Unicode
"သူကငါ့လင် အဒေါ်ကြီး!"
"အိုမိုရှင့်အသက်ဘယ်လောက်မို့လို့လဲJeonတောင်ကျွန်မထက်ကြီးတယ်
ပြီးတော့လင်လို့ပြောရအောင်ရှင်တို့ကလက်ထပ်ရသေးတဲ့လူတွေလဲမဟုတ်ဘူး
""မင်းဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်jungkookကို"
"Jeonလို့ခေါ်တာလေoppaကိုယ်တိုင်ကိုကခေါ်ဖို့ခွင့်ပြုထားတာနော်kim taehyung shiii"
"ဘာ!!jungkookဒါအမှန်ဘဲလား"
"အင်း..."
Jungkookဖြေသံကြောင့်taehyungဒေါသတွေရော၀မ်းနည်းစိတ်တွေပါရောထွေးလာကာမျက်ရည်တွေ၀ဲလာပြီးအမြင်တွေဟာလဲဝေဝါးလာခဲ့သည်
I
"Jungkookမင်းငါနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့""ဟင့်အင်းtaehyungငါတောင်းပန်တယ်မင်းjiminနဲ့ပြန်လိုက်!
ငါjikunကိုလိုက်ပို့လိုက်အုံးမယ်jiminသူ့ကိုခေါ်သွားလိုက်"Jiminလဲjungkookစကားအတိုင်းtaehyungကိုတွဲကာခေါ်လာလိုက်သည်
ကားပေါ်ရောက်တော့...
"Taehyung ahhhအဲ့လောက်မငိုနဲ့လေကွာခေါင်းတွေမူးလိမ့်မယ်"
"ဟင့်အင်းjimin...ငါငိုချင်တယ်ဒေါသလဲထွက်တယ်သူ..သူငါ့ကိုလျစ်လျူရှုလိုက်ပြီထင်တယ်jimin"
"လျစ်လျူရှုတာမဟုတ်ဘူးလေကွာပြီးတော့jikunဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကိုသွားအော်ခဲ့တာမင်းလေသူလဲအားနာမှာပေါ့မင်းကိုစိတ်မပျက်သွားတာတောင်ကံျကာင်းတယ်"
"Jimin ငါ..ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်"
မျက်ရည်တွေနဲ့သူ့ကိုကြည့်လာတဲ့taehyungကတကယ်ကိုနာကျင်နေဟန်
"ငါမေးမယ်မင်းjungkookကိုချစ်နေတာလား"
"ငါ..ငါမသိဘူးjimin"
"အဲ့တာပဲမင်းကသူ့ကိုမချစ်ဘဲနဲ့ဘာလို့ချုပ်ချယ်နေလဲ။ငါတို့သုံးယောက်လုံးခုမှ19နှစ်ပဲရှိသေးတာဒီအချိန်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်သူလဲနေချင်မှာပဲtaehyung"
"မသိတော့ဘူးကွာ အားရှ်!!!!"
သူ့ဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့ဖွလိုက်ပြီးစိတ်ရှုပ်နေဟန်ရှိနေတဲ့taehyungကြောင့်jiminအကြံတစ်ခုရလိုက်သည်