MINE!

H21 •personal•

FLEUR
Zijn ogen staren me onderzoekend aan.
"Please babe, zonder jou ben ik niks"

Ik staar hem even emotieloos aan. Ik verbreek het contact met zijn ogen en zeg zagt:"ik wou niet terugkeren, het was mijn wolf"

Hij duwt mijn hoofd omhoog zodat we weer oogcontact hebben. Er zitten tranen in zijn ogen die elk moment kunnen beginnen stromen .

Hem zien Wenen breekt altijd mijn hart en ook een traan dwarrelt naar benden.

Meteen grijpt Aiden me vast en trekt me in een dikke knuffel.

Hij wrijft met zijn hand over mijn achterhoofd en fluistert. "Pllz babe laat me niet alleen... Jij bent de persoon waardoor ik mij weer mens voel... Zonder jou ben ik gewoon een monster"zegt hij terwijl ik voel hoe mijn T-shirt nat word.

De 2 strijd in mijzelf werd nog groter. Ik zou zo willen huilen en hem alles vergeven en blij en gelukkig met hem leven maar een deel van mij kan dat niet en haat hem.

Aiden laat me weer los en hij houd mijn rechts hand vast.

De beelden van het meisje schieten voorbij mijn ogen en hoe ze zegt dat hij niet echt van me houd. Meteen trek ik mijn hand weg.

Zijn blik schiet van onze handen naar mijn ogen. Ik schut mijn hoofd en tranen starten over mijn kaken te lopen.

"Pllz Fleur..."smeekt hij maar ik ren naar buiten en door de gang.

"Fleur wacht!"hoor ik Jamie nog roepen maar ik ren door. Ik loop het ziekenhuis uit. En ren het bos in.

Alle flashbacks verschijnen weer voor mijn ogen en ik val uitgeput neer. De stem van het meisje en Aidens stem spoken door mijn hoofd.

Ik adem onregelmatig en zwarte vlekken zorgen ervoor dat mijn zicht slecht word. De tranen blijven stromen en ik voel me steeds zwakker.

AIDEN
Ik bleef alleen achter in de kamer. Ik voelde me kwaad en verdrietig en nog een traan volgde mijn vorige.

Ze heeft gelijk ik ben haar niet waart. Ik maak haar ongelukkig en doe haar pijn.

Mijn wolf jankte in mijn hoofd. Hij wou zijn mate, hij heeft zijn mate nodig.

Ik voelde hoe ik begon te trillen en uit woede gooide ik 1 van de stoelen door de kamer.

De stoel sloeg tegen de muur en viel uit elkaar op de grond. Ik gromde kwaad wanneer de deur van de kamer openging en meteen ging hij weer dicht.

Waarom moest ik ook alles verpesten. We hadden Gelukkig kunnen zijn met onze baby. Alles zou perfect zijn... De laatste maanden waren ook zo perfect gegaan.

Ik wil terug gelukkig zijn, gelukkig samen met Fleur...

Ik pakte nog een stoel en smeet deze ook kapot en nog 1 en nog 1.

FLEUR
Bij de val raak ik een tak die hard in mijn maag prikt. Ik gil wanneer de tak hard op het litteken op mijn buik duwt.

Meteen rol ik van de tak vandaan en ga op mijn rug liggen. Ik wrijf met tranen in mijn ogen over mijn buik.

Mijn klein wondertje was er niet meer en ik was juist weggelopen van de vader. Wat is er mis met me!

Ik trek mijn mijn t shirt een beetje omhoog zodat mijn buik bloot word.

Waneer mijn buik is ontbloot ziet hij er helemaal paars en rood uit. Hier en daar zit wat opgedroogd bloed en littekens zitten eroverheen verspreid.

Elke aanraking van mijn hand doet pijn en mijn krachten worden zwakker tot ik plots niks meer hoor, niks meer zie en niks meer kan bewegen.

TOBIAS
Feducia vertrouwt me en was op zoek gegaan naar haar roedel.

Ik liep weer terug naar het dorp en het meisje liep als een schoothondje achter me aan.

"Waar gaan we heen?" Vraagt ze lief terwijl ze aan mijn mouw trekt en om zich heen kijkt.

"Je nieuwe thuis"zeg ik terwijl ik verander en op de grond ga liggen. Ik geef haar een teken dat ze op me moet kruipen maar inplaats van dat te doen verandert ze in een pup.

Een soort van vader gevoel dringt door me heen. Ik ga weer opstaan en loop. Ze is snel en loopt vlak naast me.

Plots schiet een bekende geur mijn neus binnen. Fleur?! Dat was ik helemaal vergeten met al dit gedoe.

Ik kijk de pup aan en ze knikt. Ik loop nog harder en word zonder moeite door haar ingehaald.

De geur word steeds sterker en sterker. En dan plots zie ik hoe Fleur bewusteloos op de grond ligt.

Ik verander in mensengedaante en probeer haar wakker te schudden terwijl ik haar naam blijf herhalen.

De pup likt zachtjes aan haar gezicht en ik glimlach naar haar. Na een tijdje van proberen neem ik haar op en loop naar het dorp.

Puppy bleef me volgen en was veel sneller dan mij. Eenmaal in het dorp aangekomen kijken mensen ons vreemd en bezorgt aan.

Dan zie ik hoe Jamie en de doktoren zenuwachtig staan te discussiëren. Wanneer ze ons zien komen ze meteen op ons af rennen. 

Fleur word uit mijn handen getrokken en Jamie bedankt me. En dan vallen zijn ogen op de pup die schuw achter mijn benen stond.

"Een Kelpie?"zei hij terwijl hij zijn hand naar haar uitstak.

Ze begon hard te grommen en drumde zich tegen me aan. "Waar heb je haar vandaan?"

"Ze is achtergelaten in het bos"

"rustig maar dit is oom Jamie"zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. Jamie kijkt me verwart aan.

Ze verandert in haar mensengedaante en steekt schuw haat hand uit. "Ik ben Destiny" zegt ze zachtjes.

GITTE
We zitten op de boot maar waren juist te laat om dezelfde boot te halen als Wannes.

Ik staarde emotieloos voor me uit. De golven waren wilt en de maan weerkaatste in de zee.

Alex (zie foto) kwam naast me zitten en zei wat maar ik lette niet op. En dan plots raakte hij mijn schouder aan.

Ik schrok uit mijn trance door een lading van tintelingen die door mijn lichaam schoten.

Ik draaide me meteen naar hem om ook hem naar mij te zien staren. "Mate!!" Roept mijn wolf luid in mijn hoofd.
-----------------------
Thnx voor het lezen!

Ily all💋

Like?follow?comment?