MINE!

H15 •last breath•

FLEUR
"Victoria..."zegt hij stil.

Zijn pupillen worden groot en een traan rolt over zijn kaak.

"Kijk wat je me hebt aangedaan"schreeuwt ze plots. Haar ogen zijn donker zwart en kwaad.

"jij zorgde ervoor dat mijn leven een hel werd!"schreeuwt ze terwijl ze dichter komt.

Aidens ogen zijn paniekerig en staren naar haar buik. "En nu maak je weer de zelfde fout" snauwt ze hem toe.

"kijk wat je ons hebt aangedaan!!"schreeuwt ze terwijl mijn eigen gedaante vanuit het publiek loopt en naast haar gaat staan.

"Kijk wat je ons hebt aangedaan"schreeuwen we op een toon waardoor je oren gaan tuiten en Aiden valt op de grond en bedekt zijn oren.

Het beeld vervaagt weer en ik zie mezelf weer.

Ik staar naar mijn buik en een hevige pijn alsof er langs binnen in mijn buik word gebeten laat me op de grond vallen.

Ik kerm van de pijn en schreeuw het uit. Maar dan voel ik een hand op mijn schouder de hand helpt me overeind en daar staat het gedaante van mijn moeder.

Ze draagt een wit kleed en heeft mooie zwarte krullen die mooi op haar schouders rusten in haar haar.

"Mam?"zeg ik zacht en ze steekt haar hand uit. "Kom met me mee..." Ik neem haar hand vast en ze helpt me overeind.

AIDEN
Pijnlijke steken vullen mijn hart en eindelijk zijn we aan de rand van hun terrein.

Enkele weerwolven staan ons al op te wachten en 1 van de gasten was in mijn huis ik wist het zeker. Ik herkende zijn geur.

Ik liep op hem af en duwde hem tegen de grond.

"ik vraag het maar 1 keer! Waar is ze!"zeg ik terwijl ik mijn tanden op elkaar zet en hem hard met zijn nek tegen de grond vast houd.

Hij krijgt het moeilijk om te ademen en voor ik het weet heb ik te hard doodgeknepen.

Meteen word ik aan mijn arm rechtgetrokken en ik sla de persoon hard. Ik grom en de roedel valt aan terwijl ik samen met nog enkele naar het dorp loop.

De pijn word steeds heviger. En ik wist wat voor pijn die was. Ik had het al eens meegemaakt. Ze zouden Fleur niet ook van me afnemen!

Ik begon nog harder te rennen en zag dat de rest het moeilijk had me bij te houden.

JAMIE
Een luide akelige pieptoon echode nu door de kamer.

Ik keek naar de monitor en er stond een lijntje op. Ze heeft geen hartslag meer!

De angst in Gemma's ogen werd nog meer duidelijk. Enkele mannen liepen de kamer binnen en ik werd naar buiten gesleurd.

Godverdomme! Ze kan me nu niet verlaten! Niet nu ik zeker weet wie ze is! Die geur, haar naam, haar karakter en uiterlijk...

Ik wou het eerst niet geloven maar ik kan niet anders. "Ik kan haar niet verliezen, verdomme!" schreeuwde ik luid en ik beukte met een vuist in de muur.

AIDEN
Een harde steek schoot door mijn hart en ik viel op de grond.

Alles was zwart voor mijn ogen en ik liet mijn hand op mijn hart rusten.

"Fleur..."fluisterde ik.

"Alpha,alpha!"klonk het ongerust maar op 1 of andere manier negeerde ik het.

Ze kon me niet achterlaten. Ik kan niet zonder haar!

FLEUR
Ik liep hand in hand het witte licht in.

Mijn vader kwam naast mij lopen, het meisje ook en nog een hele groep mensen.

Waarvan de meesten van mijn oude roedel waren.

"vaarwel Aiden..."zei ik zacht.

GEMMA (zie foto)
"Vaarwel Aiden"hoorde ik haar zacht zeggen.

Een traan zocht zijn weg naar beneden bij haar en mijn eigen tranen kon ik ook niet inhouden. De manen waren druk bezig aan het reanimeren en ik hielt de monitor strak in de gaten.

Ze moest er door komen, ze is sterk, ook al is het zonder de baby...

De baby werd op 1 of andere manier aangetrokken door het zilver en begon haar inwendig op te eten...

Maar ze zou het kunnen halen doordat de wondes helen omdat ze een weerwolf is... Maar dat is alleen in speciale gevallen...

AIDEN
Felix helpt me overeind en ik verzamel mij krachten om door te lopen, het gaat trager maar ik kan te minste lopen...

Het werd al donker en eindelijk kwam het dorp te voorschijn vanachter de bomen.

En de mensen van de roedel hadden het precies niet zie aankomen dat we hier zouden zijn want iedereen liep gewoon rustig rond.

Ik bestudeerde het plein waar we opstonden en liet een luide grom ontsnappen.

Meteen stond iedereen stil en ik voelde mijn haar ook overeind komen door mijn eigen grom. De mensen draaiden zich allemaal naar ons toe en begonnen daarna uit schrik naar binnen te lopen.

Wanneer ik het teken van het ziekenhuis zag begon ik te rennen terwijl anderen vochten tegen de mensen die toch stand hielden.

EMMY
Ik keek over mijn schouder naar richeira en gitte. Wanneer ik hun blikken zie kijk ik naar Alex hij knikt en we rennen meteen op het grote huis af waarvan we veronderstellen dat het het huis van Wannes is.

Gitte trapt de deur in en we lopen naar binnen.

Wanneer we binnen zijn horen we het gepraat van 2 mannen. En we lopen de living in om daar Wannes en Ben te vinden.

Wannes ogen speren zich wijt open wanneer hij Richeira ziet. Ben springt recht en gaat beschermend voor hem staan.

"Richeira..."zegt hij zacht. Ik kijk haar aan en ik zie hoe ze een traan verdringt.

"Je leeft nog..." Zijn stem klinkt heel emotioneel en hij gaat recht staan en komt alsof hij haar een knuffel wil geven op haar af.

Gitte gromt en hij gunt haar een verafschuwende blik.

"welkom thuis dochter..."fluistert hij wanneer hij haar in een knuffel drukt.

Meteen duwt ze hem weg. "Dit is mijn huis niet! En jij bent mijn vader niet meer! En eerlijk gezegd ben ik blij dat Aiden mij en moeder weg nam!"schreeuwt ze.
---------------
Bedankt voor het lezen!😜

Ily all💋

Like?follow?comment?