KARDEŞ // - BXB

12~

Yağız'dan

Gözlerimi açtığımda tekrar beyaz tavanla karşılaşmıştım.

İçimde bir yerlerde büyük bir acı ve boşluk vardı.

Aklıma Erim gelmişti tekrar. Onu görmem gerekiyordu ama onun beni görmek istemeyeceğini biliyordum.

Umrunda bile değildim belki de?

Artık bunları düşünmek istemiyordum Sudeyi ve Annemleri görmek istiyordum geçen günlerdeki kadar perişan ve yorgun görünmüyordum en azından.

Yanımdaki kırmızı tuşa bastığımda bir hemşire gelmişti.

"Kardeşimi görmek istiyorum. Haber verir misiniz? " Güler yüzlü olan kadın başını salladı hafifçe.

"Elbette biraz beklerseniz hemen çağırırım. "

Odadan çıkınca bende beklemeye başladım. Kuruyan boğazımı ıslatmak için büyük bir bardak su içmiştim.

Kapı açıldığında içeri Sude girmişti. Arkasından kapı kapanınca annemlerin sonra gelmek istediğini anlamıştım.

"Abi.. " sesi titremişti.

Koşar adımlarla gelip bana sarıldı sıkıca.

"Abim.. " diyerek ona karşılık verdim.

"Nasılsın güzelim? Çok korkutmadım sizi inşallah, annemler nerde? "

"Asıl sen nasılsın? Ne olduda böyle oldu? "

Sorduğum soruları es geçip azarlar bir tonda konuşunca istemsizce kıkırdamıştım.

"Merak etme abicim önemli bir şey değil. Hem bak ben iyiyim. "

Erimi sormak istiyordum ama o kadar gurursuz değildim eğer hiç gelmedi derse o zaman bunu kaldıramazdım.

"Abi sana söylemem gereken bir şey var."

Endişeli ve tereddüt eder halini görünce kaşlarımı çattım.

"Söyle abicim. "

Bakışlarını oynadığı parmaklarına indirdi.

"Abi, siz Erim abiyle neden kavga ettiniz? " sorduğu soruyla şaşırmamıştım pek.

Anlaşılan Erim herkese söylemişti artık konuşmayacağımızı. Bu da demek oluyordu ki buraya da hiç gelmemiş.

Buruk bir tebessüm ettim.

"Neden abicim? "

"Abi,Erim abi senle tartıştıktan sonra bir trafik kazadı geçirdi. Durumu ağırdı fakat ameliyatını sorunsuz atlattı şuanda yoğun bakımda. "

Duyduklarımla beynimden vurulmuşa döndüm.

Erim kaza mı geçirmişti?

Dolan gözlerime lanet ettim. Birde gelmedi diye üzülüyordum. Tam bir salaktım.

"N-ne? " sesimin kısık ve boğuk çıkmasına engel olamadım.

"Ama şimdi iyi abi merak etme sen. "

Nasıl merak etmem? O benim çocukluğum, aşkım, mutluluğum...
Onun kılına zarar gelse benim canım acırdı.

Günlerdir canımı yakan o boşluk kendini dahada belli etmişti. Göğüs kafesimin sıkıştığını hissediyordum.

Üstümdeki örtüyü kaldırıp ayaklarımı yataktan sarkıtıp nefes almaya çalıştım.

"Abi nolur sakin ol. Bak vallahi o çok iyi olucak. Şuan da çok iyi durumda. "