MINE!

H3 •open wounds•

AIDEN
"Laat me er in Fleur! Pllz!"zei ik bezorgt. Ik snapte niet hoe ik me zo zwak kon gedragen en mijn Alpha instinct zij dat in gewoon de deur moest intrappen wat ik ook deed.

Ik zag Fleur die tegen de muur zat met haar hoofd tussen haar armen en meteen liet ik me naast haar op de grond vallen en trok haar op mijn schoot.

"Blijf bij me weg! Vuile moordenaar!" schreeuwde ze terwijl ze op men borst begon te slaan.

Ze had veel kracht voor een meisje dacht ik in mezelf.

"Dit is allemaal jouw fout!"schreeuwde ze hard terwijl ze bleef staan.

Ik trok haar hard tegen me aan en zij :"ssshht"ik wreef troostend door haar haar en hoorde dat ze weer normaal ging ademen maar de tranen bleven vloeien.

Ik kuste haar geruststellend op haar haar.

"hoe kan je zo iets doen hoe kan je zo harteloos zijn!"zei ze snikkend.

Ze kroop van me weg en zei:"ga weg ik wil je nooit meer zien..."ik bleef zitten en keek haar aan alsof ik het niet verstond.

"BEN JE DOOF IK ZEI: GA WEG IK WIL JE NOOOITT MEER ZIEN!"riep ze kwaad terwijl haar ogen vuur spuwden.

Mijn wolf nam mijn lichaam over en hij werd zo kwaad van deze woorden dat hij kwaad ging rechtstaan en hard gromde en riep "GODVERDOMME FLEUR! HOE IN GODSNAAM KAN IK OOIT VAN JE HOUDEN ALS JE ME STEEDS WEGDUWT! JE BENT VAN MIJ EN JE WEER NET ZO GOED ALS IK DAT JE NIET ZONDER MIJ KUNT!"

Ik sloeg kwaad met mijn vuist in de spiegel waardoor mijn knokkels hard begonnen te bloeden.

"Ik kan niet zonder jou zie ja dat dan niet!"zei ik zacht. Kwaad draaide ik me met mijn rug naar haar en wreef door men haar.

FLEUR
Ik keek hem aan verbaast door de woorden die hij net zei.

Ik zag dat hij zijn T-shirt uit deed en een heleboel littekens kwamen tevoorschijn.

Mijn wolf werd wild door het ontblote lichaam maar mijn hersenen waren geschokt. Ik sloeg een hand voor men mond.

"Dit heb ik allemaal doorstaan voor jou babe"zei hij en ik hoorde dat hij een krop in de keel kreeg.

Ik stond op en liep naar hem . Is dit echt gebeurt doordat hij naar mij zocht. Ik wreef over zijn rug en ik kreeg het heel moeilijk om mijn wolf in bedwang te houden hij schrok even maar ontspande daarna zijn spieren terug en ik voelde dat hij ervan genoot.

Hij draaide zich om en ik keek omhoog zodat ik hem kon aankijken.

Hij liet zijn handen op mijn heupen rusten en de tintelingen gierden weer door mijn lichaam. Hij nam me op en ik sloeg mijn benen rond zijn middel omdat ik anders zou vallen.

Misschien was hij toch zo slecht niet als iedereen zegt dat hij is...

Hij loopt met mij naar het kastje en zet me daar op waarna hij door mijn haar wrijft en me met zijn prachtige ogen aankijkt.

Hij wrijft de tranen die zich nog steeds op mijn kaken bevinden weg Waardoor er een klein lachje op mijn gezicht komt.

"je bent zo mooi wanneer je me niet aankijkt alsof je me wil vermoorden"fluister hij in mijn oor.

Ik moet even lachen en mijn kaken worden rood. Hij wreef zacht met zijn tedere handen over mijn hoofd. Ik vergat alles wat hij had gedaan voor een moment.

Misschien was hij toch anders? Ik gleed met mijn handen over zijn rug en vroeg : "hoe kom je aan die littekens"

Hij keek me doordringend aan en ik zag dat het blijkbaar heel moeilijk voor hem was. Ik wou niet dat hij ging huilen of zo dus ik kuste hem teder op zijn kaak.

"Het is ok...ik hoef het niet te weten"fluisterde ik zacht. Ik hoorde hem even lachen van opluchting.

Ik wreef met mijn hand over zijn sixpack, dat hij geen T-shirt aan was zo verleidelijk. Ik voelde dat hij even huiverde door de tintelingen.

Ik keek hem met een glimlach op mijn gezicht aan. Dit moment leek zo perfect!

Ik trok me even niks aan van wat er buiten dit huis gebeurde en Aiden liet de lieve en vriendelijke Aiden zien.

Ik voel dat hij mijn T-shirt laat zakken zodat hij mijn blauwgeknepen schouder kan zien. Meteen moet ik weer denken aan alles wat hij andere mensen en mij aandeed.

"sorry"zei hij zacht terwijl hij de plek grondig onderzocht.

Ik sprong van de kast af trok mijn T-shirt terug op en voelde de tranen weer opborrelen.

"Babe wat is er"zegt hij terwijl hij mijn blauwe schouder stevig vastgrijp waardoor ik een kreetje sla en daarna begin te grommen.

"Dit is allemaal jouw schuld alles is jouw schuld! Jij zorgt voor Ellende over heel de wereld" snauw ik hem toe.

Zijn ogen gingen weer van chocolade bruin naar bloed rood en zijn wolf werd kwaad maar tegelijkertijd zat er ook iets teleurgesteld en verdrietig in zijn blik.

"Waarom kan jij niet fucking stoppen met kinderachtig doen!" Schreeuwt hij naar me terwijl hij zichzelf probeert te kalmeren door naar buiten te kijken.

"Weet je hoe dat komt? Wil je het echt weten?" Vraag ik hem kwaad. Hij draait zich om en knikt hevig.

"Omdat ik godverdomme geen vader en moeder meer heb die mij kunnen leren om volwassen te worden!"brul ik luid in zijn gezicht mijn wolf word kwaad maar ook verdrietig ze vind het niet leuk dat we zo tegen onze mate moeten doen.

Ik zie dat hij het moeilijk krijgt en het lijkt bijna alsof hij in tranen zou uitbarsten maar dan werden zijn ogen bloed rood en hij gromde kwaad"Mensen sterven ok! Dat doen ze altijd! Ze laten je altijd in de steek op het moment dat je ze nodig hebt!"

hij liep de kamer uit en rende de trap op naar het 3de verdiep.

Tranen Rolde weer uit mijn ogen en ik hoorde het verdiep boven me dingen breken en op de grond vliegen.

Gevold door een luide grom van Aiden die heel het huis liet daveren.
-------------------------
Bedankt voor het lezen!!!
Wat zou er met Aiden zijn dat hij zo reageert op het feit dat Fleur begint over haar dode ouders en waar komen al de littekens vandaan?

Ily all💋

Like?follow?comment?