Article 1
"අන්න ඔප්පා එනවා..........."
"අනේ.......එයා නම් මාරම හැන්ඩ්සම්........"
"නම්ජුන් ඔප්පා....... අනේ මට සයින් එකක් දාලා දෙන්නකො...."
"ඔප්පා.....මේ තෑග්ග ගෙනාවෙ ඔයාට.........."
ලොකු කෑහැහිල්ලක් වගේම කලබලයක් හැමදාම වගේම අදත් පටන් ගන්නවා මම බලාගෙන හිටියෙ. කිම් නම්ජුන් කියන්නෙ ඉස්කෝලෙ හිටපු අයිඩල් කෙනෙක්. හැම කෙනාම එයාට ගෞරව කරනකොට එයාට තෑගි දෙනකොට ඔයා ඈතට වෙලා බලන් හිටියෙ දුකෙන්.
"අනේ....... මටත් එයාට වගේ හැමෝගෙම අවධානය ලැබුනා නම්. ඒ වගේ තෑගි හම්බුනා නම්........"
ඈතට වෙලා ඒ දිහා බලාගෙන එයා හිතුවෙ එහෙම නේද? තමන්ට හැමෝගෙම අවධානය නොලැබෙනකොට දැනෙන හැඟීම මොන වගේද කියන්න මම හොඳටම දන්නවා. මොකද මමත් එහෙම කෙනෙක්. ඒකයි ඔයා අදටත් මාව නොදන්නෙ.
ඈතට වෙලා නම්ජුන් දිහා බලන් හිටපු ඔයා හැරිලා යන්න ගියේ මියුසික් රූම් එකට. ඒත් ඔයාගෙ පස්සෙන් මාත් එනවා. මම ඉඳගෙන හිටපු කොරිඩෝ එකේ බැම්මෙන් බැහැලා මම ඔයාගෙ පස්සෙන්ම ආවෙ මගේ නෝට් බුක් එකත් අතේ තියාගෙන.
"අනේ........ මටත් ඒ වගේ හැමෝම ආදරේ කරනවා නම්....... මටත් ඒ වගේ වෙන්න බැරි ද?"
ඔයා එහෙම කිව්වෙ හිස් බිත්තිය දිහා බලාගෙන ඒත් මම බලන් හිටියෙ ඔයා දිහා. ඔයා ගොඩක් ආසයි සිංදු කියන්න. මම ඒක හොඳටම දන්නෙ මම කාලයක් තිස්සේ ඔයාගෙ ඩයරිය ලියන නිසා. ඔව්....... හරි නම් ඔයා ලියන්න ඕන ඔයාගෙ ඩයරිය ලියන්නෙ මම.
ඔයාගෙ ඇස් වලින් පුංචි කඳුළු බිංදු දෙකක් එලියට පැන්නෙ ඔයාට ඒ වැඩවලට වියදම් කරන්න තරම් සල්ලි නැති නිසා. ඒත් හීන වලට සල්ලි හැමදාම ඇයි බාධාවක් වෙන්නෙ. විශේෂයෙන්ම ඔයා වගේ දක්ෂ අයට. ටික වෙලාවක් ඔහේ බලන් හිටපු ඔයාගෙ මූණ මලක් පිපෙනවා වගේ එලිය වෙන්න ගත්තා. ඔයා බැලුවෙ දොර දිහා.
මාත් ඔයත් එක්කම දොර දිහා බැලුවා. ඔව්.......මම හිතුවා හරි. ඒ ඔයාගෙ එකම යාලුවා සේහා. ලස්සන හුරුබුහුටි අහිංසක ගෑනු ළමයෙක්. හැමෝම ඔයා දුප්පත් කියලා ඔයාව එලියට විසික් කරලා දානකොට ඔයාගෙ ලඟින් හිටියෙ එයා විතරයි. එයා විතරයි කියන්නත් බෑ. මොකද ඔයාගෙ ඩයරිය ලියන මාත් හිටිය නිසා. ඒත් ඔයා කවදාවත් මාව දැක්කෙ නැහැ.
YOU ARE READING
Your Diary || JJK ✓
FanfictionI'm human too.. ඇයි මේ? හැමෝටම මාව නිකන්ම නිකන් ආදායම් මාර්ගයක් විතරමද? ඇයි කිසිම කෙනෙක් තේරුම් ගන්නෙ නැත්තෙ මාත් මනුස්සයෙක් මටත් හැඟීම් දැනීම් තියෙනවා කියලා. මටත් ආදරේ කියන දේ දැනෙනවා. මටත් මම කැමති විදිහට තීරණ ගන්න ඕන. අන්තිමට මට එයාලට ඕන විදිහටද...
