Yüreğim sevmeyi hakedeni, sevmeyi öğrendi.
Her bir damla acım işlerken ruhumun her bir zerresine.
"Git" demeyi öğrendi kendine kalp sızılarım,
Hançerlerken hiçliğin, benliğimi en derinden.
Vazgeçemeyişlerimin yerini boşvermişlikler aldı.
Hiç olmayışlarım yansırken benliğimde.
Aslında varoldum ben belki de dalgalar halinde boşluklarımla kim bilir
Şimdi boşluklar doldurulmayı bekler,
Ruhum özgür olmayı...
Yine de sen gülümse güçsüzlüğüm
Senden giderken ben, bende olmuşlarını, sende hiç olmayışlarıma hediye ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
