Öyle bir yalnızlık ki
Olmayan birini özlüyor kalbim
Bir boşluğu hayallerle doldurmaya çalışıyor yüreğim
İnanmak istiyor aklım ona
Öyle bir sevgisizlik ki
Bir gülüşe kanıyor geçmişim
Çocukluğum elini tutan ilk nefesi yaşam sanıyor
Yalanları gerçeklere dönüştürüyor tüm zamanlarım
Kötülük yapıyorum kendime
Öyle bir yenilgi işte
Herkes için bir heves
Yine de mutluyum
Kandırıyorum işte yine kendimi
Ben bile sevmiyorum ki beni
Bir başkası da sevmemeli zaten
Acı, saf bir acı
Kendime acıyorum
Bu bir intihar mektubu
Ölüyorum ben
Kimse duymuyor
Garip ben de duyamıyorum
Duruyor yaşam
Bir çocuk gülüyor bana
O çocuk benim
Biliyordu hep biliyordu
Bu zamanları görüyordu
O yüzden hep gülüyordu
Herşeye gülüyordu
İnsanlar mutlu sanıyorlardı
Bir yetişkin acıyordu
O bendim
Gitmek istemiyordum
Ama o bile yokken
O bile gitmisken
Hiç olmamışken ben nasıl kalabilirdim
O bir yalanken ben nasıl gerçek olabilirdim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
