayrılmak istemiyor, çok sevdiğini iddia ediyor. Yarın onunla ayrılmayı planlıyorum. Bunu yapabilecek gücü kendimde bulamıyorum desem yeridir. Çok, çok zor geliyor. Bir insanla ilişkisini nasıl kesersin? Bilmiyorum. Yıllardır aile hayatımda olan sıkıntılardan olsa gerek, sağlıklı kararlar almakta zorlanıyorum. İyi bir insan, kötü birisi değil. Ama eski hissettiğim duygular artık yok. Umarım yarın ondan ayrılabilirim ve her şeyi halledebilirim. Pişman olmaktan ve özlemekten korkuyorum ama insanın alıştığı şey ortadan kaybolunca doğal olarak boşluk hissi oluşur.

 Zor bir insan olduğumun farkındayım galiba pasif agresifim. Bilmiyorum psikoloğa gitmem gerekiyor bu konuda, kendi kendime kanı koyacak değilim. Çok fazla yalnızlık istiyorum, bir ilişki içerisinde olsam bile kendimle vakit geçirmem gerekiyor ve bu zaman diğer insanların yalnız kalma süresinden çok daha uzun sürede. Anlaşılması zor bir insanım çünkü gerçek duygularımı paylaşmıyorum. 

 Ailem her gün kavga ediyor bazen benle de ediyorlar, her gün migrenim tutuyor ve korkunç ağrılar çekiyorum. Arkaşlarım ise gittikçe uzaklaşıyorlar. Şu an bunu yazarken bile annem odama daldı, yalnız kalacak bir zamanım yok. Ağlayacak yerim yok. Sürekli duygularımmı bastırmak zorundayım.

 Yaklaşık 2 aydır  oyun oynuyorum, o oyun yalnızca düşüncelerimi bastırabiliyor. Bir nebze beni uyuştuuryor. Bağımlısı oldum galiba bazı günler, günde 7 saat o oyunu oynuyorum. Rahatça dışarı çıkamıyorum, eve erken dönmek zorunda kalıyorum. Artık daha fazla dayanamıyorum. Aralık ayın başlarında sabahları annemin beni öldüreceğini hissederek uyanırdım. Gerçekten çok korkunç zamanlardı. Ailemin dediği en ufak bir şey bile beni küplere bindiriyor, bağırıp çağırmaktan kendimi alı koyamıyorum. Böyle davranmayı bende istemiyorum ama o kadar yıprandım ki zihnim milyonlarca parçaya ayrılmış gibi.

 Tüm gün bir şey yapmadan yatıyorum, zorla anime izliyorum, kitap okuyorum veya arkadaşlarımla konuşuyorum. Arkadaş buluşmaları bile çok motonlaştı sanki orada olmak görevimmiş gibi davranıyorum. Ailemin kavga seslerini duymamak adına kulaklık takıyorum. Bu noktada gittikçe Shu'ya benziyorum. Annem sürekli üvey kardeşlerimi geçmem için baskı yapardı bana, özellikle dersler konusunda. Birinci olmam şarttı ve oldum da. Eskiden çok neşeli ve enerjik birisiyken artık sadece tükenmiş birisiyim. Gititkçe hissizleşiyorum. Shu'yu anlamak çok daha rahat geliyor, birisinin tümm hayat enerjisini emerek nasıl bir noktaya gelineceğini çok iyi biliyorum. Eğer Shu ile karşılaşsaydık anlaşmaya çalışmazdık, çabalamazdık bunun için. En fazla yalnızlığımızı paylaşabilirdik sessizce. Bundan daha ötesi yok.

Kırıldım. Tükendim. Yıprandım, Mutsuzum.

 Bunları değiştirmek istiyorum, bu hayat benim biricik hayatım. Bir başkasını mutlu etmeye gelmedim, bir başkasının amacını gerçeklştirmeye gelmedim. Hayatıma değer vereceğim, bunu kendim için yapacağım.

 Eğer bu noktaya kadar dengesizce yazdıklarımı okuduysan gülümsediğimi bil. Çevresndeki herkesin umutsuzca gardını indirmesini beklediği kız, sana her şeyi anlattı. 

17.02.2023