Bir yıldız söndü
Dilek tuttu insanlar
Sonra gerçekleşmeyen her dilek için yıldızları suçladılar
Ölüme leke sürdüler
Sönen bir nefesten
Hayat dilendiler
Sonra döndüler birbirlerini sömürdüler
Aynaya baktıklarında öldüklerini gördüler
Söylenen her cümle ile kendilerini hançerlediler
Sonra buna hayat dediler
Nasılsa bitecek dediler
Zaten bittiğini hiç görmediler
Kimisi bunu fark edince
İntikamı masum bir candan aldı
Kimisi ölümle savaştı
Kimisi de kabullenince durumu her söylenene kandı
Ama kimse göremedi
Herkes kendince yaşamaya çalıştı
Yaşadığı her an kalbinde yara taşıdı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
