𝙱𝚊𝚗𝚊 𝙰𝚒𝚝𝚜𝚒𝚗 (Todoroki x reader)

1. Bölüm Fırtınalı Gece

(Resimler pinterstten alınmadır.)
Kalp atışları kafasının içinde yankılanıyordu, gecenin karanlığını aydınlatan tek şey pencereden içeri süzülen ay ışığıydı. Şimşekler çakıyor, yağmur damlaları hızla yere düşüyordu. Abisi uyurken uyanmıştı Luna, gözleri karanlıkta elmas edasıyla parlıyordu, odasının türlü yerlerinden sesler geliyor onu ürkütüyordu. Battaniyesinin altına sinmiş küçük bir kedi gibi duruyordu. Kendine fazla anime izlediği için kızdı, kimse onu öldürmeye gelmeyecekti, ghoul diye bir şey yoktu, villain diye bir şey yoktu. Yumruklarını sıkıyor, tırnakları avuç içlerine batıp iz bırakıyordu. Yağmur sağanak gibi yağıyor, her şimşekte ödü kopuyordu. O sırada karanlıkta bir silüet gördü, derin nefes aldı ve verdi.

"Kendime kanıtlayacağım, gördüğüm şey bir gölgeden ibaretti." Dedi titreyen kısık sesiyle, yataktan çıkıp, soğuk parkelere attığı adımla titredi, oldukça soğuktu. Işığa doğru yavaş adımlarla ilerledi, açtığında küçük bir çığlık attı. Çizdiği resim yerinde yoktu, "Biliyordum, biliyordum resimler beni öldürmeye gelecek!" Dediğinin saçma olduğunun farkındaydı, resmi koyduğu yerin yatağın altı olduğunu unutmuş hâlâ odasının köşesinde olduğunu sanıyordu. Sakardı ve bu özelliğinden en başından beri nefret ediyordu, kapının açılma sesiyle irkildi. "Gecenin köründe neye bağırıyorsun?" Endişelenmiş, ne diyeceğini şaşırmıştı, abisine küçük düşmek istemiyordu. "Kötü bir kabus gördüm sadece." Bu sözlerle abisi tek kaşını kaldırdı, "Kabuslarının sona erdiğini sanıyordum." Dedi abisi yargılayıcı gözlerle, "Bende öyle sanıyordum," diye geveledi ağzında genç kız. Kardeşinin yatağına oturdu esneyerek, "Uyuyana kadar saçlarını okşayıp yanında kalmamı ister misin?" Yanakları hafif kızarmıştı, artık çocuk olmadığını söylemek istiyordu ama ağzından bir türlü kelimeler çıkmıyordu.

Yavaş adımlarla yatağının yanına geldi ve yatağa girdi, abisi ise yatağın başına, kardeşinin yanı başına oturdu, "Aynı biz minik çocuklar olduğumuz zamanki gibi değil mi küçük kardelen?" Abisinin ona koyduğu bu lakabı duyunca iyice kızardı, sonra ise derin bir nefes aldı ve kıkırdadı, "Evet, haklısın çam." Dedi göz kapakları ağırlaşırken. Abisi başını okşuyor, kulaklarında hoş bir tını yaratan melodiyi mırıldanıyordu. Kendini hiç olmadığı kadar güvende hissediyordu, uykunun derin sularında yüzdüğünü fark ediyordu gittikçe.