PLAN

Bölüm 9: Yüzleşme

   Emir'in gözünden...

13 yıl önce...

"Ekin, Ekin! Kalk hadi geç kalacağız." Bugün bayramın ilk günüydü. Bütün çocuklar şeker toplamaya çoktan başlamıştı. Ekin'le ben hariç tabii.

Her zamanki gibi yine uyanmıyordu. "Ekin kalk, senin yüzünden zaten bütün güzel şekerler bitmiştir şimdiye." 

Ekin tek gözünü yavaşça açıp "Sen git, ben gelmeyeceğim. Uyuyacağım ben." Deyip tekrardan gözünü kapattı.

Sinirle komedinin üstünde duran su dolu bardağı alıp yüzüne döktüm. Hızla kalkıp "Ne yaptığını sanıyorsun sen be!" diye bağırdı. Bağırınca yüzü çok korkunç bir hal alıyordu.

"Kaç kere kalk dedim, kalkmadın hadi şeker toplamaya gidelim." Şimdiyse sinirli halimden eser kalmamıştı. Yüzümde şirin durduğunu düşündüğüm bir gülümseme vardı.

Ekin'se benim tam tersim oldukça sinirli görünüyordu. Hızla odadan çıkıp banyoya yöneldi. "Ekin hadi, gidelim." Banyonun kapısını cevap vermeden yüzüme kapattı.

"Emir oğlum, bir gelir misin lütfen." Annemin sesiyle hızla Ekin'in odasından çıkıp salona yöneldim. "Efendim anne." 

Odaya girdiğimde annemi tekli yeşil koltukta bana gülümserken buldum. "Gel oğlum." Gülerek yanına gittim. Yanına geldiğimde beni kucağına oturtturup "Ne kadar yakışıklı olmuş benim oğlum."

"Sen de çok güzel olmuşsun anne." Annem kahverengi saçlarını özenle düzleştirmiş, üzerine kırmızı bir elbise giymiş hafifte bir makyaj yapmıştı. Gerçekten çok güzel görünüyordu.

"Ekin nerede?" Dedi güzeller güzeli annem.

"Banyoya girdi. Benimle şeker toplamaya gelmeyecekmiş. Anne sence Ekin beni sevmiyor mu?"

Annemin kaşları hafif çatıldı. "Neden seni sevmediğini düşünüyorsun tatlım?"

"Çünkü benimle hiç oynamıyor, ben onun yanına gitmedikçe yanıma da gelmiyor. Bence Ekin sevmiyor beni." Annem yanağıma öpücük bırakıp "Peki bu seni rahatsız ediyor mu?"

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Ekin'in benim onu sevdiğim gibi beni sevmesini istiyordum. Başımı hafifçe "Evet." anlamında yukarı aşağı salladım. O da hafifçe tebessüm edip "Senin poşetin nerede bakalım? Hadi koş şeker toplamaya."

Annemin kucağından inip "Ama Ekin gelir belki anne, onu biraz daha beklesem olmaz mı?"

Annem elimden tutup beni kapıya doğru yürütmeye başladı. "Sen şekerlerini topla annecim. Ekin dün akşam biraz hastaydı. O yüzden dinlensin biraz olur mu?"

"Tamam o zaman anne, hadi görüşürüz." Ne kadar kabul etmiş olsam da Ekin'in gelmemiş olması beni çok üzüyordu. 

"Görüşürüz bebeğim."

———————————————————————

Günümüz....
Ekin'in gözünden...

"Cenk Kılıç da bana yıllarca işkence etti abi."