TECAVÜZ

4. Bölüm~ Aylaya Saldırı

Bu bölüme, bundan önceki ve sonraki bölümlere vote atar mısınız.

Okuyorsunuz çok teşekkürler birde desteğinize ihtiyacım var💗

Birde bazı bölümler de yorumları çok atmışsınız her paragraf başı yorum atarsanız tek tek okuyup gülebilirimm şimdiden teşekkürler✨

-------
Hayat neden sevdiklerimizi elimizden alıyordu? Neden bize nefes aldırmıyordu. Ben ne yaptım da bunları bana yaşattı. Bunları haketmiş miydim? Dünyada bu kadar kötü insan varken neden biz? Neden ben..

Odanın en köşesine oturdum. Bütün kızlardan uzağa, yeterince sessizliğe gömülmek istedim. Ölmek istedim. O an neler neler istedim bir bilseniz.

Ben böyle içten içe acı çekerken ayla ve diğerleri ne yapıyordu? Benim yardımı mı bekliyor muydu? Onlar da ölmek istiyor muydu? Nereye gitmişlerdi? Bacaklarımı kendime doğru çektim. Yüzümü bacaklarıma gömdüm. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum.

Ya deminki kız gibi onları.. Onları. Gözümü yumdum. Onları kullanmışlarsa? Soymuşlarsa? Her yerine iz bırakmışlarsa? Hayatlarını karartmışlarsa? Kafamı hızla salladım. Olamazdı. Olmamalıydı. Dimi? Burası şaka olmalıydı. Hadi ama kamera şakası olmalıydı. Biz bunları hak etmedik ki. Neden? Neden ailemiz bile isteğe bizi buraya getirmişti.

Oturduğum yerde bacaklarımı tutmuş, ileri geri sallanıyordum. Aylanın ve diğer kızların alınmasında uzun bir süre geçmişti. Etraf çok sessizdi. Kafamı kaldırdım. Kızlara baktım. Yüzleri bembeyazdı. Ağlamak istiyor ama ağlamıyorlardı. Bağırmak istiyor bağıramıyorlardı. Boşluğa bakıyor gibiydiler. Herkesin psikolojisi bozulmuştu. Tekrar kafamı dizlerime gömdüm.

Ayla Çiçek
Ben ayla. Ayla çiçek. 160 boylarında belime kadar siyah saçlarım var. Gözlerim kahvenin tonlarında. 55 kiloyum.

Beni zorla elisadan ayırdılar. İkimizde hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk. Ne ara beni de seçmişlerdi. Anlamıyordum. Her şey bir anda olmuştu.

Elisa elimi sıkıca tuttu. Bende ona tutundum. Son dalım, son evimdi. Bırakmak istemiyor gibiydi. Sanki olacakları biliyor da bırakmıyor gibiydi. Adamın birinin gelmesi ile ellerimiz ayrıldı. Ona son kez kapının orada buruk bir tebessüm ile bakmıştım. Sonrasında ise kapı kapandı.

Tam tamına 7 kız almışlardı. Zorluk çıkardığım için sondan geliyordum. Vakit kaybetmiştim. Yanımdaki adam kolumdan serçte tutarak kızların yanına götürdü. Kolidoru yürüyorduk. Başım dönüyordu. Keşke tam da şuan ölseydim. Keşke olacakları bilmeseydim. Evet biliyordum. Bizi bir obje gibi o pis yaratıkların koynuna sokucaklardı. O pis aletlerini üzerimizde deniceklerdi.

Hepimiz ağlıyorduk. Sanki bir tek ben bilmiyor gibiydim hepimiz biliyorduk. Adamlar kollarımızdan serçte tutarak ağlamamamız gerektiğini söylüyorlardı. Gülüyorlardı. Acı çekmemiz hoşlarına gidiyordu.

"bırak lan kolumu hayvan herif!"

Kızın biri serçte bağırdı. Hepimizi durduk. Adam gözlerinin içine baktı. Kolunu daha da sıktı. Bıyık altı gülüyordu. 1. 65 boylarında saçları beyazlaşmaya başlamıştı. Muhtemelen 50 li yaşlarındaydı. Gri tonlarında bir bıyığı vardı. Göbeği ile iğrenç görülüyordu. O kadar pisti ki kusmak istedim.

"acıyor, bıraksana!" kız kolunu çekiştiriyordu.

Kızların hepsi korkmuştu. Yanımızdaki adamlar gülüyordu.

Adam kızın kolunu tutarak öne fırlattı. Zavallı kız dizlerinin üstüne kolidora düşmüştü. Adam yavaşca üzerine yürüyordu.

"bu kız bende siz gidin."