Unicode
တောင်ကိုးရီးယားနိုင်ငံ ၊
အင်ချွန်းလေဆိပ်ထဲမှာ ခရီးဆောင်ဘီးတပ်အိတ်ဆွဲလာတယ့် သူမကို အလျင်နဲ့ ပြေးလာတယ့် သူငယ်ချင်းမ ကပြေးဖက်သည် ။
ပြေးဖက်တယ့် အရှိန်ကြောင့် ယိုင်လဲ
တော့မယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကို Jennie မနည်းထိန်းလိုက်ရတယ် ။
Joohyun က နဂိုတည်းက
အားသန်သန်နဲ့ မိန်းမလှလေ ။
သူမဆီ ကော်လိုကပ်နေတယ့်
Joohyun ကို တွန်းလွှတ်လိုက်တော့
Joohyun ရဲ့ မျက်စောင်းက သူမဆီ
ဒိုင်းခနဲ ။ စိတ်ကောက်သွားပြီထင်တာမို့
Joohyun လက်ကိုလှမ်းတွဲချိတ်ပြီး
" မီးယားနဲ...နင့်ဗလကြောင့် ငါ့ကိုယ်လုံး
တစ်ခုလုံး ကြေသွားတော့မယ် ခံစားလိုက်ရလို့ "
သူမ ပြောတော့ Joohyun က
လက်မောင်းကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်ပြီး
" ဗလနဲ့လို့မပြောစမ်းပါနဲ့ဟယ် ။ တခြားသူတွေကြားရင် ငါ့ကိုမိန်းမကြမ်းကြီးထင်နေအုံးမယ်...။ ပြီးတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းနဲ့
တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာလို့ဖက်တာကို အရိုးကြေလည်းသည်းခံလေ "
" လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ရောက်လာပြီ
ဆိုပြီး ဝမ်းသာတာလဲ ပါမှာပေါ့နော် "
Jennie ပြောတော့ Joohyun က
မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်လုပ်ပြီး ရယ်ပြတယ် ။ ပိတ်ထိုးပစ်ချင်စရာ...။
Seoul college က professor တယ့် ။ ယုံချင်စရာမရှိ ။
" ငါအပြင် ငါ့လို လှတယ့် ငယ်ငယ်ချောချော professorမရှိတော့ အထီးကျန်နေတာလေ ။ နင်ရောက်လာတော့ တော့သေးတာပေါ့..."
Joohyun ကို ကြည့်ရင်း မဲ့ရွဲ့ပြလိုက်တယ် ။
Joohyun က အဲ့လို သူ့အလှသူ
သိပ်ကို proud ဖြစ်တယ့် လူလေ ။
လေဆိပ်ထဲက ထွက်လာတော့
Joohyun က သူမ မရင်းနှီးတယ့် လမ်းကို ဦးတည်မောင်းလာတယ် ။ Korea ကို မရောက်ဖြစ်တာ 2 နှစ်လောက်ရှိပြီဆို
ပေမယ့် သွားနေကြလမ်းတွေတော့
သူမ မှတ်မိတာပေါ့ ။
" နင်တိုက်ခန်းပြောင်းလိုက်တာလား "
Jennie မေးခွန်းကို Joohyun က
ပြုံးစိစိမျက်နှာထားနဲ့
" ဟင့်အင်း...။ ငါ့ရည်းစားတိုက်ခန်းဆီ
သွားနေတာ ။ ပေးစရာလေးရှိလို့ "
YOU ARE READING
Let me Love you
RomanceYou can run away from me as much as you like, But in the end you have to come back to me , love ♡
