See you again

8. Bransoletka

Szczerze mówiąc mało pamiętam z kolejnych dni. Prawdopodobnie głównie spałam i siedziałam w swoim pokoju. Na pewno miałam wyłączony telefon bo wieczorem w dzień po ognisku przyszedł do mnie Luke awanturujący się, że od niego nie odbieram.

Nie mogłam mu wszystkiego szczerze wytłumaczyć, bo on nie wiedział. Nie wiedział o bliznach. Miałam je dość wysoko na udach, więc udawało mi się je zakrywać. W lato nosiłam dłuższe koszulki, albo po prostu kolarki czy coś i nie było problemu. Nikt nigdy się nie dowiedział.

A jebany Henderson zrobił to w jeden wieczór. Co z nim było nie tak?

W miarę możliwości udało mi się zbyć Luke'a. Powiedziałam mu, że się rozchorowałam, czy coś takiego. Już nawet dokładnie nie pamiętam.

Za to dokładnie pamiętam z jakim entuzjazmem przyszła do mojego pokoju w sobotę rano mama. Przypomniała, że po południu idziemy na grilla do Hendersonów.

- Muszę iść? - zapytałam z nadzieją.

- Oczywiście, że tak - zmarszczyła brwi. - Przecież będzie Luke i jego kuzyni. Chyba ich lubisz, prawda?

- Ta - burknęłam. - Ale chyba coś mnie boli... Głowa chyba...

- Dobra dobra. Znam te wymówki. Idź zjedz śniadanie i się zbieraj! - rzuciła wychodząc.

Spojrzałam na zegarek, który wskazywał dwunastą. Świetnie, przespałam prawie pół dnia. Chodź w sumie, co innego miałam robić.

Nawet nie wiem, czym moja mama się tak ekscytowała. Owszem, znała mamę Luke'a całkiem dobrze, ale Grace I Jeremy'ego widziała wtedy, kiedy ja Connora i Liama. Poza ostatnim tygodniem. Będzie z 7 lat.

Soph też wydawała się być w wyśmienitym nastroju. Biegała po całym domu wpadając na coś co jakiś czas. A tata był jak tata. Niczym się nie ekscytował, bo chyba tak jak ja stwierdził, że nie ma czym. Kiedy zeszłam na dół siedział przy stole podpisując jakieś papiery.

- A kto to wstał? - spojrzał na mnie zdejmując okulary. - Dzień dobry. A może to już dobry wieczór? - wyostrzony żart, jak zawsze.

- Wolałabym dobranoc - odpowiedziałam następując płatki do miski.

- Też ci się nie chce tam iść?

- Żebyś wiedział jak - usiadłam na przeciwko niego.

- Uwierz, że też bym wolał zostać w domu, ale jak trzeba to trzeba.

Chwilę jeszcze rozmawialiśmy. Był o wiele łagodniejszy i spokojniejszy, niż pół roku temu. Oboje z mamą się zmienili. Faktycznie ten wyjazd wyszedł im na dobre. Dobrze, że chociaż im.

Kiedy wszyscy w miarę możliwości się zebraliśmy, wyszliśmy z domu i poszliśmy do nich. Zapach rozpalanego grilla czuć było aż na naszym podwórku, chodź ciężko się dziwić, skoro mieszkali prawie że naprzeciwko.

- Elizabeth! - Grace powitała moją mamę z otwartymi ramionami, a Jeremy podszedł do mojego taty. - I dziewczynki!

Dziewczynki. Zaśmiałam się. Pamiętam, że mówiła tak do nas, jak byłyśmy małe. Uściskała nas wszystkich po kolei.

Nic się nie zmieniła. Chyba nawet się jakoś nie powtarzało. W sumie, to aż tak dokładnie jej nie pamiętałam z twarzy. Pamiętałam, że była zawsze bardzo ciepła i serdeczna. Prawie identyczna, jak mama Luke'a. W końcu były siostrami. Obie też były starsze od mojej mamy, a ta różnica była nie co widoczna.

Poszliśmy na podwórko za ogrodem, gdzie na leżakach leżeli rozłożeni Connor i Luke. Obaj wyglądali jak jakieś księżniczki Disneya. Opalali się, czy coś takiego. Ale za to jak się ucieszyli na mój widok. Aż mi się zrobiło miło.